από τον Karl Marx Jr
Σαράντα χρόνια μετά τον Μάη του ΄68 έχω την αίσθηση ότι συμμετέχω σε μια γιορτή μεταξύ ζόμπι. Διακρίνω μια ανακούφιση ότι βγήκαμε από την ουτοπία τού «να αλλάξουμε τον κόσμο» και μια αποδοχή του ρεαλισμού ότι ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει. Οτι καλές ήταν οι νεανικές τρέλες μας αλλά η ζωή είναι αλλιώς, είναι αλλού.
Η ζωή το 2008 είναι να αγοράζουμε μετοχές κάποιας κρατικής επιχείρησης υπό ιδιωτικοποίηση τοποθετώντας έξυπνα τα χρήματά μας. Οι διαδηλώσεις που έχουν νόημα είναι αυτές στα βενζινάδικα για να γεμίσουμε το ντεπόζιτο του SUV μας. Οι μόνες καλές πράξεις είναι αυτές στο Χρηματιστήριο, που θα μας αποδώσουν 300% σε έναν χρόνο. Και το μόνο που νοσταλγούμε από το παρελθόν, οι μόνες ημέρες που θέλουμε να ξαναζήσουμε, είναι αυτές της άνοιξης του Χρηματιστηρίου.
Γιατί λοιπόν να ψάχνουμε στα απομεινάρια του ΄68; Και αν ακόμη βρούμε αυτό που έχουμε χάσει μόνο κακό θα μας κάνει. Θα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ζωντανοί-νεκροί.
Γι΄ αυτό ας κοιτάξουμε το παρελθόν και το μέλλον βάζοντας ένα καλό ζευγάρι γυαλιά ηλίου. Αν είναι δυνατόν, κάποιας μάρκας που είναι πολύ της μόδας 40 χρόνια μετά τον Μάη του ΄68.
Τρίτη 13 Μαΐου 2008
Για τον Μάη του 68
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Είμαστε η μνήμη μας.
Σαράντα χρόνια μετά, είμαστε , σαράντα χρόνια μετά.
Κάθε μεγάλη στιγμή στους αγώνες της ανθρωπότητας, μας έχει δόσει να θυμόμαστε κάτι σημαντικό, μας έχει δόσει μνήμη, μας έχει φτιάξει.
Η Γαλλική Επανάσταση μας έδοσε ανεπιστρεπτί τα ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, μας πέρασε από την ετερονομία στην αυτονομία. Μας έδοσε τον διαφωτισμό σαν βασικό όπλο.
Η Οκτωβριανή επανάσταση μας έδοσε την βεβαιότητα ότι μπορούμε να ανατρέψουμε τον κόσμο και να σχεδιάσουμε έναν άλλο κόσμο.
Ο Μάης του 68 μας έμαθε να φανταζόμαστε ελεύθερα.
Το χρειαζόμασταν;
Δεν ξέρω εσύ, αλλά εγώ από τον Μάη του 68, κρατάω, την φαντασία ως σπουδαία κατάκτηση.
Η ελευθερία, η ανατροπή, ο ορθός λόγος, χωρίς την φαντασία στο οπλοστάσιό της, δεν μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην ελευθερία.
Ομως φαντάσου να είχε πετύχει ο Μάης, με όλους αυτούς που εύστοχα περιγράφεις. Δεν θα ήταν παράλογο;
Τίποτε δεν μπορεί να γίνει, πρίν να μπορέσει να γίνει.
Και επειδή είσαι έτοιμος να ξαναπιστέψεις, να θυμάσαι ένα σύνθημά του.
"Ποτέ μην μπείς σε ένα τρένο που δεν ξέρεις που πάει. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα πάς εκεί που θέλεις".
Ετσι, με την ευκαιρία θα ήθελα να σου πώ ότι το προηγούμενο κείμενό σου για την ενορχηστρωμένη επίθεση στον Τσίπρα,μαζί με το περιβάλλον από ζόμπι, που νλέπεις να γιρτάζει σήμερα τον Μάη, δείχνει ότι δεν είσαι συμφιλιωμένος με τον κόσμο. Αυτόν τον κόσμο που τρείς μέρες πρίν ξεσπάσει ο Μάης όλοι πίστευαν ότι δεν είναι ικανός για εξεγέρσεις και τέτοια.
Εγώ έχω ζήσει από πρώτο χέρι όλες τις αντίστοιχες με τον Μάη ιστορίες στην Ελλάδα, πάντα στην πρώτη γραμμή και με βλέπεις να μην συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό σου για τον ΣΤΡΙΖΑ, αντίθετα μάλιστα να σιγοντάρω το ΠΑΣΟΚ. Νομίζεις ότι συμβιβάστηκα; Κάνεις λάθος.
Η φωτιά έχει ανάγκη να την κρατάς στις στάχτες. Αν σβύσει δεν ανάβει με τίποτε.
Δημοσίευση σχολίου