Κυριακή 4 Μαΐου 2008

Ζιγκ Ζάγκ στις Λεμονιές... επιστροφή στις σχολικές βιβλιοθήκες

Οι σαχλαμάρες του Πλεύρη και του Δικαστικού που αποφάσισε, την προσωρινή απόσυρση του βιβλίου της Ερσης Σωτηροπούλου, που το βρήκε να περιέχει «κείμενα πορνογραφικά και χυδαία που βρίθουν από βωμολοχίες και αισχρές εκφράσεις», αλλά συνοδεύτηκε και από ένα απολύτως πολιτικό σκεπτικό, με αναφορές από την παγκοσμιοποίηση μέχρι τους ανθέλληνες ..., ήταν φανερό ότι δεν μπορούσαν να τραβήξουν πολύ ακόμη.
Ετσι διαβάζουμε, ότι:
"Ο υπουργός Δικαιοσύνης με επιστολή του προς τον προϊστάμενο της Επιθεώρησης Δικαστών αρεοπαγίτη Δημήτρη Κυριτσάκη, υπενθυμίζει ότι ήδη στο Ανώτατο Δικαστήριο εκκρεμεί ερώτηση εις βάρος του συγκεκριμένου δικαστή για οριστική παύση του, λόγω καθυστερήσεως αποφάσεων και αμέλειας.
Ο Σωτήρης Χατζηγάκης ζητά από τον κ. Κυριτσάκη τις απαραίτητες αξιολογήσεις του σκεπτικού της απόφασης και τις δικές του ενέργειες."


Πόσα ακόμη φαιδρά θα δούμε από τα ορφανά του Χριστόδουλου, που δεν εννοούν, ότι τελείωσε η εποχή της παπαρολογίας;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αφού η κ. Σωτηροπούλου είναι τόσο super wow (και βραβευμένη, ντε!) γιατί δεν βάζουμε κι άλλα βιβλία της στις σχολικές βιβλιοθήκες?

Ευγενικά παραθέτω:

* Το «Διακοπές χωρίς πτώμα»

Η ιστορία του βιβλίου, αν υπάρχει, είναι πολύ ισχνή. Μια νεαρή γυναίκα, η Σάρα, πηγαίνει για θερινές διακοπές στο σπίτι μιας φίλης της και τελικά σκοτώνει το παιδί της. Η ηρωίδα με μια τρέχουσα δηλητηριώδη γλώσσα καταγράφει τις μύχιες υποσυνείδητες και συνειδητές απωθήσεις προς τα περιβάλλοντα πρόσωπα και πράγματα. Αρνούμενη το γυναικείο προορισμό της, αποστρέφοντας το πρόσωπό από την ιερή μητρότητα, αναζητώντας την τρυφερότητα μιας φευγαλέας αγάπης που υπόσχεται, ίσως, ένα ευγενικό τυχαίο ανδρικό πρόσωπο, επιδίδεται σε γελοίες θανατηφόρες σεξουαλικές εμπειρίες ή σε μοναχικούς αυτοερωτισμούς, σκοτώνοντας σαδιστικά το αρχέτυπο της γυναικείας υπόστασης. Με μίσος προς την μητέρα που τη γέννησε, καταστρέφει οποιοδήποτε κανάλι επικοινωνίας μαζί της και με την ίδια αποστροφή αναζητεί και δολοφονεί το παιδί που ουσιαστικά είναι η ίδια, σαν μια πράξη εκδίκησης, σαν μια πράξη παιδοκτονίας όμοια μ' εκείνη της Μήδειας που αρνείται τη ζωή έτσι όπως έχει καταντήσει.


* Το "εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα"

Ο τίτλος του αφηγήματος στεγάζει μια ιστορία που εκτυλίσσεται το τριήμερο 27, 28, 29 Οκτωβρίου. Μια γυναίκα που πλένει πιάτα σ' ένα μικρό εστιατόριο στο δρόμο Αγρινίου Ιωαννίνων δέχεται την πρόταση ενός περαστικού άντρα, οδηγού κάποιου αυτοκινήτου για μια τριήμερη βόλτα στα Γιάννενα. Στο ξενοδοχείο που θα καταλύσουν αρχίζει ο εφιάλτης. Εκεί συμβαίνουν πλείστα αντιεορταστικά. Ο άντρας, θα αποποιηθεί την ερωτική προσφορά της γυναίκας, είναι κρυψίνους, κυκλοθυμικός, βίαιος, φιγούρα του σύγχρονου άγχους ενώ εκείνη είναι μια ακαταστάλαχτη ύπαρξη που δεν μπορεί να προσδιορίσει τι την ευχαριστεί και τι την τρομάζει. Θα βγει μια στιγμή έξω αλλά στην επιστροφή ο οδηγός την αρπάζει, την κλείνει στην τουαλέτα όπου ζει ή ονειρεύεται μια κόλαση, την τιμωρία της για την έξοδο στην πόλη. Όσα ζει τώρα είναι απροσδιόριστα και νεφελώδη. Είναι οδύνη μαζί κι αναμονή ηδονής… Τη δεύτερη μέρα, τη μέρα της γιορτής το πηχτό γκρίζο σάλιο που εκκρίνει κάποιο όργανό του, θα φυλακίσει τη γυναίκα σ' ένα στεγνό, χωμάτινο νάρθηκα. Την Τρίτη μέρα ο άντρας θα τραφεί με τις σάρκες της γυναίκας



