Ο Α.Αλαβάνος το ξεκαθάρισε, η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ ισοδυναμεί με "κάθοδο στον Αδη" για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι κατά συνέπεια επιβεβλημένη η άρνηση στις επανειλημμένες προτάσεις του ΓΑΠ.
Καλώς.
Δικός τους είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό εκτιμούν, αυτό θα κάνουν.
Ομως η κοινωνία, έχει όλο και περισσότερο ένα ερώτημα να τους θέσει.
Πιστεύουν ότι η άρνησή τους, είναι και γι'αυτήν η επιβεβλημένη λύση. Είναι ο τρόπος που και αυτή θα αποφύγει την κάθοδο στον Άδη;
Η κοινωνία καταλαβαίνει ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ απαντούσε θετικά, τότε η στρατηγική αύξησης των ποσοστών του, θα έχανε την δυναμική της και ενδεχομένως ο ΣΥΡΙΖΑ να ξαναέβλεπε μονοψήφια ποσοστά.
Η κοινωνία καταλαβαίνει ότι μια ενδεχόμενη συμφωνία για συνεργασία, θα φόρτωνε τον ΣΥΡΙΖΑ με την ευθύνη να απολογηθεί στο αριστερό ακροατήριο και ειδικά το ΚΚΕ, για το συγχωροχάρτι που θα έδινε στην κυβερνητική προιστορία του ΠΑΣΟΚ.
Είναι αλήθεια, ότι κάτι τέτοιο, θα αφαιρούσε από τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι ίσως την πρώτη θέση στον χώρο της αριστεράς, αλλά την πρώτη ηθική θέση σ'αυτήν και αυτό έχει μεγάλη σημασία, για τον ρόλο του.
Εχουμε δηλαδή δύο "αγγυλώσεις" που δεν αφήνουν να δοθεί απάντηση.
-Μία αγγύλωση εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ που δεν απορρίπτει ρηττά , ειδικά εκείνη την κυβερνητική ιστορία του που είναι γεμάτη εδραία υπονοούμενα, για διασπάθιση, για πλουτισμό, για ευνοιοκρατία, για αντιλαικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές .Που δεν προετοιμάζει την εσωτερική κάθαρση, αλλά περιμένει αν θα σκάσει και πότε θα σκάσει η απόδειξη, για εμπλοκές σε σκάνδαλα τύπου Ζήμενς, όχι μόνο κάποιων στελεχών του, αλλά και του ίδιου του κόμματος.
-Μία αγγύλωση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που ασχολείται ακόμη με ηθικά διλήμματα, που του θέτει το ιερατείο του Περισσού
Ετσι αρνούμενοι να τοποθετηθούν πολιτικά, επιλέγοντας δηλαδή και την πίττα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, θα οδηγήσουν την κοινωνία σε "αδυναμία" να βρεί εναλλακτική λύση στα προβλήματά της και ανυπεράσπιστη στον διαρκή ... βιασμό, που την περιμένει από τον Καραμανλή και την ΝΔ, που τώρα που διεθνώς εγκαταλείπονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ετεροχρονισμένα επιμένουν να θέλουν να τις εφαρμόσουν.
Ετσι η μόνη λύση ίσως που έχει μείνει είναι η δημιουργία μιας πρωτοβουλίας, σωτηρίας της παράταξης της Κοντροαριστεράς, στην οποία δεν θα μετέχουν, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα μιλήσει ανοικτά και για το βρώμικο παρελθόν του ΠΑΣΟΚ και για τον ανήθικο κοινωνικά ενδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως θα θέσει ανοικτά ερωτήματα και στους δύο και θα οργανώσει τον διάλογό τους, παιρνώντας τους και τους δύο σε δεύτερο πλάνο, αφού δεν είναι ικανοί οι ίδιοι να κάνουν την υπέρβαση.
Οι ανάγκες της κοινωνίας, δεν μπορούν να περιμένουν, πότε θα ετοιμαστεί η νύφη και ο γαμπρός για να κάνουν τον γάμο, θα πάνε στον δήμαρχο της Τήλου και ας λέει ότι θέλει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.
