Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Υπάρχει πολιτικό σύστημα; Υπάρχουν κόμματα;

Αυτές τις μέρες, μετά και την αποκάλυψη του ονόματος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως θαμώνα στο τραπέζι της Ζήμενς, νοιώθω, ότι κάτι αλλάζει δραματικά.
Προφανώς δεν είναι ο μόνος σιτιζόμενος και προφανώς είτε θα υπάρξει η μεγάλη συγκάλυψη, είτε θα ανοίξουν όλα τα ονόματα, πάνω στο τραπέζι.
Με άλλα λόγια , δεν είναι να συζητάει κανείς πολιτικά πλέον.
Με ποιόν να συζητήσεις;
Είναι σίγουρο ότι δεν αποκλείεται να είναι ο καθένας αναμεμειγμένος σε ένα ανάλογο αλισβερίσι;
Αν ήταν άλλες εποχές δεν θα είχε και μεγάλη σημασία.
Η πολιτική έτσι κι'αλλιώς είχε εκφυλιστεί σε γκρούπ διαχειριστών, που κουτσά στραβά, μ'αυτή ή την άλλη συνταγή, "μπορούσαν να οδηγήσουν το καράβι" προς τους "μέτριους" , ταπεινούς και σεμνούς προορισμούς, όπου θα πήγαινε και με αυτόματο πιλότο.
Ομως η εποχή αυτή, είναι η πρώτη τουλάχιστον την τελευταία 20-ετία που έχει απαιτήσεις , πολιτικής και όχι απλά διαδοχής ρουτίνας στην διαχειριστική διεκπεραίωση.

Η ανέχεια, η ανεργία, η πιστωτική κρίση, το επαπειλούμενο κράχ, δεν αφήνουν κανένα λογικό περιθώριο για τέτοιες σκέψεις.
Από την άλλη μεριά, η κατάσταση της ελληνικής δικαιοσύνης, σε ζητήματα που αγγίζουν τον πολιτικό κόσμο, δεν μας έχει δόσει δείγματα ικανότητας να τα διεκπεραιώσει.
Κανείς δεν περιμένει ότι θα ζήσουμε μια νέα φάση κάθαρσης. Ολοι ξέρουμε ότι θα δούμε το παιχνίδι που λέγεται συγκάλυψη.

Η περίεργη για τα ελληνικά δικαστικά χρονικά, αποκάλυψη του ονόματος του Κυριάκου Μητσοτάκη, μόνο αν δεί κανείς ποιός ωφελείται, μπορεί να βρεί εξήγηση.

