Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Η κρίση και η χρεοκοπία

Κρίση είναι η κατάσταση που η κανονική λειτουργία ενός συστήματος, πρόσκαιρα, παύει να είναι κανονική, αλλά στην συνέχεια διορθώνονται οι αιτίες που την προκάλεσαν και παύει και η κρίση.
Αυτό συμβαίνει ίσως με τις οικονομίες όλων των ανεπτυγμένων χωρών και στο οποίο ελπίζουν και οι μη ανεπτυγμένες χώρες.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση, χωρών όπως η δική μας, που το ερώτημα δεν είναι αν διέρχονται κρίση, που κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί, αλλά αν θα γλυτώσουν από την χρεοκοπία.
Είναι σίγουρο, ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να την γλυτώσουμε.
Σ'αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει, επειδή συντρέχουν όλοι οι λόγοι, για να συμβεί.
Και μην ακούτε, τα περί σχεδίων της ΕΕ και της Γερμανίας, για την διάσωση χωρών της ευρωζώνης, όπως η Ιρλανδία και η Ελλάδα, που θα κινδυνεύσουν να χρεοκοπήσουν.
Δεν ξέρω η Ιρλανδία, αλλά η Ελλάδα... και ο Χριστός ο ίδιος δεν μας σταματά.
Το πρόβλημά μας δεν είναι , αν οι άλλοι είναι διατεθειμένοι να μας βοηθήσουν σε μια τέτοια περίπτωση, αλλά ότι η διάρθρωση και η διεύθυνση της χώρας μας, είναι ακατάλληλες για να υποδεχθούν μια τε΄τοια βοήθεια.
Λένε οι άλλοι με αφέλεια ότι μπορούν να μας βοηθήσουν, αλλά εμείς ξέρουμε καλύτερα απ΄όλους, ότι αν χρεοκόπησε μια Λήμαν Μπράδερς, με τις δουλειές και την οργάνωση που είχε, τότε η Ελλάδα σίγουρα θα χρεοκοπήσει.
Ποιά δημόσια διοίκηση θα αναλάβει την διάθεση της βοήθειας και την ικανοποιητική της διοχέτευση;
Είμαστε με τα καλά μας;
Εντάξει θα μας κρατήσουν κανένα εξάμηνο ζωντανούς, αλλά στην συνέχεια είναι σίγουρο, ότι θα συνειδητοποιήσουν, ότι είναι σαν να ρίχνουν νερό σε έναν κουβά χωρίς πάτο.
Εδώ για χάρη δυό τριών μηνών εξουσίας ακόμη, ο Καραμανλής και η παρέα του, είναι γαντζωμένοι από τις καρέκλες και δεν κουνιούνται με τίποτε.
Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, ότι είναι ανίκανοι. Ανίκανοι παντελώς. Ανέχονται να γίνονται περίγελως όλου του κόσμου, περιφερόμενοι υπό την πλήρη περιφρόνηση όλου του κόσμου , παριστάνοντες τους Πρωθυπουργούς και τους Υπουργούς.
Πλέον δεν με απασχολεί η πολιτική τους, αλλά η ψυχοπαθολογία τους.
Αναρωτιέμαι. Τί την θέλουν την εξουσία και κυρίως τι την θέλουν την εξουσία για δύο ή πέντε μήνες ακόμη.
Ψάχνουν λένε να βρούνε την δημοσκοπική ευκαιρία, ώστε να κάνουν αιφνίδια εκλογές και να τις κερδίσουν.
Προς τί;
Πές ότι τις κέρδισαν. Τί θα σημαίνει αυτό;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι ο χειρότερος τρόπος για να περνάει η ζωή τους , είναι να περιφέρονται ως πρόβλημα γενικής περιφρόνησης;

Απίστευτο.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Κουκούλες και Άσυλο

Ιδιώνυμο λοιπόν για την κουκούλα.
Καλή κίνηση.
Ελειπε, ο συμβολισμός για να αποκτήσει η διαμαρτυρία, τον χαρακτήρα της παρανομίας, που πρίν την μεταπολίτευση, τον είχαν τα μακρυά μαλλιά.
Οι μαλιάδες, οι γεγέδες, οι κομμουνιστές εν τέλει.
Τώρα ο μακρύς γιακάς, το μαντήλι, το φουλάρι, θα πάρουν την θέση τους.
Θα συλλαμβάνεσαι επειδή το φούτερ έχει κουκούλα ή επειδή έχεις φουλάρι.
Γελοίες καταστάσεις.
Η κρίση δεν έρχεται μόνο στην οικονομία. Ερχεται και στα μυαλά.

Και για το Ασυλο, αρχίζει να γίνεται συζήτηση.
Να το καταργήσουμε λένε.
Ωραία να το καταργήσουμε, αλλά μετά να δούμε ποιός θα εμποδίσει τον ενωμοτάρχη που θα μπεί σε κάποιο πανεπιστήμιο, για να συλλάβει κάποιον που φοράει φούτερ με κουκούλα.
Και μετά να δούμε και καμμία μάχη μέσα στην πανεπιστημιούπολη, μεταξύ αστυνομικών και φοιτητών και να απορούμε για το πως έγινε.
Και αυτή είναι η πιό απλή εκδοχή, των προβλημάτων που δημιουργεί αυτή η υστερία.

Αστα να πάν στο διάολο.

