Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δύο μετροπόντικες, ο Κωστίκας κι ο Γιωρίκας. Μια μέρα τούς φόρτωσαν και τους πήγαν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, τους έβαλαν να σκάβουν. Όπως προβλέπεται, μπροστά πηγαίνει ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας τον ακολουθεί. Ο Κωστίκας έχει ένα μυστικό: δεν ξέρει να σκάβει. Πάει και χώνεται σε σκαμμένα λαγούμια, κατά προτίμηση κατηφορικά, για να κυλάει πιο εύκολα. Ο Γιωρίκας έχει επίσης ένα μυστικό: ούτε αυτός ξέρει να σκάβει. Επειδή όμως τρέχει πάντα πίσω από τον Κωστίκα, δημιουργείται η εντύπωση ότι, αν κάποιος ξέρει να σκάβει, αυτός είναι ο Κωστίκας. Και οι άνθρωποι πάνω στη Γη προτιμούν τον Κωστίκα από τον Γιωρίκα.

Καθώς οι δύο μετροπόντικες κατηφορίζουν στα έγκατα της Γης, οι άνθρωποι αρχίζουν να ανησυχούν. Η επαφή του Κωστίκα και του Γιωρίκα με τον πάνω κόσμο αρχίζει να χάνεται. Όπως ήταν επόμενο, οι δύο μετροπόντικες δεν βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ. Το πιθανότερο είναι να ακινητοποιηθούν εκεί, στα βάθη, μπροστά ο Κωστίκας και πίσω ο Γιωρίκας, ξεχασμένοι από τους ανθρώπους.

Ίσως οι αρχαιολόγοι της επόμενης χιλιετίας να βρουν κάποτε τις δύο προϊστορικές μηχανές. Και θα απορούν σε τι χρησίμευαν στους παλαιούς κατοίκους, τους επονομαζόμενους Έλληνες. Όπως κάνουν συνήθως, και θα κάνουν πάντοτε, οι αρχαιολόγοι όταν καταλήγουν σε ερμηνευτικό αδιέξοδο, θα αποφανθούν ότι εξυπηρετούσαν σκοπούς καθαρά τελετουργικούς.

του Αλέξη Καλοκαιρινού (ΝΕΑ)
-----------
Ιδιαίτερα διεισδυτικό και διδακτικό.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

«Κάθε Κυριακή μετά τις 16 Μαρτίου είναι εκλογική. Ενδεχομένως και όλες οι προηγούμενες». Η εκτίμηση αυτή που διατυπώθηκε από κορυφαίο κυβερνητικό παράγοντα απεικονίζει με σαφήνεια τους προβληματισμούς των ηγετικών κλιμακίων της συμπολίτευσης. Διότι, όπως όλα δείχνουν, έχει ήδη ανοίξει διάπλατα ο δρόμος των εκλογών.

Φαινομενικά οι εκλογές προκύπτουν από τα αδιέξοδα της κυβέρνησης και από τα φαινόμενα «ανυπακοής» στην ΚΟ της ΝΔ. Αυτά υποχρεώνουν τον Πρωθυπουργό να επιλέξει την κάλπη όσο είναι ακόμη ισχυρός ή, έστω, ισχυρότερος από τους αντιπάλους του.

Επί της ουσίας όμως η προσφυγή σε πρόωρες κάλπες είναι εγγεγραμμένη στο εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου 2007: κανένας δεν μπορεί να κυβερνήσει την Ελλάδα με 152 βουλευτές και ακόμη λιγότερο κάποιος που δυσκολευόταν να κυβερνήσει και όταν είχε περισσότερους.

Στριμωγμένος στο Μέγαρο Μαξίμου, περιστοιχισμένος από βαλλόμενους υπουργούς, όμηρος του κάθε βουλευτή που δεν πήρε υπουργείο, φθειρόμενος από την ουσιαστική αδυναμία διακυβέρνησης στην οποία έχει περιέλθει, ο Πρωθυπουργός είναι σχεδόν υποχρεωμένος να ρίξει το ζάρι. Η λογική που τον οδηγεί εκεί είναι απλή: «αν τολμήσεις, δεν είναι βέβαιο ότι θα κερδίσεις· αλλά αν δεν τολμήσεις, είναι βέβαιο ότι θα χάσεις».

