Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Η γραφειοκρατία τρέχει στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η γραφειοκρατία, κυρίως αυτή της δημοσιυπαλληλίας, τρέχει να βρεί καταφύγιο και να ανασυστήσει το οχυρό διασφάλισης των δικαιωμάτων της στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ, βασικός εκφραστής της στην μεταπολίτευση, εγκαταλείπεται, να διαχειριστεί μόνο του, όλο το κόστος της δικής της εξαχρειωμένης συμπεριφοράς.

Στο ΠΑΣΟΚ μένει μόνο η συνδικαλιστική ηγεσία, χρεωμένη με την εικόνα της. Με την εικόνα των εκφραστών των σκληρών κρατικών συντεχνιών.

Το σύνθημα, δόθηκε από τους Καθηγητές των ΑΕΙ, με την ευκαιρία του Αρθρου 16 και τον Νόμο πλαίσιο που ήθελε την αξιολόγησή τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, στάθηκε σε βαθμό παραλογισμού στο πλευρό τους. Εγινε το κόμμα των μεταπολιτευτικών συντεχνιών.
Η άποψή του για αντίσταση στην επέλαση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ήταν ακριβώς η ασπίδα προστασίας που ζητούσαν οι συντεχνίες από την εποχή Σημίτη ακόμη. Η άποψη του ΓΑΠ για αναθεώρηση του άρθρου 16 απετέλεσε την πράξη διάρρηξης του συμβολαίου τους με το ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις κρατικίστικες αντιλήψεις του, είναι η κατάλληλη πολιτική δύναμη για να τους υποδεχθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αυτονόμηση της γραφειοκρατίας και η αυτόνομη πολιτική έκφραση της, στο πνεύμα της μεταπολίτευσης.

Ο Τσίπρας, δεν είναι τίποτε νέο, είναι μια κακόγουστη επανάληψη του Παπανδρεισμού του 80.

Το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να διαλέξει τον ριζοσπαστικό πόλο της εξόδου από την μεταπολίτευση, που είναι οι στρατιες των ανέργων, των γενιών των 400 και 600 ευρώ.

Πρέπει να κτυπηθεί με την γραφειοκρατία.

Δεν μπορεί να στηρίζει με την πολιτική του, μεροληπτικά τις σχέσεις εργασίας και τις απολαβές των δημοσίων υπαλλήλων. Μπορεί να υποστηρίξει μόνο το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, για όλους τους Ελληνες και προυπόθεσή του, είναι η ταυτόχρονη άρση της μονιμότητας.

Οι περιττοί δημόσιοι υπάλληλοι, μπορούν να καλύπτονται με το σύστημα του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, όπως κάθε άνεργος ή χαμηλά αμειβόμενος.

Μόνο έτσι θα γίνει η απαραίτητη ριζοσπαστική τομή, που χρειάζεται η χώρα. Μόνο έτσι θα μπούν οι απαραίτητοι κανόνες αξιολόγησης όλων των Δυμοσίων υπαλλήλων για να μείνουν όσοι πραγματικά μπορούν να προσφέρουν . Από την ασφάλειά τους προέχει η ενίσχυση των κολασμένων του ιδιωτικού τομέα. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει κοινωνική πολιτική.

Δεν μπορεί με την λειτουργία αυτών των συντεχνιών, να φουντώνει η κερδοσκοπία, που έχει γονατίσει τα εισοδήματα. Πρέπει να χτυπηθεί επειγόντος μαζί τους.
Μπορεί;
Δεν ξέρω αλλά πρέπει να μπορέσει.


ΓΣΕΕ εναντίον ΑΔΕΔΥ;

Αν χρειάζεται ΝΑΙ.

6 σχόλια:

ο αγιος είπε...

