από το μπλόγκ ΑΛΕΚΑΚΙ
Με ενθουσιασμό διάβασα την επιστολη του αναγνώστη της Ελευθεροτυπίας προ 15θημέρου περί της ευχάριστης και εκπαιδευτικής συνάμα εκδρομής του στον ΟΑΕΔ.
Βλέπετε, από την προπαγάνδα πιθανά δεν ξεφεύγει κανείς και εδώ και μία εβδομάδα καταπιέζω την οργή μου - μεσα σε όλα- για αυτή την διαδικασία του να έχει πέσει κανείς στα νύχια του ΟΑΕΔ.
Η προπαγάνδα έχει να κάνει με την στάση απέναντι σε τέτοια φαιδρά , η οποία σαν περικοκλάδα αναπτύσσεται μέσα μου :
"Μαλλον δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα.
Την έχεις ψωνίσει και νομίζεις ότι ζεις στη Σουηδία" .
Στη Σουηδία βέβαια δεν ξέρω πως είναι.
Δεν έχω πάει.
Προέρχομαι απο μία οικογένεια μεσοαστή , μεγάλωσα στην Ηλιούπολη και σπούδασα οικονομικά στο Αμερικάνικο Κολλέγιο - βαριόμουν φριχτά τις πανελλήνιες- και μετα κλασσικό τραγούδι.
Συνταγή αλάνθαστη για μία ευτυχή κατάληξη στον ΟΑΕΔ και στη συντήρηση βασικά από τους γονείς μου αν και δουλεύω σε χρηματιστηριακές, φροντιστήρια, γραφεία παραγωγής διαφημιστικών, περίπτερα και ότι αλλο φανταστείτε από τα 19 μου. Είμαι 30.
για συνέχεια βλέπε εδώ
Διαβάστε το όλοι, μέχρι το τέλος. Τα λέει όλα.
Βλέπετε, από την προπαγάνδα πιθανά δεν ξεφεύγει κανείς και εδώ και μία εβδομάδα καταπιέζω την οργή μου - μεσα σε όλα- για αυτή την διαδικασία του να έχει πέσει κανείς στα νύχια του ΟΑΕΔ.
Η προπαγάνδα έχει να κάνει με την στάση απέναντι σε τέτοια φαιδρά , η οποία σαν περικοκλάδα αναπτύσσεται μέσα μου :
"Μαλλον δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα.
Την έχεις ψωνίσει και νομίζεις ότι ζεις στη Σουηδία" .
Στη Σουηδία βέβαια δεν ξέρω πως είναι.
Δεν έχω πάει.
Προέρχομαι απο μία οικογένεια μεσοαστή , μεγάλωσα στην Ηλιούπολη και σπούδασα οικονομικά στο Αμερικάνικο Κολλέγιο - βαριόμουν φριχτά τις πανελλήνιες- και μετα κλασσικό τραγούδι.
Συνταγή αλάνθαστη για μία ευτυχή κατάληξη στον ΟΑΕΔ και στη συντήρηση βασικά από τους γονείς μου αν και δουλεύω σε χρηματιστηριακές, φροντιστήρια, γραφεία παραγωγής διαφημιστικών, περίπτερα και ότι αλλο φανταστείτε από τα 19 μου. Είμαι 30.
για συνέχεια βλέπε εδώ
Διαβάστε το όλοι, μέχρι το τέλος. Τα λέει όλα.
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Το επεισόδιο λοιπόν ξεκινά όταν ξεκινάω κι εγώ την Δευτέρα από το σπίτι μου που είναι στην Ευελπίδων δίπλα, για να πάω στον ΟΑΕΔ που είναι στην Δάφνη. Οταν ενεγράφην η Ηλιούπολη υπαγόταν στην Δάφνη... νομίζω. Στην Ηλιούπολη είναι το πατρικό μου και δεν έχω τολμήσει να το πώ στην φιλτατη υπηρεσία, γιατι τρομάζω και μόνο στην ιδέα του τί στον κόρακα θα μου ζητήσουν για να αποδείξω για πολλοστή φορά ότι είμαι εγώ , ότι λέω αλήθεια, δεν έχω δουλειά, όντως μετακόμισα κοκ . Ξεκινάω λοιπόν...
