Δεν ξέρω τι λένε, οι δημοσκοπήσεις, δεν ξέρω τι λένε οι διάφοροι σχολιαστές, τηλεσχολιαστές, αναλυτές. Η εικόνα του Καραμανλή στην χθεσινή βουλή, ήταν η επιβεβαίωση του ανθρώπου που έχει συναίσθηση, ότι πλησιάζει το τέλος.
Δεν ήταν μόνο, ότι η ομιλία του, δεν ήταν άλλη μια επιτυχημένη επανάληψη της "γνωστής διαχρονικής ομιλίας του, για την σεμνή και ταπεινή διακυβέρνηση, για την πάταξη της διαφθοράς, για την έκθεση όλων στο φώς, που μας είχε συνηθίσει, αλλά επιπλέον για πρώτη φορά, εμφανίσθηκε "παραπονούμενος" που δεν τον καταλαβαίνουν, που δεν συναινέσαν "οι άλλοι" στο παρελθόν, στις "σωτήριες" προτάσεις του, που του ζητάνε τα ρέστα αυτού που μας τα είχε πεί.
Οταν ο πρωθυπουργός καταφεύγει σε αναζήτηση ευθυνών της αντιπολίτευσης, για πράγματα και παραλείψεις, αναγνωρίζει, ότι αδυνατεί να κυβερνήσει. Αναγνωρίζει ότι εξέλαβε την παρουσία του στην πρωθυπουργία, ως μια ακόμη επανάληψη της ρήσης του Πολύδωρα "ποινή εκτίω".
Αυτή η κυβέρνηση τελειώνει.
Ο Κ.Καραμανλής, θα περάσει σε σύντομο ή λιγώτερο σύντομο χρονικό διάστημα στην "θεραπευτική λήθη της μνήμης των πολιτών".
Θα περάσει στην "θεραπευτική λήθη", επειδή είναι ένα "τραύμα ψυχολογικό", για το σύνολο του λαού που το 2004, τον ανέδειξε στην διαχείριση της χώρας, για να διορθώσει, προβλήματα "πολυτελείας" , που τότε είχε η χώρα.
Ο Καραμανλής εξελέγη σε μια χώρα, στην καλύτερη στιγμή της στην νεότερη ιστορία, διότι είναι αστείο να συγκρίνει κανείς την οικονομική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας, που διοργάνωνε σε λίγους μήνες τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μια χώρα πλήρως ευρωπαική, με παλιότερες εποχές αλλά και με την Ελλάδα του σήμερα.
Ο λαός αν μη τι άλλο, ήταν μακριά από προβλήματα της υλικής πραγματικότητας. Η φτώχια, η στέρηση, η αδυναμία αγοράς των βασικών αγαθών, ούτε ως ενδεχόμενα της χειρότερης διακυβέρνησης, ούτε ως προβλέψεις του κακοηθέστερου πολιτικού, ας πούμε της Αλέκας, δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά.
Και όμως αυτός ο άνθρωπος που ηγεμόνευε τότε απόλυτα και στο ιδεολογικό και στο πολιτικό επίπεδο, κατάφερε το ακατάρθωτο.
Η χώρα χωρίς να το συνειδητοποιήσει , όπως συνέβαινε στο ποδόσφαιρο με τον "ξαφνικό θάνατο", έφαγε αμετάκλητα το χρυσό γκόλ.
Είναι τελεσίδικα ηττημένη και κανείς δεν φαίνεται ικανός να την ξαναβάλει στην ρότα του 2004.
Ο Καραμανλής έχει τελειώσει, όσο και να προσπαθούν να τον κρατήσουν στο κάδρο τα ΜΜΕ με τα λιβανιστήρια τους.
Εχει τελειώσει επειδή για τον λαό "τελείωσε μέσα του".
