Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

Αλαβάνος-Μέρφυ 1-0(;). Υπάρχει λύση στο πρόβλημα της οικονομικής κρίσης;

Να το πω ευθύς εξ αρχής. ΟΧΙ

Το αισθάνομαι . Ο Νόμος του Μέρφυ είναι παρών.
Αν κάτι μπορεί να πάει άσχημα, θα πάει άσχημα μας λέει.

Και μετράω, δείγματα.
Πριν από έναν χρόνο κάτω από τις ανεγκέφαλες ιαχές της Αριστεράς, απορρίπτονταν η Συνταγματική συνθήκη, αφού προηγουμένως είχε απορριφθεί πάλι το Ευρωσύνταγμα από την Γαλλία και την Ολλανδία, που τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν, ιδιαίτερα ο Σαρκοζύ, για να καταφέρει ευρωπαικές λύσεις στο πρόβλημα. Ομως τώρα υπάρχει η Μέρκελ, που αδιαφορεί για κάθε άλλη λύση, εκτός από ότι αφορά την Γερμανία.

Ευρώπη πάπαλα λοιπόν.

Μετράω ακόμη. Η πιστωτική κρίση έγινε ήδη χρηματιστική κρίση και στην συνέχεια εξελίσεται σε κρίση οικονομική με ραγδαίους ρυθμούς.
Ηδη κάποιες χώρες γονατίζουν και στην συνέχεια μένουν γονατιστές. Ισλανδία, Ουγγαρία, διαβάζω τώρα για Κορέα.
Ανεργία καλπάζουσα στην αυτοκινητοβιομηχανία, ανεργία στις κατασκευές, χρεοκοπίες στην ποντοπόρα ναυτιλία.
Μετράω ακόμη την ηλιθιότητα του Μπούς που δεν εννοεί να καταλάβει ότι έχουν γίνει όλα μαντάρα, μετράω τις δηλώσεις Γκρίσπαν , που επιτέλους κατάλαβε ότι όλη η πολιτική του ήταν μοιραίο λάθος. Μετράω την πτώση της ισοτιμίας ευρώ δολλαρίου.
Πως γίνεται το νόμισμα της ισχυρής ευρώπης να πέφτει στην σχέση της με το ψοφίμι δολλάριο;
Μετράω το ποσοστό υστερίας στην υπόθεση Βατοπεδίου και από την ΝΔ αλλά και από την αντιπολίτευση και ανιχνεύω σ'αυτήν έναν μηχανισμό "φυγής από τα ουσιαστικά ζητήματα", που είναι η ραγδαία επιδείνωση της κρίσης.
Ως πότε θα ασχολούμαστε με τις μαλακίες του Εφραίμ, του Ρουσόπουλου , του Δούκα και του Φωτιάδη; Ως πότε;

Δεν ξέρω πόσο σημαντικό είναι να αποδειχθεί η ευθύνη του Ρουσόπουλου ας πούμε, αλλά ξέρω πόσο σημαντική θα είναι η ευθύνη για τον πολιτικό κόσμο, από την ολιγωρία του να κάνει πρώτο και μοναδικό θέμα την οικονομική κρίση.

Κανέναν δεν ενδιαφέρει τί έγινε;
Μας ενδιαφέρει τι θα κάνουμε τώρα.
Ο κόσμος βασανίζεται κάθε μέρα και βασανίζεται όλος. Οχι μόνο αυτοί που τους τραβούν οι τράπεζες σε πλειστηριασμό, αλλά και τους υπόλοιπους, που τους βασανίζει η ανασφάλεια, για το δικό τους μέλλον.
Θα μπορεί αύριο ο δανειολήπτης που μέχρι σήμερα κατάφερνε και πλήρωνε κανονικά το δάνειό του, να το εξυπηρετεί;
Θα έχει δουλειά;
Βλέπει τους εργαζόμενους της Ζήμενς στην Θεσ/νίκη, του Λαναρά στο Σύνταγμα, της Ρενώ στο Παρίσι -λέγεται ότι τα προάστεια ξανάρχονται δριμύτερα-, της Φόρντ στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική και άλλους και τον πιάνει σύγκρυο.
Πόσο θα αργήσει η κρίση να χτυπήσει τον καθένα μας;
Πόσο θ'αργήσει να μη μπορεί κάποιος να πληρώσει κάποιες δόσεις για να χάσει το σπίτι του;
Γιατί ακόμη δεν ψηφίστηκε ο νόμος για τους δανειολήπτες;
Πότε στο κέρατό μου θα γίνει;
Γιατί για τις τράπεζες βρεθήκαν χρήματα και γι'αυτούς δεν μπορεί να βρεθεί ούτε μια χρονική διευκόλυνση;

Δεν βλέπω που θενά στον ορίζοντα λύση στο πρόβλημα. Διάβασα σήμερα και την συνέντευξη Στίγκλιτς στην "Ε".
Λυπάμαι αλλά δεν είδα λύση. Βαρέθηκα να διαβάζω με διάφορους τρόπους το ότι είμαστε σε κρίση και γιατί βρεθήκαμε σε κρίση.
Αυτό το έβλεπα ακόμη και γώ και γι'αυτό το είχα βάλει στον τίτλο του μπλόγκ μου.
Πως θα βγούμε με ενδιαφέρει να δούμε.
Και να το δούμε πειστικά.
Μέχρι στιγμής δεν έχω πειστεί ότι διαφαίνεται κάτι.

Αυτό σημαίνει ότι ο νόμος του Μέρφυ θα ολοκληρώσει την πορεία του.

Θα μας συμβεί ότι χειρότερο μπορεί να σκεφτεί κανένας, αν δεν παρει η αντιπολίτευση την πρωτοβουλία να σπα΄σει τα κομματικά στεγανά και να καθήσουμε όλοι να δούμε τι θα κάνουμε.
Γι'αυτό ας απομονώσουμε σε μια πρώτη φάση τους διάφορους ανεγκέφαλους της ηγεσίας του ΣΥΝ, Τσίπρα, Λαφαζάνη κλπ και ας δούμε οι υπόλοιποι , τι μπορεί να γίνει.

Η ευθύνη του Αλαβάνου, να πάρει την πρωτοβουλία και να σπάσει τις αγκυλώσεις είναι μεγάλη και είναι ο μόνος που σ'αυτή την φάση μπορεί να το κάνει και οφείλει να το κάνει.

Μπορεί να καταλάβει ότι προέχει η κρίση του κομματικού συμφέροντος.
Ελπίζω, ότι στην διαμάχη Αλαβάνος-Μέρφυ θα κερδίσει ο Αλέκος.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Οσο καιρο το κρατος δεν θα ξεκαθαριζει τον ρολο του δεν μπορει κανεις να μιλησει για λυση.

Η κρατικη μηχανη θα αποτελεσει εργαλειο για την λυση, οι μεσοβεζικες παρεμβασεις, θολωνουν το τοπιο και οι κερδοσκοποι μετατρεποντε σε καιροσκοπους(οχι οτι υπαρχει διαφαρα αλλα λεμε) με λεια παντα την τσεπη των αδυνατων...και επιτρεπουν την συχνη επαναληψη του φαινοομενου της κρισης και της φουσκας!!!