Στο δρόμο δεν λησμονώ να περάσω από την Εθνική Τράπεζα Ηλιούπολης να πάρω αριθμό για να τον έχω αφού πάω και μου σφραγίσουν την επιταγη και το ¨επίδομα Καραμανλή¨(!). Μπαίνοντας στην Εθνική - ή μαλλον προσερχόμενη- τρομάζω από το πλήθος που συρρέει για να δει προφανώς κάτι σαν το θείο βρέφος που κρύβει καλά η προϊσταμένη του καταστήματος και από την ¨φευγάτη¨ σύλληψη της διευθύντριας, υποδιευθύντριας, διευθυντή - ποιος ξέρει? να πληρώσει τον "ΟΑΕΔ" μόνο από το ταμείο 2 , χωρίς νούμερο!!!
Τρόμος! Φεύγω πάντως για τον ΟΑΕΔ παρακαλόντας τον Θεό του πάρκινγκ να μου βρει θέση. Βρίσκω! Μπαίνω στον ΟΑΕΔ αφού έχω τηλεφωνήσει για να ρωτήσω μέχρι τί ώρα εξυπηρετούν το κοινό και μου έχουν απαντήσει 2:30 μ.μ. Βλέπω την ίδια μαυροντυμένη κυρία που μοιάζει να διανύει μετασυντάξημα χρόνια στην υπηρεσία της και μου θυμίζει την καθηγήτρια θρησκευτικών στο λύκειο. Την πλησιάζω, της δίνω επιταγή και ταυτότητα, χωρίς πολλά πολλά - έχω διαπιστώσει πως η ευγενια στην περίπτωσή της όπως και σε άλλες του ιδίου φυράματος εκλαμβάνεται ώς αδυναμία- μου την πετάει πίσω " Μέχρι τη 1:30 , κυριά.¨ μου λέει. Δεν σας λέω τί μου κάνει αυτό το ¨κυρία¨ το μόνο του, χωρίς επώνυμο και χωρίς ευγένεια. Ακούω ένα βουητό προθέσεων μέσα του. Σαν αυτός-η που το λέει να μου κάνει χάρη που με προάγει σε κυρία ενώ δεν μου αξίζει- βρε μπας και έχω τη μύγα; Της απαντώ ότι ρώτησα τηλεφωνικά. Μου είπαν 2:30. "Μιάμιση." Μου απαντά, σπρωχνοντας κι άλλο την επιταγή των Χριστουγέννων μου.
Της την ξανασπρώχνω με κατσαριδοκτόνο βλέμμα και ολύμπια ψυχραιμία. 2:30 της λέω και θα την υπογραψετε γιατι πήρα τηλέφωνο και ρώτησα και μου είπαν 2:30. "Και παρεπιπτόντως να μου πείτε και που παίρνω το επίδομα που εξείγγηλε ο προθυπουργός" της λέω. "Αλλο είναι αυτό " μου απαντάει λες και της είπα ποτέ ότι είναι ίδιο. " Το ξέρω ότι είναι αλλο " συνεχίζω, "και να μου πείτε επίσης γιατί δεν έχω κανονική επιταγή Δεκεμβρίου και έχω μόνο το δώρο. "
-Δεν έχεις άλλες επιταγές! (ενώ υπογράφει την πρώτη του δώρου)
- Ναι , το ξέρω ότι δεν έχω αλλες. Σας ρωτώ γιατί.
-Ωωωωωχ! Δεν εχεις αλλες , δεν το καταλαβαίνεις;
-Θέλω να μιλήσω στον προϊστάμενο γι αυτό και για το εξτρα επίδομα.
-Θες βιβλιάριο , δε γίνεται έτσι.
-ΕΧΩ ΒΙΒΛΙΆΡΙΟ. (ΤΑ-ΤΑΑΑΑΝ!)
...και πάω στον προϊστάμενο.
