Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Συνεφιασμένες σκέψεις

Τελικά, δεν γίνεται τίποτε.
Ολα απ'ότι φαίνεται, θα πάνε τον δρόμο τους μέχρι το τέλος, μέχρι την κατάρευση.
Ακόμη οι άνθρωποι πιστεύουν σε κάποιο "θαύμα", σε κάποιον θαυματοποιό και εξοργίζονται που δεν εμφανίζεται.
Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ κάθε μέρα νοιώθω, ότι το τέλος έρχεται, με μεγάλη ταχύτητα.

Δεν πέρασαν 5 μήνες από τις προηγούμενες εκλογές και η Κυβέρνηση, μοιάζει σαν να "πρόλαβε" να "κλέψει" την εμπιστοσύνη του λαού και να κρατάει τα κλοπιμαία της με βία, αδιαφορία, σκληρότητα, πονηριά.
Μοιάζει σαν να δηλώνει ότι το αποτέλεσμά τους, ήταν το κατάλληλο πρόσχημα για να κάνει "ότι θέλει", κόντρα σε κάθε κοινωνική συναίνεση, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της πολιτικής της σ'αυτή την ίδια την κοινωνική αντοχή.

Φοβάμαι ότι ένα ένα τα στοιχεία που κρατάνε ενωμένη την χώρα καταρρέουν.
Η οικονομία τραβάει χοντρά ζόρια, η ανεργία, η ανέχεια, η φτώχια, οι χρεοκοπίες όχι μόνο των συμβατικών οικονομικών μονάδων, όπως οι συνήθεις επιχειρήσεις, αλλά και οι τραπεζικές και χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις, καταρρέουν.

Ολα πάνε σκατά. Οπως λέει και ο Μισέλ Ροκάρ, ο καπιταλισμός καταρρέει.
Οι μέρες του 29, ξαναήρθαν.

Τα κόμματα, δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν και δεν πιστεύω ότι μπορούν να το αντιμετωπίσουν , όταν θα έρθει και θα έρθει σύντομα η κατάρευση.

Εβλεπα σήμερα το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.

Μέλη και στελέχη. Δυό διαφορετικοί κόσμοι. Ασύμβατοι.
Τα μέλη βουτημένα στο άγχος των προβλημάτων, τα στελέχη με το μυαλό κολημένο στον "ρόλο" τους. Του διαχειριστή της εξουσίας.
Μύριζε η πόζα τους, τεχνικούς της εξουσίας, μια σιγουριά τόσο βιδωμένη στο μυαλό τους, ότι πρέπει να καταλάβουν θέσεις διαχείρησης εξουσίας.

Το ΠΑΣΟΚ δεν νομίζω ότι κατάφερε κάτι μ'αυτό του το Συνέδριο. Και ήταν ίσως το μόνο πραγματικό συνέδριο που έκανε ποτέ.

Η αβεβαιότητα, θα συνεχισθεί, το πολιτικό σκηνικό που δεν τόλμησε να το ανατρέψει, θα ανατρέψει τις σιγουριές τους.
Σε ένα χρόνο από τώρα θα είναι τέτοιες οι απαιτήσεις και οι αλλαγές που θα έχουν συμβεί, που τίποτε απ'αυτά που ξέρουμε σήμερα δεν θα έχει ρόλο.

Το 29 ήρθε, για να δούμε θα ρθεί και Παγκόσμιος πόλεμος ή θα την σκαπουλάρουμε, με την γνώση που υποτίθεται ότι έχουμε.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δεν θέλω να θεωρηθω εμπαθης ή οτιδήποτε άλλο...Πασοκ μια ζωη ειμαι..Αλλα τελευταία χαλάστηκα πολύ..Και με τον Βενιζέλο..που με απογοήτευσε..Εδειξε οτι δεν αρκει ο ωραίος..ο έξυπνος..ο γλαφυρος..ο τεκμηριωμένος λόγος αλλα ο πολιτκός άνδρας πρέπει να έχει κι αλλα χαρίσματα..όπως πχ..υπομονή..επιμονή ..ταπεινότητα..στοιχεία που δεν τα επέδειξε κατα την περίοδο της υποψηφιοτητας του..Ετσι νομίζω..
Δεν πήγα να τον ψηφίσω καίτοι τοχα σκοπό να το κάνω..
Τον ΓΑΠ τον ειχα ψηφίσει την πρώτη φορά..αλλά στην συγκεκριμμένη περίπτωση δεν πηγα..
ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ..
Ασε που τα τζάκια εγώ τα φοβάμαι...Γιατι όσο πιο μεγάλο το τζακι..τόσο πιο μεγάλα τα κούτσουρα!!!
Δεν εχω εμπιστοσύνη πια..στον Παγκαλο που τον ειδα να κάθεται με την κοιλάρα του πρωτο τραπέζι πίστα..
Ουτε ο Λαλιώτης..ουτε η Γεννηματα..
ουτε η Βάσουλα..
Αυτοι εδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν..και δυστυχως όλοι οι αποτυχημένοι εχουν πλαισιώσει το Γιωργάκη..
Πάει το χάσαμε το τρένο..Και τώρα αρχισαν να κυκλοφορούν νέα τρένα..μοντέρνα..ηλεκτρονικά..
Η ζωή προχωρά μπροστα..Δεν γυρίζει πίσω..
Και επειδη ο ΓΑΠ μιλάει για το περελθόν..ε λοιπον οταν κάποιος όποιος κι αν ειναι ...πολιτικός..ή απλος πολίτης μένει προσκολλημένος στο παρελθον..τοτε αυτος δεν εχει ονειρα..δεν έχει ελπίδες...ΔΕΝ ΖΕΙ..
Και η κουφάλα η ζωη ειναι σκληρή..έχει απαιτησεις..θέλει κότσια..οραμα..