Μ'αυτή την "έξοδο" στην "σέντρα" της Μπακογιάννη, ο Καραμανλής κάνει την ευφυέστερη κίνηση, που θα μπορούσε να κάνει.
Καταστρέφει την όποια φερεγγυότητα του πολιτικού συστήματος στα μάτια του λαού και απαξιώνει κάθε κομματική λύση.
Μεταφέρει το παιχνίδι, στο πεδίο του "εθνοσωτήρα", όπου όλες οι μετρήσεις, καταδεικνύουν την υπεροχή του. Την προσωπική υπεροχή του.
Αναδεικνύεται σ'αυτόν που δεν διστάζει να τιμωρήσει -εάν βεβαίως αποδειχθεί , που δεν θα αποδειχθεί- όποιον είναι μπλεγμένος όσο ψηλά και αν βρίσκεται και ο Κυριάκος βρίσκεται πάρα πολύ ψηλά. Στο κέντρο του πολιτικού συστήματος.
Μ'αυτό το κόμμα, των κουμπαρων, των μιζών, των Ζαχόπουλων κλπ, δεν μπορούσε να παέι πουθενά.
Είχε την ευκαιρία αντί να τον πνίξουν τα γεγονότα να τα χρησιμοποιήσει προς όφελός του, πολλαπλά, τόσο για τα εσωτερικά του κόμματός του, όσο και για την κεντρική πολιτική σκηνή.
Η "διαφορά του από τον ΓΑΠ", που δεν τόλμησε να ξαποστείλει από δίπλα του, τους Μαντέλληδες, τους Ακηδες και όλα τα ονόματα που θα κληθεί να στηρίξει ή να απολογηθεί γιατί δεν τους ξεφορτώθηκε, είναι φανερή.
Τα γκάλοπ, που θα έρθουν, θα επιβεβαιώσουν, ότι αντί να χάσει απ'αυτή την ενέργεια, θα κερδίσει ο Καραμανλής.
Δεν φτάνει να ζητάς και να ξαναζητάς, επειδή ξέρεις και ακριβώς αφήνοντας να ενοηθεί ότι ξέρεις, ότι δεν θα προχωρήσει ο αντίπαλος σε εξεταστική επιτροπή της βουλής, χρειάζεται να πάρεις ο ίδιος σκληρές πρωτοβουλίες.
Αλλιώς ο λαός καταλαβαίνει ότι φοβάσαι , πιθανή αποκάλυψη και δικής σου εμπλοκής σ'αυτό ή σε κάποιο άλλο ανάλογο σκάνδαλο, από κάπου σε κρατάνε.
Αν όμως ο λαός σε σκέφτεται έτσι, δεν έχεις πιθανότητα, να παίξεις πρωταγωνιστικό ρόλο.
Εντάξει μπορείς να κρατάς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν είσαι ο "φορέας" της απαιτούμενης Αλλαγής.
Το δίλλημα αρχίζει να μορφοποιείται τελεσίδικα, χωρίς εσένα.
Το Καραμανλής ή Παπανδρέου, δεν μπορεί να αποκτήσει σάρκα και οστά και στην θέση του, μπαίνει το δίλλημα Καραμανλής ή χάος, ένταση, ρήξεις, απρόβλεπτες εξελίξεις, τυπικά, σχήμα Βοναπαρτίστικης αντιπροσώπευσης, σχέμα κάλεσμα σε "εθναρχική" ανασυγκρότηση.
Οταν η πολιτική δεν μπορεί να δόσει λύσεις, όταν η απαξίωσή της ξεπερνά κάθε πιθανότητα αναβίωσης, την θέση του παίρνει ο Βοναπάρτης ή ο Πούτιν για να μιλήσουμε με σύγχρονα σχήματα.
Στον ΓΑΠ έστω και καθυστερημένα, μένει μόνο μια κίνηση, με αμφίβολα πιθανά αποτελέσματα πιά. Να βγάλει σε διαθεσιμότητα, όλα τα πρόσωπα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχαν σχέση με την Ζήμενς, στο βαθμό που δεν παρέχουν δημόσιες δεσμεύσεις προσωπικά, ότι δεν είχαν καμμία εμπλοκή στο πολύχρονο αλισβερίσι.
Δεν είναι δουλειά του ΓΑΠ να λέει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, αλλά είναι δουλειά του να απαιτήσει απαντήσεις, απ'όσους διαχειρίστικα αυτό το 2% για πολλά χρόνια.
Μπορεί να το κάνει;
Δεν το πιστεύω πιά.
Προσωπικά, πιστεύω πιά ότι η Δημοκρατική Παράταξη, πρέπει να μπεί σε επόμενη φάση, όπου θα σχεδιάσει την πολιτική πρόταση χωρίς να υπολογίζει ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την δική του ηγεμονία, εμένα δεν με καλύπτουν.

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Αξίζει να σημειώσουμε ορισμένα πράγματα:

α) ποτέ άλλοτε όσο την τελευταία δεκαετία δεν έχει ακουστεί τόσες πολλές φορές η φράση "όλα τα στοιχεία στη δικαιοσύνη". ίσως περισσότερες από το "να ολοκληρώσω κύριε Πρόεδρε"

β)την ίδια στιγμή η δικαιοσύνη δεν έχει ρίξει φως σε καμία από τις μεγάλες υποθέσεις που απασχόλησαν τον τόπο.

γ)από την άλλη πλευρά, αρνούμαστε επιμόνως τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής σε οποιοδήποτε μείζον ζήτημα διαφθοράς.

δ)μεσούσης της υπόθεσης Siemens, o υπουργός δικαιοσύνης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ο γραμματέας της ΝΔ σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν ότι ούτε τα κόμματα τους ούτε και πολιτικοί (τάδε έφη υπουργός) δεν είναι εμπλεγμένοι στο σκάνδαλο.

Οπότε μπορούμε φαντάζομαι να υποθέσουμε όλοι ότι ζούμε σε μια χώρα αγγελικά πλασμένη!!!

Ανώνυμος είπε...

υπαρχει πολιτικο συστημα και υπαρχουν πολιτικα κομματα και ειναι αυτα ... νδ,πασοκ,κκε,συριζα,λαος,οικολογοι,παπαθεμελης,κλπ,κλπ

που το παραξενο

Ανώνυμος είπε...

