Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

Δυό σκέψεις για τις τελευταίες δημοσκοπήσεις

Διάβασα το σχόλιο του Λούλη, αλλά και τις εκτιμήσεις διαφόρων σχολιαστών για τα γκάλοπ της MRB και της RASS, που δείχνουν τα δύο κόμματα να βρίσκονται σε περιοχή στατιστικού σφάλματος.
Δεν χρειαζόταν βέβαια οι δημοσκοπήσεις για να το καταλάβει κανείς αυτό.
Στην πραγματικότητα πιστοποίησαν κάτι που ξέραμε από πάντα.
Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν περίπου την ίδια επιρροή στην κοινωνία και τα στοιχεία που θα κρίνουν το ποιό θα τερματίσει πρώτο στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, θα εξαρτηθεί, όπως εξαρτήθηκε και πέρισυ, από τον βαθμό συσπείρωσης των παλαιών ψηφοφόρων τους, αλλά και από την δυνατότητα να προσελκύσουν ψηφοφόρους από την δεξαμενή, όσων δεν έχουν παραταξιακή τοποθέτηση, όποιου δηλαδή έχει ισχυρότερα στοιχεία ηγεμονίας στην πολιτική ζωή γενικώτερα.
Σ'αυτή την ευρύτερη ιδεολογική ηγεμονία , σημαντικό ρόλο έπαιξαν στις προηγούμενες αναμετρήσεις η διάλυση της συνεκτικότητας του προοδευτικού χώρου, από παράγοντες όπως η επιρροή της εκκλησίας (Χριστόδουλος) και του εθνικιστικού ρεύματος (Παπαθεμελής, Θεοδωράκης, Λαζόπουλος κλπ και εθνικιστική αριστερά), που συμπτωματικά και μετά και τα σκάνδαλα Βατοπεδίου κλπ, έχουν μετατραπεί σε βαρίδια για τον Καραμανλή.
Σηματικό ρόλο της περαιτέρω αποσυσπείρωσης του ηγεμονικού ρόλου του Καραμανλή παίζει πλέον και η κεντρική σημασία που αποκτάει πλέον η οικονομία, με την ανεργία, την φτώχια, την ακρίβεια, τα καρτέλ στα τρόφιμα και στα καύσιμα, τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.
Αυτό το στοιχείο, μοιάζει να παραμερίζει όλα τα άλλα και το καταλαβαίνει αυτό πολύ καλά πλέον και η κυβέρνηση, που αδυνατεί να το αντιμετωπίσει ουσιαστικά, αλλά ακόμη μπορεί να το διαχειριστεί επικοινωνιακά, προς το παρόν τουλάχιστον.
Σ'αυτή την υπόθεση, αυτή την περίοδο, με την διεθνή κρίση στο προσκήνιο, την ευνοεί η ανάγκη για πατερναλιστική διαχείριση, που σε πρώτη φάση είναι φυσικό να λειτουργεί σαν προσδοκία, από τους πολίτες.
Ομως όσο θα περνάει ο καιρός, με δεδομένο ότι ο καραμανλής σήκωσε το γάντι της πρόκλησης και ανταποκρίθηκε, τόσο στα μέτρα φορολόγησης, όσο και στα αιτήματα στοιχειώδους κοινωνικής προστασίας, θα κριθεί όχι πιά η "διάθεση που επικοινωνιακά επέδειξε", αλλά η επάρκεια και η δυνατότητα να ανταποκριθεί.
Με αυτές τις σκέψεις συμφωνώ με την εκτίμηση του Λούλη, ότι ίσως όσο αργεί ο Καραμανλής να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές τόσο διακινδυνεύει να χάσει τα όποια πλεονεκτήματα έχει σήμερα.
Πιστεύω όμως ότι θα το κάνει το λάθος, επειδή κατά βάθος πιστεύει ότι είναι ζήτημα επικοινωνιακό που κρίνεται από την προσωπική του επάρκεια, πράγμα που δεν ισχύει, πλέον.
Δεν είμαστε σε φάση που συγκρίνεται με άλλους πολιτικούς, αλλά σε φάση που κρίνεται "μόνος" του για την επάρκεια.
Το θέμα του κόσμου δεν είναι πλέον ποιός είναι ο καταλληλότερος, αλλά αν ο ίδιος είναι πλέον κατάλληλος γι'αυτή την δουλειά. Οσο "κερδίζει" χρόνο, πλέον, απλά χάνει χρόνο.
Από την άλλη μεριά το ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται πλέον μπροστά στο τέλος μιας στρατηγικής, που είχε σαν στόχο την αναγνώριση του ως εναλλακτικής λύσης, χρειάζεται όμως πιά κα΄τι ακόμη για να μην εξαρτάται η επικράτησή του από την "πτώση του ώριμου φρούτου", αλλά από την άνοδό του ιδίου.
Δεν φτάνει να προσπαθούν να πείσουν ότι είναι ικανοί να κυβερνήσουν-αυτό το θυμάται ο κόσμος-, αλλά πρέπει να πείσουν ότι θα ξανακυβερνήσουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.
Χρειάζεται να προχωρήσουν σε ρήξη με την τρέχουσα λογική.