Η πολιτική προσέγγιση σου είναι ορθότατη. Στα επιμέρους κάνεις λάθος.
Το κρίσιμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν ήταν ποτέ το συνταγματικό πλαίσιο, αλλά η ελεεινή πολιτική του ΠΑΣΟΚ καταρχήν και στη συνέχεια της ΝΔ ως προς τα ΚΕΣ.
Με πελατειακή νοοτροπία δεν φτιάχνεται εκπαιδευτικό σύστημα.
Άλλο πανεπιστήμιο και πολυτεχνείο και άλλο η δυνατότητα να συνυπάρξουν κάποιες επιλεγμένες με αυστηρά κριτήρια και χάριν της μοναδικότητας τους μη-κερδοσκοπικές σχολές.
Πρέπει να διαχωρίσεις το πρόβλημα της δημοσιουπαλληλίας που σωστά θέτεις με την εκπαίδευση. Είναι άλλης τάξεως ζητήματα.

Ανώνυμος είπε...

Ο Τσίπρας, δεν είναι τίποτε νέο, είναι μια κακόγουστη επανάληψη του Παπανδρεισμού του 80.
-------------------------
Φοβαμαι οτι εχεις δικαιο...


μπεεεεεεεε

KOSTAS είπε...

ΑΓΙΕ
όλα αυτά που λές είναι σωστά, γι'αυτό και γώ δεν αναφέρθηκα στα επιμέρους.

Αλλά ενώ εμένα και σένα μας απασχολούν αυτές οι διαφορές, που δεν λύνονται με διατάγματα και απαγορεύσεις, οι πανεπιστημιακοί γραφειοκρα΄τες, προσχηματικά την χρησιμοποίησαν.
Θα δείς ότι σε λίγα χρόνια το πρόβλημα θα έχει αντιστραφεί.

Τα ΚΕΣ, μετά την απόφαση της ΕΕ, θα διαμαρτύρωνται για τα αιτήματα εξομοίωσής τους με τα ΑΕΙ.

Θα επαναληφθεί, ότι έγινε και με την Ολυμπιακή,τον ΟΤΕ και την ΔΕΗ. Μικρές εταιρείες για τα μεγέθη τους, σε λίγα χρόνια, τις οδηγήσαν στην πλήρη απαξίωση.

Η γραφειοκρατία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ΚΑΝΕΝΑΝ. Είναι άχρηστη.
Η προσφορά της είναι ρουτινιάρικη, ασπόνδυλη, από συνήθεια.

Αυτά τα δεν μπορεί ένα ΚΕΣ να ανταγωνιστεί το Πολυτεχνείο, στην εποχή μας, είναι φαιδρότητες.

Στην εποχή μας, το μέγεθος των επιχειρήσεων και η ικανότητά τους κρίνεται από το αντκείμενο το οικονομικό που έχει να διαχειρισθεί.

Αν χρειαστεί επενδύσεις μεγέθους ΕΜΠ, και με την προυπόθεση ότι είναι κερδοφόρα επένδυση, ο ιδιωτικός τομέας θα την κάνει.

Δεν έχει την όρεξη των γραφειοκρατών, να δίνει "χαρτιά χωρίς αντίκρυσμα".
Θα δίνει "χαρτιά" του επιπέδου που ο ανταγωνισμός απαιτεί.

ο αγιος είπε...