Ο ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ
Μουστακαλής με το ύφος του σοφού Πασόκου. (Το ξέρω αυτό το ύφος. Στην οικογένειά μας αν δεν είσαι ΠΑΣΟΚ σχεδόν αλλάζεις αυτομάτως επίθετο- εγώ είμαι κρυφή ανένταχτη). Συναγελάζεται με μία ξανθιά υπάλληλο, 40αρα που κρατάει τους αντρες του γραφείου ¨να¨ , αγνωστο γιατί. Στη βεγγέρα συμμετέχουν επίσης :υπάλληλος που καταφέρνει να κάνει και καμιά δουλειά ταυτόχρονα και αλλος υπάλληλος που έχει έρθει απο διπλανό γραφείο να ακούσει τις σοφίες του Αρχηγού της φυλής.
Στέκομαι στο γκισέ του μόνου δουλευταρά και του παραδίδω το βιβλιάριο ρωτωντας ταυτόχρονα για το επίδομα και για την επιταγή που μου λείπει. Μου παίρνει το βιβλιάριο χωρίς να μου απαντήσει για τίποτα . Ξαναρωτάω . Τίποτα. Διαγνωσκω την υπεροχή του αρσενικού λέοντος στο πίσω γραφείο και ρωτάω, απευθυνόμενη σε αυτόν."Γιατί δεν έχω κανονική επιταγή Δεκεμβρίου" . Τίποτα. Αρχίζω στην κυριολεξία να κουνάω τα χέρια μου σαν να βρήκα συγγενή στη μέση της Μελβούρνης. ¨Γιατί δεν έχω κανονική επιταγή Δεκεμβρίου;;;" Στην οφθαλμοφανώς προβληματική μου συμπεριφορα ο Δίας με κοιτάει, ρωταει αυτος τον υπάλληλο του γκισέ που τον ρωτάω κι εγω τόση ώρα, αυτός απαντάει "Για να δω..." την ίδια στιγμή η μαυροντυμένη μπαινει μέσα στο γραφείο, πλησιάζει το γραφείο του Αρχοντα και με μαρτυράει με ύφος απουσιολογου, δυνατά για να ακούμε όλοι:"Της είπα έγω, δεν έχει, αλλες- δεν ακούει." Την αγνοώ. Ο υπάλληλος του γκισέ λέει κάτι ακαταλαβίστικο στον Αυτοκράτορα και εκείνος μου λέει:"Δεν έχεις - ενικός, κι αυτός- άλλες επιταγές."
Μπράβο, Πασά μου, σκέφτομαι και με νηφαλιότητα συνεχίζω.
"Το έχω καταλάβει αυτό. Σας ρωτώ γιατί. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΗΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ. ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΩ ΚΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΤΑΓΗ. ΣΑΣ ΡΩΤΑΩ "ΓΙΑΤΙ" ΔΕΝ ΕΧΩ!"
Ο φίλαρχος λοιπόν μου εξηγεί επιστρατεύοντας όλη την ενεργεια που έχει φυλαγμένη από χρόνια σαν καμήλα στην καμπούρα για τέτοιες αμετανόητες περιπτώσεις που διακινδυνεύουν να ξυπνησουν και αυτούς που με τόση φασαρία έχουν καταφέρει να μη διαταράξουν τον υπνο τους:
-Είστε καθηγήτρια έτσι δεν είναι;
-Μάλιστα, ομολογώ.
-Επειδη προσλαμβάνεστε και απολύεστε κλπ κλπ δεν δικαιούστε κλπ παραπάνω απο κλπ κλπ
-Τέλεια. Κατάλαβα.
Η Μαυροντυμένη Σπανιολα μοιρολογήστρα ακούγεται σαν δαίμονας. "Εγώ της το είπα ότι δεν είχε αλλες. Αυτή εκεί."
Βγαίνει και η επιταγή του έξτρα επιδόματος και ο σε άδεια από το διπλανό γραφείο υπάλληλος - προσέχτε :
Μου κλείνει το μάτι και μου λέει σαν να δικαιούται ραντεβού για την αποκάλυψη:
"Κάτι έχεις και για επίδομα"
Με αυτή την τελευτάια ατάκα , κάπως σαν τσίχλα στα μαλλιά μου φεύγω , ρίχνω μαύρη πέτρα.