Διαολομαζέματα, διαολοσκορπίσματα.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

«Εμφύλιος» στην Ουκρανία

«Εμφύλιος» στην Ουκρανία

Με εντολή του φιλοδυτικού προέδρου, κουκουλοφόροι της κρατικής ασφάλειας κατέλαβαν τα γραφεία της Naftogaz, που ελέγχεται από τη φιλικά προσκείμενη στη Μόσχα πρωθυπουργό.

---------------------
Κάπως έτσι , στο άσχετο ξεκίνησε και ο Α'ΠΠ με την δολοφονία του πρίγκηπα της Αυστρουγγαρίας στο Σεράγεβο.
Πόσο μάλλον που εδώ έχουμε να κάνουμε με το δίλλημα, αν η Ουκρανία ανήκει στην Ρωσία ή στην Δύση;

Ολική επαναφορά

Απουσίασα αρκετό καιρό από το μπλόγκ μου.
Προσωπικοί λόγοι, αλλά και η αίσθηση ότι δεν έχω να προσθέσω κάτι επιπλέον σε όσα είχα να πω, σε σχέση πάντα με την οικονομική κρίση, με απέτρεψαν από το να φλυαρίσω πάνω στο θέμα.
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να δώ και την δημόσια συζήτηση αν είχε κάτι να πεί, πρίν ξαναγράψω την άποψή μου.
Η συνολική αίσθηση μου είναι μια βαθιά ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.
Κανένα κόμμα, κανένας διανοούμενος, κανένας πολιτικός δεν με έχει πείσει ότι υπάρχει κάτι σοβαρό να ειπωθεί.
Αλλά η δημαντικώτερη απογοήτευσή μου έρχεται από την διαπίστωση, ότι οι εκτιμήσεις μου για το βάθος της κρίσης επιβεβαιώνονται.
Οταν διάβαζα για ύφεση στην Ευρώπη ή την Αμερική, της τάξης του -1%, είχα την αίσθηση, ότι αυτοί που συνέταξαν τις εκτιμήσεις ήταν πολύ επιπόλαιοι και δεν διατύπωνα την εκτίμησή μου που ήταν των μεγεθών που άρχισαν να διαπιστώνονται σήμερα.
Υποχώρηση των ΑΕΠ περισσότερο από 3% τουλάχιστον.
Ομως το σημαντικό είναι ότι έχω την αίσθηση, ότι μια τέτοια υποχώρηση, δεν είναι στα όρια του ανεκτού, είναι δηλαδή μια υποχώρηση που οδηγεί σε ποιοτικές αλλαγές, όπως η κατάρευση.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με ύφεση αλλά με κατάρευση.

Ζούμε τις αμέριμνες τελευταίες στιγμές του Τιτανικού.

Η κρίση έπαψε πλέον να είναι χρηματιστική, έπαψε να είναι πιστωτική, έπαψε να είναι οικονομική και έχει γίνει πολιτική.

Κάνω αυτό τον χαρακτηρισμό, επειδή πλέον το στοιχείο που θα δόσει απαντήσεις στα κοινωνικά προβλήματα, έπαψε διαδοχικά να είναι μια υπόθεση που αφορούσε την λειτουργία των χρηματιστηρίων και που κάποια ρύθμιση στην υπόθεση των παραγώγων έφτανε για να λυθεί, στην συνέχεια έπαψε να είναι μια υπόθεση που αφορούσε τα τοξικά προιόντα των τραπεζών και που αν λυνόταν το πρόβλημα με κάποιες αλχημείς τύπου δημιουργίας Bad Bank και στην συνέχεια έπαψε να είναι οικονομική αφού αν έλυνε κανείς το πρόβλημα της ρευστότητας θα έλυνε ως δια μαγείας το πρόβλημα.

Η κρίση έπψε να προσδοκά την επίλυσή της στην ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ με οποιαδήποτε εκδοχή της. Ο κόσμος δεν προσδοκά απαντήσεις από τους συντελεστές της οικονομίας, από τους νόμους της οικονομίας, από οικονομικές κινήσεις.

Η εγκυρότητα, έπαψε να βρίσκεται στην ΙΣΧΥ του χρήματος.
Ολοι πιά περιμένουν απαντήσεις από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Η κρίση λοιπόν είναι πιά ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Οταν πάψει η πολιτική να διαχειρίζεται την ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ, τότε η κρίση θα γίνει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ.
Δηλαδή τότε οι απαντήσεις θα δοθούν από την ίδια την κοινωνία στους δρόμους, όπου θα ΔΙΚΑΣΤΕΙ και η οικονομία και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Προσωπικά πιστεύω, ότι πρέπει να ετοιμαζόμαστε για την άστοχη "παρέλαση της πολιτικής".
Λυπάμαι πάρα πολύ επειδή μαζί της η ανθρωπότητα, οι κοινωνίες, θα χάσουν την σημαντικώτερη κατάκτηση που ήταν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αλλά είναι φανερό, ότι έτσι θα συμβεί.

Οσο δεν μπορούν άνθρωποι με δικαιώματα και διαδικασίες ισοτιμίας και ισονομίας να απαντήσουν, τόσο διάφορες μορφές "ομάδων βίας", θα αναλάβουν τα ηνία.

Λυπάμαι αλλά μπήκαμε στον κύκλο της βίας.
Η ανθρωπότητα για να ξεπεράσει την κρίση του 29 έκανε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για να ξεπεράσει αυτή την κρίση, ίσως χρειαστεί να επιστρέψει σ'αυτόν.

Ολική Επαναφορά με μαύρη καρδιά.