Φίλε Χωριάτη
Κανένα πανεπιστήμιο της Ευρώπης, που ξέρω, δεν είναι κερδοφόρο με την κοινή έννοια του κέρδους που ισχύει στις επιχειρήσεις.
Πανεπιστήμιο δεν σημαίνει μια δύο σχολές, αλλά ένα ενιαίο σύστημα που να μπορεί να παρέχει μεγάλου εύρους διεπιστημονική προσέγγιση και έρευνα.
Δουλεύω σε ένα από τα πλέον μοντέρνα πανεπιστήμια της Σκανδιναβίας, το οποίο μόλις πέρυσι απέκτησε πανεπιστημιακό στάτους, ενώ τα 5 προηγούμενα χρόνια λειτουργούσε απλώς ως φορέας ανώτατης εκπαίδευσης με 12 περίπου τμήματα.
Έγινε πανεπιστήμιο αφού απέδειξε ότι μπορεί να παρέχει ολοκληρωμένη διεπιστημονική υπηρεσία στην ανάπτυξη των επιστημών.
Αυτό απαιτεί υποδομές σε όλα τα επίπεδα που είναι αδύνατο να επιτύχει ιδιώτης δίχως την διαρκή συμμετοχή της πολιτείας – η οποία μπορεί να λάβει πολλές μορφές.
Είναι μεγάλο το λειτουργικό έξοδο ενός πανεπιστημίου και με τα χρόνια και τις πιέσεις της αγοράς γίνεται μεγαλύτερο.
Πανεπιστήμιο δεν είναι οι αίθουσες διδασκαλίας, τα αναλώσιμα, ράφια με βιβλία και ένα στοιχειώδες πληροφορικό σύστημα. Βιβλιοθήκη για παράδειγμα σημαίνει άμεση πρόσβαση όλων των μελών της κοινότητας σε οποιαδήποτε γραπτή, ψηφιακή ή οπτικοαουστική πηγή, ενημέρωση, on line πληροφόρηση για εκδόσεις, εκδηλώσεις, ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα, σύνδεση αγοράς με πανεπιστήμια και άλλα πολλά…πολλά λεφτά!

Ανώνυμος είπε...

Nα τονισουμε οτι το πανεμιστημιο δεν ειναι εκπαιδευτηριο αλλα κεντρο βασικης και εφαρμοσμενης ερευνας.
Η βασικη ερευνα δε, απαιτει μεγαλες επιδοτησεις με αμφιβολα αποτελεσματα πολλες φορες και στις περισσοτερες περιπτωσεις χωρις ορατα αποτελεσματα στο αμεσο μελλον.
Ομως ολες καινοτομες εφαρμογες βασιζονται σε επαναστατικες ανακαλυψεις που προερχονται απο τη βασικη ερευνα.

Με τι προοπτικη λοιπον θα επενδυσει ο ιδιωτης σε τετοιοιυ ειδους ερευνες;

KOSTAS είπε...

Κάτι ξέρω και γώ, παιδιά. Γενικά όμως είναι όλα αυτά. Γενικολογίες θα έλεγα.

Οι ενστάσεις μου , στα λεγόμενα του ΑΓΙΟΥ είναι, η παρακάτω.

Τα ΑΕΙ μας λές ότι απαιτούν υποδομές που είναι αμφίβολο αν μπορεί να τις επιτύχει ιδιώτης.

Αν είναι έτσι ΑΓΙΕ τότε προς τι η πρεμούρα, από τον ανταγωνισμό των Ιδιωτών;

Με αδυναμία να επιτ΄ύχουν τις απαραίτητες υποδομές απλά θα αποτύχουν. Αν μάλιστα δεχόταν και την Αξιολόγηση, θα ήταν ακόμη πιό δύσκολο να αναγνωρισθούν ως ΑΕΙ ή να διατηρηθούν ως ΑΕΙ.

Ετσι δεν είναι;

Αλλά όσοι λένε αυτά ΑΓΙΕ, στα ελληνικά ΑΕΙ δεν μας λένε, κάτι απλό. Οι υποδομές από μόνες τους δεν φτιάχνουν ΑΕΙ, χρειάζεται να τις χρησιμοποιούν κιόλλας αυτές τις υποδομές και μάλιστα με κατάλληλο τρόπο, αλλά δεν υπάρχει η διάθεση και ίσως ούτε η γνώση να τις δουλέψουν.

Είναι σαν να έχεις πάρει δίπλωμα οδήγησης νταλίκας, κάποτε, να μη σου αρέσουν τα ταξίδια, επειδή είναι κουραστικά και να σου φέρνουν μια νταλίκα με φορτίο αύριο στην πόρτα του σπιτιού σου.

Ε εκεί θα την βρούνε και του χρόνου παρκαρισμένη, αν σε πληρώνουν μόνο επειδή έχεις δίπλωμα, βρέξει χιονίσει.

Στον φίλο 8.31
Ετσι συμβαίνει συνήθως, αλλά στα ελληνικά ΑΕΙ δεν θυμάμαι να έχει συμβεί ποτέ.