Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

H κατάρρευση του καπιταλισμού / του Μισέλ Ροκάρ

11-03-2008 , Από το ppol.gr

Capitalist Meltdown
© Project Syndicate

Μάλλον συγκεχυμένα είναι τα προγνωστικά για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Οι εφημερίδες αναθεωρούν προς τα κάτω τις προβλέψεις του για το ύψος της ανάπτυξης: Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία, Γαλλία, Ιαπωνία, κανείς δε φαίνεται να εξαιρείται. Η ανάπτυξη αναμένεται να μειωθεί κατά 0.5% σε σχέση με ότι προβλεπόταν πέρσι το φθινόπωρο. Ταυτόχρονα, οι εφημερίδες γράφουν σχεδόν αποκλειστικά για τις τράπεζες και τις χρηματοοικονομικές αγορές, χωρίς να πολυ-ασχολούνται με την πραγματική οικονομία, λες και η κρίση δεν αφορά παρά τα χρηματιστήρια, στα όρια των οποίων και θα παραμείνει η δράση της.

Για συνέχεια πατήστε εδώ

12 σχόλια:

KOSTAS είπε...

H κατάρρευση του καπιταλισμού / του Μισέλ Ροκάρ 11-03-2008

Capitalist Meltdown

© Project Syndicate



Μάλλον συγκεχυμένα είναι τα προγνωστικά για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Οι εφημερίδες αναθεωρούν προς τα κάτω τις προβλέψεις του για το ύψος της ανάπτυξης: Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία, Γαλλία, Ιαπωνία, κανείς δε φαίνεται να εξαιρείται. Η ανάπτυξη αναμένεται να μειωθεί κατά 0.5% σε σχέση με ότι προβλεπόταν πέρσι το φθινόπωρο. Ταυτόχρονα, οι εφημερίδες γράφουν σχεδόν αποκλειστικά για τις τράπεζες και τις χρηματοοικονομικές αγορές, χωρίς να πολυ-ασχολούνται με την πραγματική οικονομία, λες και η κρίση δεν αφορά παρά τα χρηματιστήρια, στα όρια των οποίων και θα παραμείνει η δράση της.



Πράγματι, υπάρχουν ειδικοί που θεωρούν πως αν βρουν έσοδα οι τράπεζες, η κρίση θα ξεπεραστεί και τα αποτελέσματά της στην πραγματική οικονομία θα είναι ανεπαίσθητα. Είναι σαφές πως αυτό πιστεύει και η «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα» (ΕΚΤ), που αντλεί εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ στο τραπεζικό σύστημα, για να εξασφαλίσει τη ρευστότητα. Σε αντίθεση με την «αμερικανική κεντρική τράπεζα», η ΕΚΤ αρνείται να μειώσει τα επιτόκια, ένα μέτρο που θα ανακούφιζε της επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.



'Αλλοι πάλι ειδήμονες πιστεύουν πως η πραγματική οικονομία απειλείται -κι ο κίνδυνος για ύφεση είναι πραγματικός. Δυστυχώς όμως, κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι θα συμβεί στις χρηματοοικονομικές αγορές και στα μακροοικονομικά στοιχεία.



Τι να σκεφτεί λοιπόν ένας μη-ειδήμων;



Ας εξετάσουμε τη συγκυρία στην οποία βρίσκεται η παγκόσμια οικονομία. Ο μεγαλύτερος αριθμός αδυναμίας αποπληρωμής στεγαστικών δανείων αναμένεται για φέτος την άνοιξη. Με άλλα λόγια, οι επιπτώσεις της κρίσης βρίσκονται ακόμα μπροστά μας: 1.3 εκατομμύριο δανειολήπτες έχουν ήδη βρεθεί σε αδυναμία αποπληρωμής των δανείων τους. Το 2008, αναμένεται να χρεοκοπήσουν άλλα 3 εκατομμύρια δανειολήπτες.



Επιπλέον, ο ακριβής αριθμός δανείων που δεν είναι δυνατό να αποπληρωθούν παραμένει άγνωστος, και η αξία τους θα μπορούσε να φθάνει τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Το σύνολο της αξίας των αγαθών που απειλούνται μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο, καθώς τα στεγαστικά δάνεια έχουν συνδεθεί με εγγυήσεις, και αυτά τα «πακέτα» έχουν πωληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο.