ΕΘΝΙΚΗ
Πάω. Ο σεκιουριτάς στην είσοδο. Θυμάμαι το μπαράζ δολοφονικών ληστειών που έγιναν στις χρηματαποστολές στο τέλος της δεκαετίας του 80. Αμέσως μετά οι χρηματαποστολές πέρασαν στις ιδιωτικές εταιρείες. Θαύμα! Θαύμα!
Μπαίνω . Υπάλληλος της Εθνικής στην πόρτα με ρωτάει με ύφος που γνωρίζει πολλά. Περισσότερα από μένα. " Πού πάτε;" (σημειώνω ότι είμαι μέσα)
- Τί εννοείτε;
- Τι θέλετε; (έντονα)
- Να πληρωθω. (η ώρα είναι 14:15- κλείνουν στις 14:30)
- Δεν έχει λεφτα.
-Ορίστε;
- Τί ορίστε; ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ!
-Και τί εννοείτε;
-Ελάτε αύριο. Είναι 14:30 η ώρα.
Τέλος η ψυχραιμία. Τέλος όλα. Η καλή ανατροφή, ο αλχημιστής , το καλό που δίνεις θα το πάρεις πίσω, κι αυτοί ανθρωποι είναι, ξέρεις τι αντιμετωπίζουν καθε μέρα...
ΤΕΛΟΣ! ή εσύ ή εγώ .
-Δεν θα έρθω αυριο. Ηρθα σήμερα. Δεν είναι 14:30 , είναι και τέταρτο. Δεν φταιω εγώ που δεν έχει λεφτά η Εθνική, λύστε το πρόβλημά σας .
- Ε, αφού σου λέω δεν έχει λεφτά!!
-Εγώ θα μπω. Αν θες βγάλε με.
Και μπαίνω. Η ουρά στο ταμείο 2 μαθαίνει τα μαντάτα. Δεν θα πληρωθεί κανείς . Τι κι αν περιμένουν 1 ωρα. Εχει αργήσει η χρηματαποστολή τους λένε και ο ταμίας του 2, ο προφανής γκόμενος του καταστήματος εγκαταλείπει το πόστο του και χαριεντίζεται με την μάλλον προϊσταμένη η οποία του λέει μες στο άγχος "Θα μας λυντσάρουν..." Την καθυσυχάζει αυτός. ΕΡΩΤΑΑΑΑΑ....ΕΡΩΤΑ-ΕΡΩΤΑ......
Στρέφω το κεφάλι μου στην ουρά που είναι μπροστά μου. Με μία παραίτηση τους βλέπεις να εγκαταλείπουν σιγά σιγά. Είναι η ψυχολογία με την οποία σε λούζει το σύστημα. "Είσαι άνεργος. Φυρα. Σου κάνουμε χάρη. Ολοι οι υπολοιποι πελάτες της τράπεζας είναι άνθρωποι αξιοπρεπείς με καθαρό κουτελο στην κοινωνία. Ενημερώνουν βιβλιάρια, πληρώνουν δάνεια... Δεν έχουν αυτή την αξιολύπητη ροζ γαλάζια επιταγή της ζητιανιάς. Ειναι ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ. ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΕΛΗΣ. Είσαι η ανοιχτή πληγή του συστήματος. Είσαι επαίτης με ΑΦΜ. Φταις εσύ και κανείς αλλος. Ας πρόσεχες."