Η εκλογική διαδικασία μπορεί να ενεργοποιηθεί ευχερώς επειδή (ως τώρα, τουλάχιστον...) συντρέχει μία βασική προϋπόθεση: εκείνοι που μπορούν να αποφασίσουν τις εκλογές είναι οι ίδιοι που έχουν και τις μεγαλύτερες πιθανότητες να τις κερδίσουν.

Ολες οι δημοσκοπήσεις συνηγορούν ότι η ΝΔ διατηρεί ένα σαφές προβάδισμα 2-2,5 μονάδων από το ΠαΣοΚ (πράγμα το οποίο μεταφράζεται σε 4-5 μονάδες στην κάλπη), ενώ η υπεροχή του Κ. Καραμανλή έναντι του Γ. Παπανδρέου εξακολουθεί να παραμένει συντριπτική. Αυτό τού δίνει αέρα. Θεωρητικά ο Καραμανλής θα κάνει περίπατο, αλλά οι περίπατοι είναι για τα πάρκα, όχι για τις εκλογές.

Και αυτό επειδή ο Καραμανλής έχει μπροστά του όχι μιαν απλή εκλογική διαδικασία αλλά ένα ολόκληρο «πακέτο» δύο (τουλάχιστον) εκλογών, το οποίο θα βάλει τη χώρα σε τρίμηνη (τουλάχιστον) αναστάτωση και απαιτεί ψύχραιμες κινήσεις, προσεκτικούς χειρισμούς και γερά κότσια. Σε αυτή τη μακρά αναμέτρηση ο Πρωθυπουργός πρέπει να δείχνει συνεχώς ότι οδηγεί τις εξελίξεις χωρίς να τις εκβιάζει. Είναι λιγότερο απλό απ' όσο λέγεται.

Υπ' αυτή την έννοια χρειάζεται πρωτίστως μια πειστική αφορμή και ένα ισχυρό δίλημμα. Την πρώτη θα τη βρει ή θα την κατασκευάσει. Το δεύτερο είναι σχεδόν δεδομένο: «Καραμανλής ή χάος».

Ενα δίλημμα το οποίο έχει το πλεονέκτημα ότι θα ισχυροποιείται όσο η χώρα βαδίζει στην ανακατωσούρα: ημέρα με την ημέρα, το φάντασμα της ακυβερνησίας θα γίνεται όλο και πιο απειλητικό, σε μια χώρα όπου η σημερινή κυβερνητική παράταξη αποτελεί τη μοναδική διατυπωμένη πρόταση διακυβέρνησης. Κουτσή, στραβή, αλλά η μόνη.

Αλλά και ένα δίλημμα το οποίο έχει το μειονέκτημα ότι ουδείς γνωρίζει την αντοχή του. Διότι όσο ο Καραμανλής θεωρείται απάντηση στο χάος, έχει καλώς. Τι θα συμβεί όμως αν ξαφνικά ο Καραμανλής με τις κυβερνήσεις και τις εκλογές του αποδειχθεί συνώνυμο του χάους; Και ποιος νομίζει ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον;

for the copypaste
''PASOK poisonous''

Alexantro Trollientes είπε...

«Κάθε Κυριακή μετά τις 16 Μαρτίου θα γραφω απο μια παπαρια . Ενδεχομένως και όλες οι προηγούμενες».

Η δηλωση αυτή που διατυπώθηκε από κορυφαίο καφετεριακο δημοσιογραφο απεικονίζει με σαφήνεια τις προθεσεις των ηγετικών κλιμακίων της χαζοχαρουμενης κυριζικης λαιφ σταιλ δημοσιογραφιας.

Διότι, όπως όλα δείχνουν, έχει ήδη ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την τελικα αποβλακωση....

for the revision
allexantrollientes

Ανώνυμος είπε...

Ακούσαμε πολλές ερωτήσεις και λίγες απαντήσεις από τον πρωθυπουργό μας .
Αυτό που εμένα με κούφανε ήταν η διαπίστωση του Κ.Καραμανλή ότι η φοροδιαφυγή είναι .... αντικοινωνική !!!
Δεν βρέθηκε ούτε ΕΝΑΣ δημοσιογράφος να τον ρωτήσει πόσο αντικοινωνικό είναι όταν τα πλοία μιας ''Αγίας Οικογένειας'' έχουν σημαίες ευκαιρίας ;;;;


Chief Engineer