Ένα αμερικανικό δικαστήριο π.χ. απαγόρεψε σε ένα παράρτημα της «ντόιτσε μπανκ» στις ΗΠΑ να κατάσχει ένα σπίτι, διότι δεν ήταν πια εις θέση να αποδείξει πως κατέχει την ιδιοκτησία του.



Η παγκόσμια τράπεζα έχει κατακλυσθεί από παρόμοια «δηλητηριώδη» τραπεζικά προϊόντα. Το αποτέλεσμα είναι να μην εμπιστεύεται η μία τράπεζα την άλλη, πράγμα που μειώνει περαιτέρω τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να αντλήσουν ρευστό. Αποτέλεσμα: η ύφεση μοιάζει αναπόφευκτη.



Η διαθέσιμη ρευστότητα στην παγκόσμια οικονομία είναι εντυπωσιακή, και δεν εξηγείται μόνο από τη μονεταριστική επέκταση που ενορχήστρωσαν οι κεντρικές τράπεζες.



Εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, οι μέτοχοι όλων των αναπτυγμένων κρατών, που από το 1945 έως το 1975-1980 παρέμεναν ανοργάνωτοι και αδρανείς, κινητοποιήθηκαν ξανά, χρησιμοποιώντας τα αποθέματα των συνταξιοδοτικών ταμείων, των επενδυτικών πόρων και των αμοιβαίων κεφαλαίων. Σήμερα είναι ξανά σημαντικοί και δραστήριοι παίκτες, και κατέχουν είτε την πλειοψηφία, είτε ισχυρή μειοψηφία σε όλες σχεδόν τις μεγάλες εταιρείες του αναπτυγμένου κόσμου.



Για να αυξήσουν την αξία των μετοχών τους, οι μέτοχοι αυτοί πίεσαν τις επιχειρήσεις να μειώσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους και τον αριθμό των μισθωτών. Τα τελευταία 25 χρόνια, το ύψος των μισθών και των αμοιβών ως ποσοστό του ΑΕΠ έπεσε σε όλες τις αναπτυσσόμενες χώρες κατά 8-11%.



Ως αποτέλεσμα, οι προσωρινές σχέσεις εργασίας και η εργασιακή ανασφάλεια, σχεδόν άγνωστες μεταξύ 1940 και 1970, σήμερα πλήττουν σχεδόν το 15% των κατοίκων του αναπτυγμένου κόσμου. Το ύψος των μισθών σε πραγματικές τιμές στις ΗΠΑ βαλτώνει εδώ και είκοσι χρόνια, και το 1% του πληθυσμού προσπορίζεται σχεδόν ολόκληρη την υπεραξία που έχει παραχθεί αυτό το διάστημα, κι έχει αυξήσει το ΑΕΠ κατά 50%.



Πράγμα που «απελευθέρωσε» πολύ ρευστό για διάφορες χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, την κερδοσκοπία και τον τζόγο. Μόνο στη Γαλλία, τα τελευταία είκοσι χρόνια σχεδόν 2.5 τρις ευρώ διοχετεύθηκαν στον χρηματοοικονομικό τομέα, πράγμα που σημαίνει πως το ποσό αυτό στον κόσμο κυμαίνεται μεταξύ 30 και 60 τρις ευρώ .



Η ροή αυτή συνοδεύτηκε από την ηθική κατάρρευση του συστήματος. Σήμερα οι αμοιβές των αφεντικών είναι 300-500πλάσιες εκείνων των υπαλλήλων τους. Ήταν 40πλάσιες εδώ κι έναν αιώνα και 20πλάσιες πριν το 1980. Ο αριθμός των επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν νομικές διώξεις για διάφορες υποθέσεις απάτης έχει αυξηθεί δραματικά, σε ολόκληρο τον κόσμο.



Δυστυχώς, τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Καθώς το εισόδημα των περισσοτέρων ανθρώπων μένει στάσιμο και το ροκανίζουν τα δάνεια, η κατανάλωση είναι καταδικασμένη να μειωθεί, συμπαρασύροντας την ανάπτυξη και την απασχόληση.