*Την "Φάρσα"

Η «Φάρσα» είναι το μανιφέστο της επαναστατημένης γυναίκας - επαναστατημένη στο μέτρο που ο άντρας είναι ακόμα ο απόλυτος άρχων, που κρατάει τα ηνία, αφού δεν έχει εκλείψει η βασιλεία του ούτε στους ουρανούς, ούτε επί της γης. Η ευρωπαία γυναίκα ζει ακόμα αυτή τη μεσαιωνική φαντασίωση της απόλυτης εξουσίας, μια εξουσία που συμβολίζεται από τον Φαλλό ως αντιπρόσωπο της δύναμης του αρσενικού στοιχείου. Η επαναστατική πράξη συνίσταται στην υπονόμευση αυτής της δύναμης με τη γελοιοποίησή της, την καταβαράθρωσή της με το γέλιο. Τουλάχιστον αυτό είναι το σύστημα της φάρσας που υποδηλώνει και ο τίτλος. Μ' ένα σμπάρο χτυπιούνται συλλογικά η σοβαροφάνεια, η αξιοπρέπεια, τα αξιώματα, η γραφειοκρατική νοοτροπία , ο στόμφος και άλλα παρόμοια στομφώδη και συν τοις άλλοις αυτή καθεαυτή η φυσιολογική ανδρικότητα που γίνεται το παίγνιο ενός τηλεφωνικού αγώνα που καταλήγει σε μια παροδική τηλεφωνική συνουσία στην οποία συμμετέχει σύσσωμο το έθνος με την ιστορία του, ηρωικά πραγματοποιημένη στο κενό.



*το «Δαμάζοντας το κτήνος»


Ο ήρωας, ο Άρης, πενηντάρης, σύμβουλος υπουργού και κομματικό στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, τέως αριστερός και με συμμετοχή στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, ζει στο πολυτελές σπίτι του στα βόρεια προάστια με τη γυναίκα του και το νεαρό γιο του. Έχει την ερωμένη του για να πραγματώνει την εμμονή του με το σεξ. Η διαταραγμένη νοητικά μητέρα του διαμένει με την απαραίτητη οικιακή βοηθό. Ο γάμος του είναι νεκρός, η γυναίκα του αποξενώνεται από αυτόν και ο γιος του προσκολλάται σ' έναν περιθωριακό φίλο. Επιπλέον ο Άρης πιέζεται από κάποιο κομματικό στέλεχος για να προωθήσει μια επένδυση με το ανάλογο κέρδος. Ποιητής ο ίδιος ετοιμάζεται για μια εκδήλωση που ετοιμάζει γι αυτόν η ένωση συγγραφέων και αποφασίζει να γράψει ένα ποίημα και να το απαγγείλει σ' αυτήν. Ο Άρης αγωνίζεται να δαμάσει το κτήνος της έμπνευσης γράφοντας το ποίημα που θα του φέρει τον θρίαμβο. Όμως ο κόσμος του ανατρέπεται. Η ερωμένη του τον εγκαταλείπει, η γυναίκα του γνωρίζει τον σαρκικό έρωτα στην αγκαλιά του περιθωριακού φίλου του γιου του, η μητέρα του πεθαίνει μόνη, ο υπουργός του συμπράττει στη διαφθορά και το ποίημα του δεν είναι τελικά καλό.

KOSTAS είπε...

Το "Δαμάζοντας το κτήνος" καλό μου φαίνεται. Θα μπορούσε να μπεί κι'αυτό στις βιβλιοθήκες.
Τα άλλα, νομίζω ότι δεν θα χρησίμευαν σε κάτι, τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

---------
Φίλε/η το πρόβλημα δεν είναι τι σου αρέσει ή μου αρέσει, αλλά αντίθετα, ακόμη και αν δεν μας αρέσει κάτι, να αφήσουμε την δουλειά αυτή στους θεσμούς που κάνουν την επιλογή, με τα δικά τους κριτήρια.
Το Ζιγκ Ζαγκ στις λεμονιές, προφανώς και προτιμήθηκε, επειδή είχε πάρει το 2000 το βραβείο λογοτεχνίας, ενώ τα άλλα δεν είχαν την ίδια τύχη.
Συνήθισε την ιδέα ότι στα σχολεία γίνονται και πράγματα που δεν τυχαινουν της έγκρισής σου.
Εγώ για παράδειγμα είμαι αντίθετος με τα βιβλία ιστορίας και με το μάθημα των θρησκευτικών, συνολικά.