Κυριακή 1 Ιουνίου 2008
Ο εκβιασμός του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, είναι εναλλακτική λύση;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Η οξύτητα των αντεγκλήσεων Καραμανλή - Αλαβάνου στην Βουλή ίσως να ξάφνιαζε, αν δεν είχε προηγηθεί η βιαιότητα των συγκρούσεων μέσα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Μια σύγκρουση η οποία δεν στερείται απλώς ορίων αλλά και περιεχομένου.
Ολα στηρίχτηκαν σε μια σαπουνόφουσκα. Πέρυσι, πολλοί φοιτητές και καθηγητές αντέδρασαν δυναμικά στις ρυθμίσεις Γιαννάκου για τα πανεπιστήμια. Σε πολλά είχαν δίκιο, σε άλλα όχι. Κάποια στιγμή, οι ρυθμίσεις ψηφίστηκαν από τη Βουλή. Παρά ταύτα, τα κόμματα της Αριστεράς αποφάσισαν ότι οι φοιτητές νίκησαν (πώς;) και ότι οι ρυθμίσεις δεν πρόκειται να εφαρμοστούν (γιατί;). Αυτά τα ηρωικά εξαγγέλθηκαν (σε διαφορετικούς τόνους...) και από τον Αλαβάνο και από την Παπαρήγα.
Οι περισσότεροι θεωρήσαμε ότι πρόκειται για τον συνήθη βερμπαλισμό της Αριστεράς, η οποία έχει μια εγγενή δυσκολία να ξεχωρίσει τη νίκη από την ήττα. Φαίνεται, όμως, ότι κάποιοι τους πήραν στα σοβαρά. Και κατάλαβαν ότι αφού το κίνημα νίκησε, αφού ο νέος νόμος δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, καλό είναι να αναλάβουν οι ίδιοι με κάθε τρόπο την παρεμπόδιση της εφαρμογής του. Καλώς τα παιδιά, που θα έλεγε και ο Αλέκος.
Σε αυτό το πεδίο οι «εθελοντές παρεμπόδισης» βρήκαν σημεία επαφής με την πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ, η οποία δεν έχει καμία αντίρρηση να μην εφαρμοστεί ο νόμος, ακόμη περισσότερο αν αναλάβουν κάποιοι άλλοι τη βρωμοδουλειά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ονόμασαν «εκβιασμό» το αυτονόητο αίτημα εφαρμογής μιας νομοθεσίας που ψηφίστηκε από τη δημοκρατική Βουλή των Ελλήνων.
Οσα συμβαίνουν σήμερα είναι οι δραματικές συνέπειες αυτής της σαπουνόφουσκας. Το ΚΚΕ έβγαλε γρήγορα την ουρά του απ' έξω όταν κατάλαβε ποιοι κινδυνεύουν να πληρώσουν τον λογαριασμό. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε μόνος, με όλα τα ανεξέλεγκτα και κακοποιά στοιχεία του πανεπιστημιακού χώρου (και όχι μόνο...), να υποδύεται τη δύναμη «ανυπακοής», «απειθαρχίας» και «αντίστασης». Γι' αυτό και δυσκολεύεται τόσο πολύ να καταδικάσει τις παρεκτροπές τους.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία. Μια σύγκρουση χωρίς όρια, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς αντικείμενο. Διότι όλοι έχουμε πλέον αντιληφθεί ότι οι ξυλοδαρμοί και τα επεισόδια δεν αφορούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, δεν αφορούν μια δημόσια εκπαίδευση την οποία επαρκώς εξευτελίζουν, δεν αφορούν καν τον νόμο-πλαίσιο ή τα προγράμματα ή τη χρηματοδότηση ή τις πρυτανικές εκλογές. Δεν αφορούν καν την πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην ευρύτερη έννοιά της.
Είναι μια σύγκρουση για το κουμάντο στα πανεπιστήμια. Μια σύγκρουση για τον έλεγχο του δημοσίου χώρου και της δημοκρατικής διαδικασίας. Μια σύγκρουση που χρησιμοποιείται ως απόδειξη ότι ένα ιδιαίτερο είδος Αριστεράς μπορεί να υπάρχει και να ευδοκιμεί. Μια σύγκρουση με ανυπολόγιστο κόστος. Το οποίο, ειρωνεία της τύχης ή δίκαια ανταπόδοση, θα κληθούν να πληρώσουν πρώτοι όσοι τροφοδοτούν τη σύγκρουση και όσοι μετέχουν σε αυτήν.
for the copypaste
''PASOK poisonous''
Δημοσίευση σχολίου