Ο κόσμος που ξέραμε ανατράπηκε . Δεν υπάρχει πλέον. Οι γίγαντες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, έχουν εξαφανισθεί ή εξαφανίζονται ταχύτητα.
Τα χρηματιστήρια με την συνεχή πτώση τους το δείχνουν ανάγλυφα.
Ο παλιός κόσμος είναι παρελθόν.
Οτι τον θυμίζει προκαλεί αβεβαιότητα.
Θεσμοί και πρόσωπα του παλιού κόσμου με την εμφάνισή τους, προκαλούν ανησυχία.
Η "τάξη των τραπεζιτών", έχασε την ηγεμονία. Οι πολίτες σε όλες τις χώρες δεν τους εμπιστεύονται.
Η παρουσία τους ακόμη και τώρα είναι πηγή δυστυχίας, είναι πηγή διάσπασης της κοινωνίας.
Αυτό το αντελήφθη σωστά ο Γκόρντον Μπράουν και σε μια προσπάθεια να σταθεροποιήσει την κατάσταση, εθνικοποίησε όλο το τραπεζικό σύστημα της Μ.Βρετανίας και πρότεινε το ίδιο να κάνουν και οι άλλες χώρες.
Το ίδιο έκανε παλιότερα και η Σουηδία και είχε θετικά αποτελέσματα.
Παρά το ότι πιστεύω ότι η πρότασή του είναι μισή, πιστεύω, ότι κινείται στην σωστή κατεύθυνση.
Το πιστωτικό σύστημα χρειάζεται να αλλάξει πρόσωπο και από εκεί που είναι το πρόσωπο του εχθρού εντός των τειχών για τις χώρες, θα πρέπει να μεταβληθεί σε εργαλείο "πίστης", εργαλείο εμπιστοσύνης.
Οι ιδιωτικές τράπεζες δεν έχουν πλέον μέλλον και πρέπει αυτό να το καταλάβουν και οι ίδιοι οι τραπεζίτες.
Υπάρχει μόνο μία λύση για την συνέχιση της λειτουργίας τους και αυτή είναι η μερική "κοινωνικοποίησή τους", με πρώτη μορφή, αυτήν της κρατικοποίησή τους.
Η συνέχιση της "ιδιωτικής λειτουργίας" τους, είναι προφανές μέσα στο κλίμα της επερχόμενης "ύφεσης", ότι θα λειτουργήσει εχθρικά προς την κοινωνία.
Οι δανειολήπτες, θα έχουν να αντιμετωπίσουν σε μαζική κλίμακα την πιεστική συμπεριφορά τους.
Οταν όμως μια λειτουργία διευκολύνσεων μετατρέπεται σε μια διαδικασία καταπίεσης σε κοινωνικό επίπεδο, δεν μπορεί να "σταθεί σε λειτουργία" για πολύ καιρό.
Οι ιδιωτικές τράπεζες, είναι παρελθόν και δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα τους, μετατρεπόμενες σε διώκτες της κοινωνίας με όπλο την "νομιμότητα".
Πρέπει κατά συνέπεια η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να παρέμβουν όσο γίνεται ταχύτερα για την προστασία της κοινωνίας.
Να κρατικοποιηθούν άμεσα όλες οι τράπεζες, τόσο για λόγους προστασίας των καταθετών, όσο και για λόγους προστασίας των δανειοληπτών.
Μόνο έτσι θα ξεπερασθεί η κρίση "ανασφάλειας" της οικονομίας και θα μπορέσει να κινηθεί η οικονομία στην δύσκολη περίοδο της ύφεσης.
Τα χρηματιστήρια με την συνεχή πτώση τους το δείχνουν ανάγλυφα.
Ο παλιός κόσμος είναι παρελθόν.
Οτι τον θυμίζει προκαλεί αβεβαιότητα.
Θεσμοί και πρόσωπα του παλιού κόσμου με την εμφάνισή τους, προκαλούν ανησυχία.
Η "τάξη των τραπεζιτών", έχασε την ηγεμονία. Οι πολίτες σε όλες τις χώρες δεν τους εμπιστεύονται.
Η παρουσία τους ακόμη και τώρα είναι πηγή δυστυχίας, είναι πηγή διάσπασης της κοινωνίας.
Αυτό το αντελήφθη σωστά ο Γκόρντον Μπράουν και σε μια προσπάθεια να σταθεροποιήσει την κατάσταση, εθνικοποίησε όλο το τραπεζικό σύστημα της Μ.Βρετανίας και πρότεινε το ίδιο να κάνουν και οι άλλες χώρες.
Το ίδιο έκανε παλιότερα και η Σουηδία και είχε θετικά αποτελέσματα.
Παρά το ότι πιστεύω ότι η πρότασή του είναι μισή, πιστεύω, ότι κινείται στην σωστή κατεύθυνση.
Το πιστωτικό σύστημα χρειάζεται να αλλάξει πρόσωπο και από εκεί που είναι το πρόσωπο του εχθρού εντός των τειχών για τις χώρες, θα πρέπει να μεταβληθεί σε εργαλείο "πίστης", εργαλείο εμπιστοσύνης.
Οι ιδιωτικές τράπεζες δεν έχουν πλέον μέλλον και πρέπει αυτό να το καταλάβουν και οι ίδιοι οι τραπεζίτες.
Υπάρχει μόνο μία λύση για την συνέχιση της λειτουργίας τους και αυτή είναι η μερική "κοινωνικοποίησή τους", με πρώτη μορφή, αυτήν της κρατικοποίησή τους.