Το μόνο που θα πετύχει η ύφεση είναι να αυξήσει την ανεργία και την εργασιακή ανασφάλεια, προκαλώντας ισχυρές κοινωνικές εντάσεις, που όπως είναι φυσικό δεν θα βοηθήσουν στην ανόρθωση της οικονομίας.



Μοιάζει να έχουν συσσωρευτεί όλα τα συστατικά που απαιτούνται για να πυροδοτηθεί μία μακρά και θυελλώδης περίοδος οικονομικής παρακμής και κοινωνικής αναταραχής.



Στις αναπτυσσόμενες χώρες ζούμε σε δημοκρατίες. Κάθε τέσσερα χρόνια, η νομιμότητα του συστήματος αναβαπτίζεται, μέσω των εκλογών. Μήπως όμως το σύστημα απαξιώνεται από την οικονομική και κοινωνική κρίση σε τέτοιο βαθμό που σύντομα δε θα είναι δυνατό να οργανωθούν καν εκλογές;



Φυσικά ο καπιταλισμός παραμένει περισσότερο συμβατός με την ατομική ελευθερία από ότι ήταν ποτέ ο κομμουνισμός.



Αλλά σήμερα είναι εξόφθαλμο πως ο καπιταλισμός είναι υπερβολικά ασταθής και δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς ισχυρή δημόσια παρέμβαση.



Αυτός είναι ο λόγος που, μετά από πολλά χρόνια που παραβλέπεται, ως πολιτικά «μη ρεαλιστική», ήρθε η ώρα για τη σοσιαλδημοκρατική επιλογή να επανεμφανιστεί δυναμικά στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.


--------------------------------------------------------------------------------
O Michel Rocard είναι πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας

Ανώνυμος είπε...

αληθεια γιατι εχει εστω την ελαχιστη αξια ενα αρθρο του Ροκαρ;
Ποιος ειναι ο κυριος ;
Ειναι φιλοσοφος , διαλογιστης, οικονομολογος, διανοουμενος, αχτιβιστης κατι αλλο;
Οχι ενας απλος υπαληλος της Κεντρικης ευρωπαικης τραπεζας , τοσο μετριος, τοσο αποτυχημενος, τοσο κακη επιλογη , που απολυθηκε και αντικατασταθηκε απο τον Σαρκοζυ .
Ναι ο καπιταλισμος καταρεει , αλλα οχι επειδη το ειπε ο Ροκαρ , αυτος δεν ξερει τι του γινεται , ισα ισα με το που το ειπε αυτος ο πανυβλακας αρχιζω και προβληματιζομαι
Ρε μπας και ο καπιταλισμος δεν καταρευσει ποτε;

KOSTAS είπε...

Δεν είναι το πρώτο κείμενό του, με το οποίο επισημαίνει ότι η κρίση είναι παρούσα και ο καπιταλισμός δεν έχει τους μηχανισμούς, τους θεσμούς και την θεωρία να την αντιμετωπίσει.

Τα υπόλοιπα που αναφέρεις φίλε δεν τα ξέρω.

Το ότι το έδιωξε ο Σαρκοζύ, δεν μου φαίνεται περίεργο και δεν πιστεύω ότι το έκανε επειδή ήταν αποτυχημένος υπάλληλος.

Τέλος πάντων, με ευχαρίστηση θα διάβαζα μια άλλη προσέγγιση.

Χωριάτης

Ανώνυμος είπε...