Για παράδειγμα, αντί να αφήνουν τον δανειολήπτη να σέρνεται από τις τράπεζες σε πλειστηριασμούς, θα μπορούσε να αγοράσει τα δάνειά τους και να ρυθμίσει την αποπληρωμή τους με λογικούς όρους.

Κάτι τέτοιο θα του έδινε άλλες συμμαχίες, άλλη εμπιστοσύνη και την απαραίτητη ηγεμονία. Θα χάρασε την κόκκινη γραμμή που θα χώριζε την πολιτική του απ'αυτή της ΝΔ.

Να το πώ πιό απλά.
Αν αύριο είχαμε κρίση στις Ελληνικές τράπεζες, θα θεωρούνταν "φυσικό" να παρέμβει στην λογική Πόλσον το κράτος.
Ομως τα νοικοκυριά έχουν μπεί ήδη σε κρίση.
Θα το εκτιμούσαν πολύ αν κάποιος έκανε αυτή την επισήμανση και πρότεινε μια πολιτική που θα αντιμετωπίζει την κρίση τους.
Θα το εκτιμούσαν και ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ θα έδειχνε ότι έχει όντως διαφορές από την ΝΔ.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μόλις έκλεισε χρόνο η παρούσα Βουλή και έγινε σε όλους προφανές ότι δεν θα προλάβει να κλείσει δεύτερο.
Οι προθέσεις του Καραμανλή είναι απλές : θέλει να κερδίσει χρόνο ως τις 22 Δεκεμβρίου, όταν θα ψηφιστεί ο προϋπολογισμός. Από τις 22 Δεκεμβρίου και μετά (κατά τη δήλωση των στενότερων συνεργατών του) «όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά». Και όταν λέμε «ενδεχόμενα», εννοούμε ανασχηματισμό και εκλογές.

Η στρατηγική την οποία επιλέγει ο Καραμανλής στηρίζεται σε τρία δεδομένα:

Πρώτον, ότι ο «Μαύρος Σεπτέμβρης» που πέρασε κλόνισε σοβαρά τον ίδιο και την κυβέρνησή του - δηλαδή τον ίδιο, διότι την κυβέρνησή του, ούτως ή άλλως, ουδείς την είχε σε μεγάλη υπόληψη. Ακούω ότι ο Καραμανλής έχει αντιληφθεί το στραπάτσο που υπέστη. Μένει να μας το αποδείξει...

Δεύτερον, ότι η βλάβη δεν είναι μη αναστρέψιμη και ότι έχει ακόμη περιθώρια ανάκαμψης - αυτό δείχνουν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες ημέρες... Είναι χαρακτηριστικό, υποστηρίζουν συνεργάτες του Πρωθυπουργού, ότι στη διάρκεια του «Μαύρου Σεπτέμβρη» δεν καταγράφηκε καμία σοβαρή διαρροή από τη ΝΔ προς το ΠαΣοΚ και ότι η μεταβολή της σειράς στις δημοσκοπήσεις προήλθε αποκλειστικά από αύξηση της συσπείρωσης του ΠαΣοΚ και μείωση της συσπείρωσης της ΝΔ.

Τρίτον, ότι το πρόσωπο του Καραμανλή παραμένει σχετικά ισχυρό. Με άλλα λόγια, ο «Πρωθυπουργός μερικής απασχόλησης» που ξέραμε ως τώρα, τέλος. Αν ο Καραμανλής θέλει να επιζήσει, πρέπει να πάρει σοβαρά τη δουλειά που του ανέθεσε ο ελληνικός λαός.

Το ενδιαφέρον στην περίπτωσή του είναι ότι πέφτει θύμα μιας διαρκούς «θείας δίκης».

Πρώτα ηττήθηκε στο πεδίο στο οποίο πάτησε για να ανέβει στην εξουσία. Τα μαθήματα «ηθικής» και «ήθους» εξαντλήθηκαν στα σπίτια των υπουργών του και στις μπίζνες του Εφραίμ.

Στη συνέχεια επαναπαύθηκε στο δόγμα «ισχύς μου η αδυναμία των αντιπάλων μου» και είδε τον ουρανό ανάποδα. Να υπενθυμίσω ότι ακόμη και ο Τρικούπης ηττήθηκε από τον Γουλιμή - και, συγχωρέστε με, ο Καραμανλής δεν είναι Τρικούπης!

Και τώρα, πληρώνει τη χαμηλή ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που τον ακολούθησε στην εξουσία. Δεν νομίζω ότι η Ελληνική Δημοκρατία έχει δει χειρότερη Κοινοβουλευτική Ομάδα από τη σημερινή τής ΝΔ. Αυτοί ακριβώς που αντιλήφθηκαν τη διακυβέρνηση ως ρεσάλτο και στους οποίους ο Καραμανλής αναγκάζεται να πουλήσει τσαμπουκά, μπας και μαζευτούν.

Τελικά ο Πρωθυπουργός για να επιζήσει είναι αναγκασμένος να κάνει αυτό που απεχθάνεται περισσότερο: να κυβερνήσει. Να κυβερνήσει επί της ουσίας, χωρίς καλαμπούρια και υπεκφυγές. Να βάλει (επιτέλους) υποψηφιότητα για Πρωθυπουργός. Δεν ξέρω αν θα το πετύχει, αλλά είμαι βέβαιος ότι η δουλειά είναι πολύ πιο δύσκολη απ' όσο νομίζει.


''PASOK poisonous''