Κόμματα υπάρχουν και εκφράζουν τάσεις και απόψεις, όπως πάντα.Μόνο που έχουν χάσει το χρόνο!Θυμίζουν παλιά ρολόγια στον τοίχο, που πηγαίνουν πίσω και φέρουν όλη τη φθορά του χρόνου.Όταν βλέπεις την τελευταία τεχνολογία καταλαβαίνεις τη διαφορά. Τώρα για τη φθορά είναι επιεικής η έκφραση!Η σημερινή της καταστάση θυμίζει απόστημα που μαζεύει,κάποια στιγμή θα σπάσει,θα καθαριστεί και θα απολθμανθεί με όλες τις συνέπειες.Όμως ,θα μπορούσε από την αρχή να καυτηριασθεί,αλλά βλέπεις η ανθρώπινη φύση! Βασικό "μειονέκτημα",ήταν το νεαρό των προσώπων που πήραν μέρος μετά τη μεταπολίτευση στην πολιτική και δεν παρέδιδαν σκυτάλη με τη λογική ότι έχουν χρόνο μπροστά τους.Δύσκολα παραδεχόμαστε την ταχύτητα του χρόνου!ΛΑΘΟΣ!Ήθελε εναλλαγή και ξεσκαρτάρισμα,πράγμα που δεν έγινε.Αυτό απομόνωσε σιγά-σιγά τις γενιές που έρχονταν από τη συμμετοχική πολιτική λειτουργεία,εξάτμισε τη "μεταπολιτευτική "ζύμωση και τις έστειλε ,στο όλοι ίδιοι είναι από τις πρακτικές τους,στην απάθεια του καναπέ,στην απαξίωση! Η μεταπολιτευτική ζύμωση έπρεπε να είναι η δύναμική ώθησης της σκυτάλης που μεταβιβάζεται από γενιά ,σε γενιά ,βελτιώνοντας με το στίγμα του νέου τις επιδόσεις.Ο χρόνος πέρασε γρήγορα !ΕΜΕΙΣ ΜΕΙΝΑΜΕ ΠΙΣΩ!!!

Ανώνυμος είπε...

Ο χρόνος πέρασε και μείς μείναμε πίσω.
Δυστυχώς , είναι μεγάλη αλήθεια, αυτό που λές φίλε "ζυμωτή".
Τα κόμματα, που δημιουργήθηκαν την μεταπολίτευση, γίναν με υλικά "ξαφνικά", σε βάσεις λάθος.
Υλικό διάφοροι αδικαίωτοι μύθοι κυρίως για τα κόμματα της αριστεράς, που ήταν αυτή που ηγεμόνευσε και έστησε το πολιτικό παίχνίδι.
Πολλές φορές έχω την εντύπωση, ότι ζήσαμε μια εικονική πραγματικότητα. Η αριστερά σε πλήρη ηγεμονία, έφτιαξε το "δημοκρατικό σκηνικό", έβαλε τον εαυτό της στο γνώριμο ρόλο, του επαγγελόμενου τον "παράδεισο" στο μέλλον, έσυρε την δεξιά να κυβερνήσει, όπως ήρμοζε εκείνη την εποχή σε ένα αστικό κόμμα, έδοσε στο ΠΑΣΟΚ τον δικό του ρόλο, αυτού δηλαδή που δικαιούτε να είναι οπορτουνιστής, που του πρέπει ο ρόλος αυτού που θα επιβεβαιώσει τον ρόλο του "μικροαστικού σοσιαλιστικού κόμματος" που θα χρεωθεί την ατολμία να κάνει τα βήματα της επανάστασης που στην πραγματικότητα κανείς δεν ήθελε να κάνει.

Από μια άποψη λέω , ούφ, ευτυχώς που τελειώσαμε με όλο αυτό το "τυχαίο" σμάρι , που αγράμματο πολιτικά, διαχειρίστηκε την μεταπολιτευτική δημοκρατία.

Από την άλλη μεριά, βλέπω τις δυνάμεις του "εκσυγχρονισμού", να μην τολμάνε ακόμη να "αποκοπούν" από τον ομφάλιο λώρο των εθνικιστικών, συντηριτικών δυνάμεων της ημιμάθειας και είμαι απαισιόδοξος για την συγκρότηση του νέου πολιτικού σκηνικού.
Δεν μάθαμε να συζητάμε τα πάντα. Στον λόγο μας καιροφυλακτούν στερεότυπα και όρια τα οποία δεν μπορούμε να διαβούμε.
Σπάνια η συζήτηση γίνεται για να ακούσουμε, συνήθως γίνεται για να μιλήσουμε και φροντίζουμε ο λόγος μας να είναι τέτοιος που να μη μπορεί αυτός που θάθελε να μας ακούσει να μπορεί να μιλήσει την γλώσσα που μιλάμε.
Αυτό ακριβώς το κενό προσπαθώ να καλύψω μ'αυτό το μπλόγκ. Να μιλήσω και να μιλήσουμε για ζητήματα που υποτίθεται είναι υπόθεση των ειδικών. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω.