Φίλε χωριάτη, είναι γεγονός ότι καπιταλισμός έχει σε σημαντικό βαθμό μετατραπεί σε μονεταρισμό. Αυτό είναι εν μέρει αναπόφευκτο εφόσον ενισχύεται διαρκώς η άυλη διάσταση τόσο του κεφαλαίου/κάπιταλ όσο και της υπεραξίας των (εξίσου ολοένα περισσότερο άυλων) προϊόντων και παραγωγικών διαδικασιών.
Ο καπιταλισμός έχει αποδειχθεί, στο παρελθόν, εφτάψυχος, διότι επιτρέπει σε σημαντικότερο βαθμό από άλλα συστήματα την πολλαπλότητα των κέντρων εκπόρευσής του, πράγμα που τον βοηθάει να προσαρμόζεται και να εξελίσσεται. Δεν πέθανε ούτε καν το 1929, και δεν νομίζω ότι θα πεθάνει σήμερα. Η κρίση της οικονομικής/καταναλωτικής πίστης (που έχει πολλές συνιστώσες) δεν αποκλείεται να τον οδηγήσει σε νέες εξελίξεις. Αλλά μην ξεχνάς ότι και το κράτος, παραδοσιακά μεγάλος παίκτης και ρυθμιστής των αγορών, αντιμετωπίζει σήμερα (και θα αντιμετωπίσει εντονότερα στο κοντινό μέλλον, παρά τις -φαινομενικές ή όχι- παλινωδίες) πρόβλημα πίστης και ηθικής/πρακτικής νομιμοποίησης. Δεν βλέπω να υπάρχει πειστικό μοντέλο πλήρους "απαξίωσης" του καπιταλισμού ούτε, μέχρι στιγμής, εναλλακτική πρόταση.
_Ο άλλος Πόντιος.

Alexantro Trollientes είπε...

Δεν βλέπεις να υπάρχει πειστικό μοντέλο πλήρους "απαξίωσης" του καπιταλισμού ούτε, μέχρι στιγμής, εναλλακτική πρόταση.

Χμμμ ας δουμε πως θα σχολιαζε ο Γοργιας αν ηταν αντικαπιταλιστης και αν και εφοσον σχολιαζε...

- Δεν υπαρχει πειστικο μοντελο
- Και αν υπαρχει δεν το γνωριζω
- Και αν το γνωριζω δεν μπορω να το μεταδωσω

Οπως επισης αν επελεγε την αλλη οψη θα ελεγε

- Δεν υπαρχει μακροβια ζωη για τον καπιταλισμο και αν μπλα μπλα μπλα κλπ

Με αλλα λογια η πολιτικη σταση θα μπορουσε να ηταν ενα ακομη γλωσσικο παιγνιο .
Πλην ομως επειδη η ζωη δεν ειναι απλο επικοινωνιακο τσιριμονι , αλλα εν κοινωνια υπαρξη , δεν μπορει να υπαρξει επι μακρον διχως αυθεντικη υπαρξη .
Και αυθεντικη υπαρξη δεν μπορει να ειναι η ριγμενη στη βιομεριμνα ζωη.

Ο καπιταλισμος δεν αντεχει , το θεμα δεν ειναι χρονικο (1 μηνας 1 χρονος η 100) , απλα δεν αντεχει.
Τον φτυνει η ιδια η ΦΥΣΗ .
Το τι θα ειναι αυτο το αλλο , ειναι αλλου παπα ευαγγελιο .
Το θεμα ειναι οτι η θα υπαρξει το Αλλο , η θα σχολασει η Ζωη

Σο σιμπλ και τα αλλα ειναι φτηνιαρικα λογοσχηματα πρωτοετων οικονομολογων και λογιστων

Ανώνυμος είπε...

Εγώ εξέφρασα μια άποψη. Δεν έκανα επίθεση. Επίτρεψέ μου την αίσθηση ότι η επίθεσή σου είναι τζάμπα τσαμπουκάς. Μιλάς για μια "ενάντια στον καπιταλισμό" Φύση με το μένος αγιατολλάχ που οργίζεται γιατί οι πτωχοί τω πνεύματι δεν καταλαβαίνουν. (Αν εννοείς τις τεράστιες φυσικές καταστροφές που προξενούνται από το κυνήγι του κέρδους, συμφωνώ, και συμπληρώνω ότι οι κομμουνιστικές χώρες προκάλεσαν τουλάχιστον εξίσου σοβαρή περιβαλλοντική επιβάρυνση -σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στην Αράλη έφριξα.) Αντί για ιερή οργή, σε έναν χώρο διαλόγου, όπως το μπλογκ που μας φιλοξενεί, θα χαιρόμουνα να διαβάσω την άποψή σου. Εγώ θεωρώ τον "εφαρμοσμένο καπιταλισμό" πιο ευέλικτο, μέχρι στιγμής, από τον "εφαρμοσμένο σοσιαλιασμό". Ζητούμενο για μένα είναι μια (δυναμική) ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργικότητα και το κίνητρο για νέες λύσεις, από τη μία μεριά, και την κοινωνική δικαιοσύνη, από την άλλη. Ο χώρος που θα μπορούσε να παράξει τέτοια σκέψη και πράξη είναι, κατά τη γνώμη μου, η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά. Πού διαφωνείς;
_Ο άλλος Πόντιος

Alexantro Trollientes είπε...