Δεν ήταν μόνο, ότι η ομιλία του, δεν ήταν άλλη μια επιτυχημένη επανάληψη της "γνωστής διαχρονικής ομιλίας του, για την σεμνή και ταπεινή διακυβέρνηση, για την πάταξη της διαφθοράς, για την έκθεση όλων στο φώς, που μας είχε συνηθίσει, αλλά επιπλέον για πρώτη φορά, εμφανίσθηκε "παραπονούμενος" που δεν τον καταλαβαίνουν, που δεν συναινέσαν "οι άλλοι" στο παρελθόν, στις "σωτήριες" προτάσεις του, που του ζητάνε τα ρέστα αυτού που μας τα είχε πεί.
Οταν ο πρωθυπουργός καταφεύγει σε αναζήτηση ευθυνών της αντιπολίτευσης, για πράγματα και παραλείψεις, αναγνωρίζει, ότι αδυνατεί να κυβερνήσει. Αναγνωρίζει ότι εξέλαβε την παρουσία του στην πρωθυπουργία, ως μια ακόμη επανάληψη της ρήσης του Πολύδωρα "ποινή εκτίω".
Αυτή η κυβέρνηση τελειώνει.
Ο Κ.Καραμανλής, θα περάσει σε σύντομο ή λιγώτερο σύντομο χρονικό διάστημα στην "θεραπευτική λήθη της μνήμης των πολιτών".
Θα περάσει στην "θεραπευτική λήθη", επειδή είναι ένα "τραύμα ψυχολογικό", για το σύνολο του λαού που το 2004, τον ανέδειξε στην διαχείριση της χώρας, για να διορθώσει, προβλήματα "πολυτελείας" , που τότε είχε η χώρα.
Ο Καραμανλής εξελέγη σε μια χώρα, στην καλύτερη στιγμή της στην νεότερη ιστορία, διότι είναι αστείο να συγκρίνει κανείς την οικονομική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας, που διοργάνωνε σε λίγους μήνες τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μια χώρα πλήρως ευρωπαική, με παλιότερες εποχές αλλά και με την Ελλάδα του σήμερα.
Ο λαός αν μη τι άλλο, ήταν μακριά από προβλήματα της υλικής πραγματικότητας. Η φτώχια, η στέρηση, η αδυναμία αγοράς των βασικών αγαθών, ούτε ως ενδεχόμενα της χειρότερης διακυβέρνησης, ούτε ως προβλέψεις του κακοηθέστερου πολιτικού, ας πούμε της Αλέκας, δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά.
Και όμως αυτός ο άνθρωπος που ηγεμόνευε τότε απόλυτα και στο ιδεολογικό και στο πολιτικό επίπεδο, κατάφερε το ακατάρθωτο.
Η χώρα χωρίς να το συνειδητοποιήσει , όπως συνέβαινε στο ποδόσφαιρο με τον "ξαφνικό θάνατο", έφαγε αμετάκλητα το χρυσό γκόλ.
Είναι τελεσίδικα ηττημένη και κανείς δεν φαίνεται ικανός να την ξαναβάλει στην ρότα του 2004.
Ο Καραμανλής έχει τελειώσει, όσο και να προσπαθούν να τον κρατήσουν στο κάδρο τα ΜΜΕ με τα λιβανιστήρια τους.
Εχει τελειώσει επειδή για τον λαό "τελείωσε μέσα του".
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
O Κώστας Καραμανλής ανεδείχθη στην πρωθυπουργία της χώρας με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Είχε κερδίσει το ΠαΣοΚ κατά κράτος και αναβαπτίσει την παράταξή του, της είχε αποδώσει λαϊκότητα και μαζί μανδύα εντιμότητας.
Ο λόγος του πολλούς είχε συνεπάρει, το πλήθος τον πίστεψε, διαμόρφωσε με τον καιρό ελπίδες και προσδοκίες αναγέννησης τόσο της πολιτικής όσο και της χώρας.
Επίσης το μοντέλο της αγοράς που πρέσβευε ζούσε διεθνώς μέρες μεγάλης δόξας, είχε απορροφηθεί πλήρως από την κοινωνία, η οποία έδειχνε έτοιμη για αλλαγές και προσαρμογές μεγάλες.