Ανώνυμος είπε...

Την περασμένη εβδομάδα η μηνιαία δημοσκόπηση της GΡΟ κατέγραψε υψηλή δυσαρέσκεια για την κυβερνητική πολιτική αλλά και 3,5 μονάδες προβάδισμα της ΝΔ από το ΠαΣοΚ. Ο Παπουτσής εξέφρασε την απορία του και επέκρινε τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες (αν κατάλαβα καλά...) αφίστανται των πολιτικών εκτιμήσεων του Παπουτσή.

Προχθές βγήκε η νέα δημοσκόπηση της Ρublic Ιssue. Η οποία κατέγραψε την ίδια δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση αλλά και το ίδιο προβάδισμα της ΝΔ: 3,5 μονάδες. Νεότερες αντιδράσεις Παπουτσή δεν εκδηλώθηκαν.

Το πρόβλημα όμως υπάρχει. Διότι τα τελευταία χρόνια έχουμε ισχυρές ενδείξεις ότι άλλα νομίζει το ΠαΣοΚ πως συμβαίνουν στη χώρα και άλλα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Με δεδομένο ότι το ΠαΣοΚ θεωρεί πως αποκλείεται να κάνει λάθος, το εύλογο συμπέρασμα είναι ότι φταίνε οι δημοσκοπήσεις.

[Παρεμπιπτόντως:οι κάλπες του περασμένου Σεπτεμβρίου συμφώνησαν με τις δημοσκοπήσεις, όχι με το ΠαΣοΚ.]

Οι συλλογισμοί αυτοί δεν είναι πρωτοφανείς. Μερικοί άνθρωποι, όταν αδυνατούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα, καταφεύγουν σε διάφορες αλαμπουρνέζικες θεωρίες για να εξηγήσουν τι φταίει και η πραγματικότητα δεν είναι όπως τη νομίζουν- η ιδέα ότι μπορεί να φταίνε οι ίδιοι ουδέποτε περνάει από το μυαλό τους...

Εγώ πιστεύω αντιθέτως ότι για όλα υπάρχει μια λογική εξήγηση. Η απορία του Παπουτσή, για παράδειγμα, εμπεριέχει και την απάντηση στην απορία του: το ΠαΣοΚ υστερεί της ΝΔ ακριβώς επειδή αδυνατεί να καταλάβει γιατί υστερεί. Επειδή, δηλαδή, δεν βλέπει και δεν αξιολογεί τα πράγματα όπως τα βλέπουν και τα αξιολογούν οι περισσότεροι συμπολίτες μας. Τόσο απλό! Ερωτώ εντελώς ενδεικτικά: Οταν πλακώνονται οι πασπίτες στο ξύλο ή όταν δεν μπορούν ακόμη να βγάλουν εκλογικά αποτελέσματα στις τοπικές οργανώσεις όπου έχουν πλακωθεί νωρίτερα, αυτό βοηθάει το ΠαΣοΚ στις δημοσκοπήσεις;

Εκείνοι που παρακαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, διευκολύνουν το ΠαΣοΚ; Οι άλλοι στο ΠαΣοΚ που υποδύονται τους αριστερούς αξιολογούνται θετικά από την κοινωνία; Το είδος Παναγιωτακόπουλου κάνει καλό ή κακό στο ΠαΣοΚ; Η Κατσέλη στα οικονομικά βοηθάει να ξεπεράσει το ΠαΣοΚ τη ΝΔ; Οταν ο Παπανδρέου υστερεί είκοσι και είκοσι πέντε μονάδες του Καραμανλή , αυτό είναι θετικό ή αρνητικό για το ΠαΣοΚ; Και με αυτά τα δεδομένα, γιατί κάποιος να προτιμήσει το ΠαΣοΚ;

Το ΠαΣοΚ διαθέτει ασφαλώς κάποια απάντηση. Ισως και ο Παπουτσής. Πολύ ωραία. Μόνο που δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι είναι η ίδια απάντηση με εκείνην που δίνει η ελληνική κοινωνία. Και αυτό ακριβώς εξηγεί τις δημοσκοπήσεις.

for the copypaste
''PASOK poisonous''