Θα προσπαθήσω με τον διάλογο να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά όχι με λογικές λογοκρισίας, που στηρίζονται σε μάζες αμόρφωτων, που τους καθοδηγεί το κάθε σκοταδιστικό κέντρο. Η εποχή Χριστόδουλου τελείωσε, ας το πάρεις απόφαση. Εκανε πολύ κακό αυτός ο φασίστας στην ελληνική κοινωνία. Θάψτον όσο βαθύτερα γίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Το βιβλίο τιμήθηκε από το κράτος, ναι, αλλά δεν πήρε βραβείο παιδαγωγικής καινοτομίας (σωστά?)

Πιθανώς οι διευρυμένες εμπειρίες της νεολαίας σε τέτοια θέματα καθιστά υποκριτική τη μη διάθεση τέτοιου είδους βιβλίων από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Προφανώς με την ίδια λογική, οι διευρυμένες εμπειρίες της νεολαίας σε θέματα μαστούρας ή κατάποσης αλκοόλ καθιστά υποκριτική και τη μη διάθεση ΚΟΚΑΣ ή έστω αθώας και απλής ΜΠΥΡΙΤΣΑΣ και ΤΣΙΓΑΡΩΝ από τα σχολικά κυλικεία.

Το επίμαχο βιβλίο μπορεί πράγματι να είναι λογοτεχνικό αριστούργημα. Ακριβώς όμως όπως ένα εξαιρετικό ΚΡΑΣΙ δεν έχει θέση στο κυλικείο του σχολείου έτσι και το βιβλίο πιθανώς να μην έχει θέση στη σχολική βιβλιοθήκη.


Λογοκρισία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Λογοκρισία ονομάζουμε τον έλεγχο του λόγου και άλλων μορφών ανθρώπινης έκφρασης.

Η λογοκρισία υπάρχει σε διάφορες μορφές από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Παρ' όλο που είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να παράγει και να λαμβάνει πληροφορίες χωρίς κανέναν περιορισμό, σε καμία χώρα του κόσμου δεν υπάρχει α π ό λ υ τ η ελευθερία έκφρασης (είτε γραπτού είτε προφορικού λόγου). Αντίθετα, κάθε χώρα έχει τους δικούς της νόμους ενάντια στον λίβελλο, την αισχρολογία, τη βλασφημία, την ανταρσία ενάντια στο κράτος, κλπ

Alexantro Trollientes είπε...

εχει δικιο ο ανωνυμος
να απογορευτει η Σωτηροπουλου και να απογορευτουν επισης ολα τα προστυχα και βιαια βιβλια απο τις ελληνικες σχολικες βιβλιοθηκες...

να απογορευτει η καριολα η μηδεια που εφαγε λαχανο τα παιδια της

η ξεκολιαρα η κλυταινμιστρα που ξεκολωνοτανε οταν ο αντρας αγωνιζοταν στην τροια

ολος ο αλητης ο αριστοφανης που μιλαει για πουτσες και αρχιδια

επισης ο εμπειρικος ειναι παρτιζουριαρης δεν χρωστανε τιποτα τα βλασταρια μας να μολυνονται

και ο καταλογος δεν εχει τελος
να απογορευτουν ολοι και ολα και να διδασκεται κοσμας αιτωλος , αγιος ονουφριος , οσια θεοδωρα κλπ κλπ

δεν μας παρατας ρε ανωνυμε λεω εγω , το μονο προβλημα που υπαρχει με τη σωτηροπουλου ειναι οτι εχει παρει κρατικο βραβειο,μονο αυτο βαζει σε σκεψεις οσον αφορα την ποιοτητα , δλδ ποιοι , πως και γιατι την βραβευσαν , κατα τα αλλα δεν τρεχει τιποτε

Ανώνυμος είπε...

Για να συμπληρώσω την συζήτηση, παραθέτω απόσπασμα από την σημερινή Πανδώρα, για το θέμα:
---------
Στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για την απόσυρση του βιβλίου «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» ο αιτών Κωνσταντίνος Α.Πλεύρης εκφράζει την άποψη ότι «το πορνογράφημα,το κάθε πορνογράφημα,δεν έχει θέσι στα σχολεία. Εστω κι αν έλαβε κρατικό βραβείο από επιτροπήν ομοφυλοφίλων,πορνών και άλλων ανηθίκων στοιχείων». Θυμίζω ότι την επιτροπή που απένειμε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος στο περί ου ο λόγος βιβλίο αποτελούσαν οι κκ. Γιάννης Παπακώστας, Αλέκος Αργυρίου, Δημήτρης Νόλλας, Στρατής Χαβιαράς, Δημήτρης Αγγελάτος, Μάριος Μαρκίδης, Στρατής Πασχάλης , καθώς και η κυρία Κατερίνα Κωστίου... H αίτηση του προαναφερθέντος δικηγόρου ξεκινά ως εξής: «Περιήλθεν εις γνώσιν μου το βιβλίον της κας Ερσης Σωτηροπούλου υπό τον τίτλον “Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές”» κτλ.

(Φαντάσου, δηλαδή, τι έχει να γίνει αν περιέλθει εις γνώσιν του το βιβλίον του Ανδρέα Εμπειρίκου υπό τον τίτλον «Ο Μεγάλος Ανατολικός»...)