Θα μπορουσα και εγω να επαναλαβω οτι ...και εγώ εξέφρασα ευγενικα μια άποψη. Δεν έκανα επίθεση.

Αυτο ομως θα ηταν επικοινωνιακο τρυκ , δλδ μεταθεση απ την ουσια του λογου στον τροπο εκφορας της.

Αντιπαρερχομαι το λεπον τα περι αγιατολαχιας οργης και επαναεξηγουμαι .

Οταν ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ νομος που υπαρχει ειναι ο νομος της φθορας και του θανατου ... οταν οι ανθρωποι γενιουνται και πεθαινουν ... οταν οι ελεφαντες , οι πιγκουινοι , τα δεντρα , τα βουνα ,τα ποταμια , οι θαλασσες , τα αστερια , το συμπαν εχουνε ημερομηνιες ληξεως ... οταν οι κοινωνιες εχουνε περασει απο φασεις που γεννησαν οι ιδιες και ερα πεθαναν , οταν τιποτα δεν μενει σταθερο ...οταν...οταν...οταν , δεν χρειαζεται να εισαι φυσιοκρατης, νατουραλιστης, εμπειριστης , χριστιανος, αθεος, καρτεσιανος η εγγελιανος για να καταλαβεις οτι ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΡΕΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΕΣΗΣ ΤΟΥ .

Τωρα αν δεν το καταλαβαινεις αυτο και αν θες να ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ στην αιωνιοτητα του Συστηματος , ε τοτες κουμπαρε το αγιατολαχ μενος , θα πρεπει να επιστραφει στον αποστολεα ... μιας και μονο αγιατολαχηδες ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ στις αιωνιοτητες .

Αυτα και οπως καταλαβαινεις απεφυγα τις οικονομικες ερμηνειες , διοτι απλα δεν απαιτουνται τετοιες για να εξηγηθουν τα αυτονοητα ... ρε αδελφε ειναι σαν να ζητας ιατρικες εξηγησεις γιατι δεν μπορει να ζησει επ απειρον ενας υπερυπερυπερηλικας ... ε δεν διατιθεμαι και σ αυτο .

Υ.Γ.1 Πιθανον οι κομμουνιστικές χώρες προκάλεσαν τουλάχιστον εξίσου σοβαρή περιβαλλοντική επιβάρυνση ...οκ και λοιπον;

Υ.Γ2 ο "εφαρμοσμένος καπιταλισμός" ειναι πιο ευέλικτος, μέχρι στιγμής, από τον "εφαρμοσμένο σοσιαλιασμό ... οκ και ξανα λοιπον;

Εδω βρε δεν συζηταμε ποιοι ειναι πιο ευελικτοι και ποιοι βρωμισανε περισσοτερο , αλλα για το αν καταρεει η οχι το συστημα .
Το τι θα ερθει μετα μπας και νομιζεις οτι μπορω να το περιγραψω ;

δεν ειμαι ο αγιατολαχ προφητης , δεν ειμαιιερωμενος, δενεχωπιστες και εμμονες

Υ.Γ3 οσο για τον χώρο διαλόγου, όπως το μπλογκ που μας φιλοξενεί, δεν νιωθω καμμια αναγκη να δωσω εξετασεις καλων τροπων και ευγενειας , ειμαι δυστροπος και δεν σκοπευω να το αλλαξω ... νταξει ;

Υ.Γ4 Τελος ισορροπία ανάμεσα στη δημιουργικότητα και το κίνητρο για νέες λύσεις, από τη μία μεριά, και την κοινωνική δικαιοσύνη, από την άλλη , δεν μου ειναι αρκετη, ειναι παντελως γενικολογη , ασαφης και αδιαφορη ... εγω να μου επιτερεψεις αλλα ... τα θελω ολα ...τα θελω αλλιως και εχω υπομονη

Ανώνυμος είπε...