Αφου ολοκληρώνεται η υποσυνείδητη προσευχή, η ουρά διαλύεται απο την απογοήτευση. Προσπαθώ να μη λυγίσω. "Μη φεύγετε. Ησασταν πριν από μένα ."λέω σε έναν μάλλον μικρότερό μου. Μόνο θλίψη παίρνω για απάντηση και φευγει. Μένω μόνη στην ουρά, χωρίς ουρά. Προχωράω. Στο ταμείο 2 δεν είναι είπαμε κανείς. Ο ταμίας δεν εχει μείνει καν για να ενημερώνει, αυτούς που ντρεπονται να ρωτήσουν καποιον αλλον εκει μέσα. ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ. Δεν πτοούμαι . Πάω να βγάλω νούμερο κανονικα ενώ η διευθύντρια με φούστα μέχρι τα μπούνια και βάψιμο πίστας έχει κατέβει απο ΠΑΝΩ - ΚΑΤΩ για να συντονήσει το κοπάδι. Εχει το ύφος "κλείνουμε" και "ελέγχω την κατάσταση'' συνάμα, και λέει συνέχεια δυνατά πίσω από έναν ταμία "Είναι και κακή συγκυρία. Τί να κάνουμε. Δεν ήρθε βλέπεις η χρηματαποστολή."
Το μηχάνημα δεν έχει αλλα νούμερα. Γυρνάω και κοιτάω έναν παππου που μου κάνει ψιτ.
Οι θεατές - κανονικοί , κάθονται σε θέσεις θεατρου , 5 σειρές- παρακολουθούν το ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ. Αρχίζει η διευθύντρια να λέει τα ακαταλαβίστικα που όλοι αυτοί οι ηλίθιοι λεν σε τέτοιες περιπτώσεις με τον τόνο του αρχηγού πυρόσβεσης. " Μακη να αγοράσουμε λεφτα πριν κλεισει και να αρχισουν τα μπατς . Στέλλα, γύρνα το ονλαην σε σένα. " , "Μα ειναι οφλαην του Σάκη!!!!" "Οχι ρε παιδιά. Του Τρύφωνα δεν ειπαμε μονο οφλαην;"
Ολα αυτά γίνονται φωναχτα. Οι θεατές, με μέσο όρο ηλικίας του παππού που μου κανει ψιτ... Α! ναι. Μου κάνει ψιτ.
-Τί θες; μου λεει
-Ενα νούμερο. Του λεω σιγανά.
Διπλωνει και μου δίνει ένα χαρτί. 925. Περναει το 580. Τα νούμερα όμως τρέχουν τέτοια ώρα. Εχουμε και σπίτια. Ε, λαμόγια;
Ευχαριστώ του λέω και πάω και κάθομαι με την αγωνία ότι είμαι του ΟΑΕΔ. Θα με καταλάβουν και θα με μαλώσουν που περίμενα ένώ οι άλλοι του ΟΑΕΔ τουλάχιστον κατάλαβαν ποια είναι η σωστή τους θέση και στάση και αποχώρησαν με σκυμμένο κεφάλι, αθόρυβα, χωρίς να προκαλούν την τύχη τους και χωρίς να κανουν κανέναν αξιοπρεπή να αισθάνεται ασχημα που δεν γίνονται αόρατοι αυτόματα με το πέρασμα τους στην ανεργία. Περιμένω.
Μια ανέκφραστη κοτσονάτη γιαγια που μοιάζει με τη μαυροντυμενη του ΟΑΕΔ με πλησιάζει απειλητικά. Σηκώνομαι αυτομάτως να της προσφέρω τη θέση. Δε χρειάζεται να προκαλούμε και την τύχη μας. Δε φτάνει που είμαι παρανομα στην τραπεζα και περιμένω να πληρωθω;
-Καθήστε...
-Δε θέλω να κάτσω. Τί νούμερο έχεις;
-925
Μου δίνει το δεύτερο δικό της. 630.
Η αγωνία μου μειώνεται. Γρήγορα βρίσκομαι στο ταμείο. Η ταμίας με πληρώνει κανονικά. Οπως και όλους τους αλλους που έμειναν τελικα μεσα στο κατάστημα. Μόνο έγω όμως είχα μείνει απο τον ΟΑΕΔ. Κανείς άλλος από τον ΟΑΕΔ δεν πληρώθηκε γιατι σε ΑΥΤΟΥΣ η εθνική, ο ίδιος ο ΟΑΕΔ , οι μαυροντυμένες κυρίες και οι πορτιέρηδες στις τράπεζες, μπορουν να συμπεριφέρονται σαν χειρότερα απο σκουπίδια. Σαν απόβλητα μιας κοινωνίας που τους έφτιαξε. Και όποιος έχει σχόλια του τύπου "κι αυτοι την έχουν βολεμένη, και οι μισοί έχουν τσουβάλια λεφτα " κλπ τους προκαλω να περάσουν τη διαδικασία του βιασμού απο αυτή την υπηρεσία, να απολογηθούν για το αν είναι ελέφαντες ή καμηλοπαρδάλεις, να ζητήσουν συγνώμη που δεν έχουν τα ρέστα για να μην κουράζουν τον ταμία της Εθνικής Ηλιούπολης, να ζαλωθούν τα όπλα για να διαπεράσουν την πηχτη βλακεία που ζει στην εισοδό της και μετα να κάνουν τους μάγκες. ΥΠΟΓΡΑΜΙΖΩ: Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΙΧΕ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ.