Η συνέχιση της "ιδιωτικής λειτουργίας" τους, είναι προφανές μέσα στο κλίμα της επερχόμενης "ύφεσης", ότι θα λειτουργήσει εχθρικά προς την κοινωνία.
Οι δανειολήπτες, θα έχουν να αντιμετωπίσουν σε μαζική κλίμακα την πιεστική συμπεριφορά τους.
Οταν όμως μια λειτουργία διευκολύνσεων μετατρέπεται σε μια διαδικασία καταπίεσης σε κοινωνικό επίπεδο, δεν μπορεί να "σταθεί σε λειτουργία" για πολύ καιρό.
Οι ιδιωτικές τράπεζες, είναι παρελθόν και δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα τους, μετατρεπόμενες σε διώκτες της κοινωνίας με όπλο την "νομιμότητα".
Πρέπει κατά συνέπεια η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να παρέμβουν όσο γίνεται ταχύτερα για την προστασία της κοινωνίας.
Να κρατικοποιηθούν άμεσα όλες οι τράπεζες, τόσο για λόγους προστασίας των καταθετών, όσο και για λόγους προστασίας των δανειοληπτών.
Μόνο έτσι θα ξεπερασθεί η κρίση "ανασφάλειας" της οικονομίας και θα μπορέσει να κινηθεί η οικονομία στην δύσκολη περίοδο της ύφεσης.
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Εσυ ρε χωριάτη μας το πας σε νεο νιου ντηλ , σαν την μαλακια που ειπε ο Γκιοργακι .
Αλλα αυτο δεν μπορει παρα να εχει νεο περιεχομενο και μαλιστα τόσο νέο που θα ήταν νιού , νιου ντηλ
Βρε ασχετε άνθρωπε αν υπάρχουν διαθέσιμα 700 δισ. δολάρια των φορολογουμένων για μια παρέμβαση στην οικονομία, αυτά δεν πρέπει με τίποτα και ποτέ να δοθούν σε ένα χρηματοοικονομικό τομέα που προκάλεσε τη βαθύτερη κρίση από το 1929, για να συνεχίσει κύκλους ανόδου και κατάρρευσης προς όφελος ενός διαρκώς μειούμενου ποσοστού του πληθυσμού.
Οι ΗΠΑ η Ευρωπη , αλλα και η Γελλαδα έχουν (υποτιθεται) έναν ισχυρό τραπεζικό τομέα, με κανόνες και κεφαλαιακή επάρκεια που θα τον καταστούσαν ανθεκτικό στην παρούσα κρίση, και μπορούσαν να επανέλθουν σε ένα χρηματοοικονομικό υπόδειγμα βασισμένο στις κανονικές τραπεζικές λειτουργίες, με περισσότερη ρύθμιση, αυστηρότερες απαιτήσεις κεφαλαικών αποθεμάτων και λιγότερες δυνατότητες μόχλευσης.
Τέτοιου όγκου δημόσιοι πόροι,λοιπόν
είναι πολύ προτιμότερο να διατεθούν για μεγάλες ανάγκες πλατιών στρωμάτων του πληθυσμού και της οικονομίας που ως τώρα αφήνονταν ακάλυπτες: για υποδομές, αντιπλημμυρικά έργα, σιδηροδρομικά δίκτυα, περιβαλλοντική αποκατάσταση, ανακαίνιση υποβαθμισμένων συνοικιών, για την ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας, για να βοηθηθούν νοικοκυριά χαμηλότερου εισοδήματος να ανακτήσουν κατεσχημένες περιουσίες.
Θα δημιουργούνταν έτσι πλήθος νέες θέσεις εργασίας και επιχειρήσεις κάθε μεγέθους σε όλους τους κλάδους, θα ενισχυόταν η οικονομική μεγέθυνση, βαθμιαία θα ανατιμώνταν και το δολάριο.
Μονο έτσι θα είχαμε το ανάλογο του Νιου Ντηλ της εποχής του Ρούσβελτ, αλλά με διαφορετικό περιεχόμενο.
Θα γινοταν ένα μεγάλο βήμα προς μια νέα οικονομία που διανέμει πλατιά τα οφέλη και τροφοδοτεί την οικονομική ανάπτυξη, όχι μόνο τη χρηματοοικονομική.
Υπάρχουν προηγούμενα στην Ιαπωνία, στη Σουηδία.
Η αμερικανική οικονομία αντιμετωπίζει σήμερα ένα χρέος/ζημία της τάξης του ενός τρις δολαρίων. Παρόμοιο ήταν το χρέος στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 1980, όταν έσπασε η εκεί χρηματοοικονομική φούσκα, και μέσα από τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας αποπληρώθηκε πλέον.
Στις 4 Νοεμβρίου οι ΗΠΑ θα εκλέξουν ένα νέο πρόεδρο και το επιτελείο του θα αναλάβει να κατευθύνει τη χώρα στους δύσκολους καιρούς που έρχονται. Επομένως δεν συνέτρεχε καμία ανάγκη να ψηφισθεί το σχέδιο Πόλσον που αποβλέπει στην αποκατάσταση ενός συστήματος το οποίο δεν απέδωσε για μεγάλα στρώματα του πληθυσμού και επιπλέον θέτει ολόκληρη την οικονομία σε κίνδυνο κάθε τρεις και λίγο
Δημοσίευση σχολίου