Ναι, βέβαια, και η ίδια η γη άλλωστε θα πάψει κάποτε να υπάρχει. Το θέμα είναι σε ποια βάση θα οργανώσουμε τη ζωή μας. Εσύ, στα δύο σχόλιά σου, δεν προτείνεις τίποτα, ούτε κάνεις κάποια απόπειρα να γίνεις πιο συγκεκριμένος (έστω και στα στενά όρια των σχολίων ενός μπλογκ). Απλώς παρατηρείς ότι σε "έναν μήνα, ένα χρόνο ή εκατό" ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει. Δηλαδή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Καλό είναι να "τα θέλεις όλα αλλιώς", αλλά δεν μας λες ούτε πώς, ούτε τι με τι τρόπο.
Και μετά κατηγορείς εμένα για γενικολογία...
Καλή σου μέρα.
_Ο άλλος Πόντιος

Alexantro Trollientes είπε...

http://trollkaipalitroll.blogspot.com/2008/02/blog-post.html

KOSTAS είπε...

Να μου επιτρέψετε να σας επισημάνω μια λεπτομέρεια.

Οπως έλεγε και ο Ηράκλειτος την μία και μοναδική φορά που μίλησε λογικά, "τα πάντα ρεί και ουδέν μένει".

Ο καπιταλισμός, δεν είναι τίποτε άλλο από την βασική αρχή του.

Καπιταλισμός είναι το κινωνικοοικονομικό σύστημα, όπου υπάρχει ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Αυτό δεν βλέπω πως ακριβώς καταρρέει.

Καταρέουν καπιταλιστικές δομές που οργανώναν μέχρι τώρα τον κύκλο εμπόρευμα-χρήμα- εμπόρευμα, αλλά αυτό καθόλου δεν σημαίνει κάτι περισσότερο απ'αυτό. Δεν σημαίνει δηλαδή ούτε ότι θα εξαφανισθεί το "εμπόρευμα", ούτε το "χρήμα", ούτε η θεμελιώδης σχέση Ε-Χ-Ε.

Απλά θα γίνει διαφορετικό και το πρωτο και το τελευταίο "Ε" και ίσως διαφορετικό το "Χ".

Υ.Γ. Μην νοιώθετε ότι το μπλόγκ σας εμποδίζει να εκφραστείτε όπως επιθυμείτε.

Υ.Γ.2 Θα κόψει όμως τον Αλεξάντροτρολιέντες, εάν παραβιάσει την αρχή , για μη έκφραση "ρατσιστικού" λόγου, αν επιχειρήσει να πεί κανένα ανέκδοτο για Πόντιους.

Ανώνυμος είπε...

Μη σκιάζεσαι Χωριάτη. Εγώ δεν είμαι Πόντιος, αλλά
Υπερπόντιος (άρα τα ανέκδοτα με πιάνουν διπλά, κι έχω διπλό καμάρι!).
Σωστές οι παραπάνω επισημάνσεις σου, μόνο που, όπως είπα, οι συνιστώσες του συστήματος παραγωγής και κατανάλωσης γίνονται ολοένα περισσότερο άυλες (και ψηφιακές) κι αυτό αλλάζει αρκετές από τις έννοιες αλλά και τα πρακτικά δεδομένα πάνω στα οποία βασίστηκαν επί αιώνες οι αγορές.
Καλό απόγευμα
_Ο άλλος Πόντιος

Alexantro Trollientes είπε...

ε τοτε να επιχειρησω λοιπον να πω ανεκδοτο για χωριατες :)

Λεει ο χωριατης ...καπιταλισμός είναι το κινωνικοοικονομικό σύστημα, όπου υπάρχει ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αυτό δεν βλέπει πως ακριβώς καταρρέει!!!

Μια διορθωση κατ αρχην
- κοινωνικο και οχι κινωνικο , το (ι) μπαινει σε λεξηματα ως κινηση η κινινο , αλλα δεν στα συστηματα δεν παιζει κινινο δλδ φαρμακεια

Και κατ ακομη .
Χωριατης ηταν και αυτος που ελεγε καποτε
- φεουδαρχια είναι το κινωνικοοικονομικό σύστημα, όπου υπάρχει φεουδαλικη ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αυτό δεν βλέπω πως ακριβώς καταρρέει!!! αλλα και αυτος εβλεπε κινωνικα το συστημα