υ.γ. Δεν με ενδιαφέρει ποσώς να σημειώσω το αν εξαιρούνται και ποιοι καλοι και όχι κακοί και ευσεινήδητοι υπαλληλοι, δεν συμπεριφερονται ολοι το ίδιο , μην τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι κοκ Αυτά τα σχόλια τα κάνουν όσοι θέλουν ή να πείσουν για την αξιοπιστία όσων λεν ή από την αντιπέρα όχθη για να ξεχάσουν τις φορές που συμπεριφέρθηκαν οι ίδιοι σαν ζώα. 'Οποτε ακούω ας πούμε ότι οι υπάλληλοι χρηματιστηριακών (στις οποιες εργάστηκα για 3 χρόνια) είναι κοράκια, δεν προσβάλλομαι προσωπικα. Ο νοών νοήτω.
ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
.............................................
Σε φυλακή τριτοκοσμικής χώρας, οι κρατούμενοι ελεεινοί και βρώμικοι, έκλαιγαν τη μοίρα τους.
Μια μέρα μπαίνει ο διευθυντής στο κελί και τους λέει: «Ρεμάλια σήμερα θα αλλάξετε σώβρακα».
Kι ενώ αυτοί άρχισαν να χειροκροτούν, ο διευθυντής συμπληρώνει:
«Εσύ θα αλλάξεις μ΄ αυτόν κι εσύ μ΄ εκείνον».
''PASOK poisonous''
Η ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΑ πάει σύννεφο... Νεοδημοκρατική προπαγάνδα με Ι.Q. μπιφτεκιού. Κοστούμια, γραβάτες και παλτά προσπαθούν να ανεβάσουν τον πήχυ των προσδοκιών ψηλά. Επειδή, λέει, έφυγε ο Αλογοσκούφης, τα πράγματα τα οικονομικά θα αγκαλιάσουν από τούδε τα στρώματα τα λαϊκά. Της προνηπιακής ηλικίας τα ερωτήματα τα σαρωτικά. Από πού μωρέ θα βρει τα λεφτά; Θα κόβει χρήμα στα μουλωχτά; Εδώ έχει βγει στη γύρα ζητιανεύοντας δύο δισεκατομμύρια ευρώ από τα αφεντικά του ευρωμονόδρομου και τους καρχαρίες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Μαϊμού ενδεδυμένη με Υve Saint Laurent η Ελλάδα. Κομπραδόρικη οικονομία με μια τεράστια μαύρη τρύπα. Άοπλη στο τσουνάμι, πανέτοιμη ο Χάρος σαν μεζέ να τη φάει. Ας πρόσεχε για να έχει στα δύσκολα και τη δυστυχία. Αντί λοιπόν να συμβουλεύσουν τον δεξιό να φορέσει παλτό, αυτοί του λένε να σουλατσάρει στις παραδεισένιες παραλίες γυμνός. Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ.
Με τέτοιους φίλους, οι εχθροί φαντάζουν αφοσιωμένοι καραμανλικοί!
Και παρ'όλα αυτά στα γκάλοπ εξακολουθεί ο Κωστάκης να θεωρείται ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός..
Δεν πάμε καλα καρντάσια σαν λαός δεν παμε καλά...
Τωρα που το θυμήθηκα πάλι πάω να πάρω τα ψυχοφάρμακά μου..
Δημοσίευση σχολίου