Με άλλα λόγια, ηγεμόνευε πολιτικά και ιδεολογικά, τον συνόδευε ένα κεφάλαιο ισχύος και εμπιστοσύνης.
Ταυτόχρονα παρέλαβε και την Ελλάδα στα καλύτερά της.
Οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν υψηλοί, ο κύκλος της ευημερίας ενεργός ακόμη, οι υποδομές βελτιωμένες, οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι τράπεζες διεθνοποιημένες, η εμπορική ναυτιλία είχε αρχίσει να πλουτίζει, τα δημόσια έργα ήταν δρομολογημένα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες προετοιμασμένοι σε μεγάλο βαθμό και ο κόσμος είχε αρχίσει να κοιτάζει με συμπάθεια προς τα εδώ.
Αργότερα η πρωτιά στο Εuro της Πορτογαλίας γέμισε χαρά και ευτυχία στον πληθυσμό και με την ολοκλήρωση των αγώνων οι προσδοκίες ήταν στα ύψη και οι οιωνοί άριστοι.
Χωρίς αμφιβολία κληρονόμησε, παρά τα όποια προβλήματα, μια ισχυρή βάση προόδου, ικανή να εξασφαλίσει αδιατάρακτη συνέχεια και βεβαίως να στηρίξει σχέδια συγκεκριμένα και οργανωμένα.
Τέσσερα χρόνια μετά, ο κύκλος ευημερίας έχει κλείσει, το απόθεμα προόδου έχει ξοδευθεί, η ιδεολογική υπεροχή αμφισβητείται, το φιλελεύθερο μοντέλο έχει κηλιδωθεί από τις κρίσεις και τις ανισότητες, η ελληνική βαλκανική διείσδυση τείνει να παραδοθεί στις ηγεμονικές δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου, το όραμα της ελληνικής διεθνοποίησης πνέει τα λοίσθια, η θέση της χώρας στο διεθνές στερέωμα έχει υποχωρήσει, η πολιτική ζωή της χώρας κυλιέται σε βούρκο σκανδάλων και διαφθοράς, τίποτε δεν θυμίζει τις δόξες των Ολυμπιακών και του Εuro και οι προσδοκίες των απλών ανθρώπων έχουν καταπέσει στο ναδίρ.
Δυστυχώς για τον κ. Καραμανλή η χώρα δεν πρόκοψε επί των ημερών του. Αντιθέτως βυθίζεται σταθερά σε κύκλο παρακμής και διαρκούς φθοράς. Και προφανώς φέρει ευθύνη μεγίστη, όσο και αν αρκετοί πρόθυμοι συνεχίζουν να τον λιβανίζουν.
for the copypaste
''PASOK poisonous''
Να και μια φορά που συμφωνούμε σχεδόν απόλυτα Pasok Poisonous.
Ετσι είναι.
Μπήκε στην κάτω βόλτα.
Πολύ σύντομα, όταν αποδειχθεί ότι είναι μπλεγμένοι στο σκάνδαλο και νύν υπουργοί, θα μας αφήσει ήσυχους και αυτός και ο Παρωχημένων αντιλήψεων Αλογοσκούφης που δηλώνει ανενδίαστα, ότι φταίνε οι άλλοι για την κατάντια της χώρας.
Τον άκουγα στην βουλή να δηλώνει ότι για την φτώχια σήμερα φταίει ο υψηλός πληθωρισμός των αρχών της δεκαετίας του 90, προτρέποντας τον ΓΑΠ να ρωτήσει τους συμβούλους του για να του εξηγήσουν, ότι ο πληθωρισμός δημιουργεί στο μέλλον διαρθρωτικά προβλήματα και εξ'αυτής της αιτίας τελικά, οι τιμές στην Ελλάδα ανεβαίνουν με ταχύτερους ρυθμούς από ότι συμβαίνει στις άλλες χώρες.
Είναι για πολλές σφαλιάρες και αυτός και ο Καραμανλής που τον εμπιστεύεται ακόμη.
Είναι αδίστακτο τσιράκι των τραπεζιτών ο καριόλης.
Δημοσίευση σχολίου