Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Από την Πανδώρα με αγάπη στον .....


Ετσι όπως τους βλέπω ευτυχείς και αγκαλιασμένους- και ιδίως όταν προσέχω το τρυφερό βλέμμα του δικού μας αρχηγού ΓΕΝ αντιναυάρχου Γεωργίου Καραμαλίκη (αριστερά), καθώς ανοίγει την αγκαλιά του στον τούρκο ομόλογό του Μετίν Ατάτς και γέρνει το κεφάλι προς το μέρος του- σκέπτομαι τι κρίμα είναι που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά: Μικρά ναυαρχάκια, που θα γεννιούνται κατευθείαν με τη στολή όπως οι γονείς τους! Θα ήταν η λύση για τα ελληνοτουρκικά...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ βλέπω το δικό μας ελαφρώς δυστυχή που δεν μπορεί να κουρνιάσει κι αυτός στη στιβαρή αγκαλιά του σύμμαχου κουμπάρου.Παιγνίδια που παίζει η φύση!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ κοιτάζω τον Τούρκο και είναι σαν να έχει αναπηδήσει λίγο, τα παπούτσια του είναι πιό ψηλά, σαν να έχει μαγνητάκια στο μπράτσο του δικού μας.