«Αν έτσι βρεθεί λύση, ας πάω φυλακή»

O κ. Εγγονόπουλος λίγο πριν το εδώλιο επειδή δεν στέλνει το αυτιστικό παιδί του σχολείο, ελλείψει ειδικού θεραπευτή

Του Σπυρου Καραλη

Ο 9χρονος Αλέξανδρος είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις παιδιών που παρουσιάζουν αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Ο Αλέξανδρος μπορεί να παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματά του αρκεί να έχει δίπλα του στην τάξη ειδικό θεραπευτή που θα του παράσχει παράλληλη στήριξη, κάτι άλλωστε που προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία. Το τελευταίο δίμηνο ο μικρός δεν πηγαίνει στο σχολείο έπειτα από απόφαση του πατέρα του, Μιχάλη Εγγονόπουλου, που προτίμησε να μη στείλει το παιδί στα μαθήματα φοβούμενος προβλήματα στην ψυχοσωματική του υγεία, καθώς θεραπευτής για παράλληλη στήριξη δεν υπάρχει. Τώρα ο κ. Εγγονόπουλος αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου, επειδή ακριβώς δεν στέλνει το παιδί του στο σχολείο, και απορεί κανείς με την παραδοξότητα της υπόθεσης. Τελικά, ποιες ευθύνες αντιστοιχούν σε ποιους: Στον πατέρα που προφυλάσσει το παιδί από χειρότερα ή στην Πολιτεία που είναι ανακόλουθη απέναντι στους νόμους που η ίδια ψήφισε και τις υποχρεώσεις της;

Μιλώντας στην «Κ», ο κ. Εγγονόπουλος λέει: «Πριν από λίγες ημέρες μαζί με τέσσερις άλλους γονείς καταθέσαμε εξώδικο στο υπουργείο Παιδείας ζητώντας να καλυφθούν άμεσα οι ελλείψεις σε θεραπευτές παράλληλης στήριξης. Με τους γονείς βρεθήκαμε στο γραφείο του αρμόδιου γραμματέα του υπουργείου, ζητώντας για μια ακόμη φορά να καλυφθούν τα κενά. «Αυτό που κάνεις με το παιδί είναι παράνομο και θα πας φυλακή», μου ειπώθηκε. Αν έτσι λύνεται το πρόβλημα των παιδιών με αυτισμό, ας με συλλάβουν, ας πάω φυλακή. Ας αναλάβουν όμως και οι αρμόδιοι τις ευθύνες τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι βασανίζουν δεκάδες οικογένειες που αντιμετωπίζουν μια τέτοια κατάσταση; Οικογένειες που έχουν κουραστεί, διότι κάνουν μεγάλο αγώνα να προσφέρουν στα παιδιά τους εκείνα που χρειάζονται για να μπορέσουν στο μέλλον, ως ενήλικες πλέον, να είναι αυτοδιαχειριζόμενοι άνθρωποι».

Σε γενικές γραμμές τα παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας έχουν στοιχειώδη κοινωνική συμπεριφορά, αλλά παρουσιάζουν ιδιαίτερα ελλείμματα στην κοινωνική κατανόηση και φαίνεται να υπάρχει ανεπάρκεια στην αναγνώριση και κατανόηση συναισθηματικών καταστάσεων. Παρουσιάζουν επίσης αδυναμία επίλυσης προβλημάτων, κάτι που δυσκολεύει την κοινωνική συνδιαλλαγή τους. «Ο Αλέξανδρος είναι ένα παιδί σαν όλα τ' άλλα. Εχει όμως, τις ιδιαιτερότητές του, με συνέπεια πολλές φορές τα παιδιά να τον κοροϊδεύουν. Το παιδί στενοχωριέται, απομονώνεται, έχει εξάρσεις που προκαλούν αμηχανία στους ανειδίκευτους δασκάλους, γι' αυτό και είναι απαραίτητη η παρουσία του θεραπευτή. Ειδάλλως το παιδί θα βρίσκεται μονίμως αντιμέτωπο με το περιβάλλον, με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του. Ετσι, λοιπόν, προτίμησα να παραμείνει σπίτι και τουλάχιστον προσωρινά, δύο μέρες την εβδομάδα, να παρακολουθεί σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Ωστόσο, ο Αλέξανδρος δεν είναι τυφλός και δεν πάσχει από κάποια άλλη αναπηρία. Η θέση του είναι στο δημόσιο δημοτικό σχολείο, το οποίο άνετα παρακολουθεί αρκεί να υπάρχει παράλληλη στήριξη».

Μια ανατριχιαστική ιστορία

Η επώδυνη πορεία του μικρού Γιώργου στη ζωή -ένα από τα πολύ ικανά παιδιά του αυτιστικού φάσματος- αρχίζει από το δημόσιο νηπιαγωγείο απ' όπου εκδιώκεται μετά από απόφαση του διευθυντή. Στο δημόσιο δημοτικό, ο δάσκαλος με την ανοχή του διευθυντή διώχνει -και πάλι- το παιδί από την τάξη επιτρέποντάς του να παρευρίσκεται μόνο στη γυμναστική και στη μουσική. Το μήνυμα διευθυντή και δασκάλου έγινε αμέσως αντιληπτό στη σχολική κοινότητα: Ο Γιώργος είναι ανεπιθύμητος. Ετσι, ο μικρός σύντομα έγινε το θύμα της παιδικής σχολικής βίας, με την ανοχή των υπευθύνων του σχολείου. Οι γονείς, αν και στριμωγμένοι οικονομικά, αναγκάστηκαν να προσλάβουν θεραπευτή παράλληλης στήριξης με δικά τους έξοδα. Ομως, ο δ/ντής και ο δάσκαλος που δεν ήθελαν κάποιον συνοδό να βλέπει τι γίνεται στο σχολείο, απείλησαν και προπηλάκισαν τους γονείς, δηλώνοντας ότι δεν θα επιτρέψουν στον θεραπευτή να μπει στο «σχολείο τους». Το παιδί προπηλακίστηκε από τον διευθυντή, έτσι ζήτησε από τους γονείς του να μην πηγαίνει σχολείο, που έγινε γι' αυτό ένας εφιάλτης. Τα αυτιστικά συμπτώματα οξύνθηκαν στο έπακρο. Αρχισε να παρουσιάζει ασυνήθιστα ψυχοσωματικά συμπτώματα: Το περπάτημα και η στάση του σώματός του αλλοιώθηκαν, με αποτέλεσμα να αποκτήσει σοβαρές μυοσκελετικές βλάβες. Σήμερα, ο μικρός Γιώργος δίνει τη μάχη για να αποφύγει μια πολύ δύσκολη εγχείρηση. Η ιστορία του Γιώργου καταγγέλθηκε στο υπουργείο Παιδείας και μας μεταφέρθηκε από τον σύλλογο «Παιδί και Ειδικά Δικαιώματα». «Πολλές άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας» λέει ο κ. Εγγονόπουλος και καταλήγει: «Οσο το υπουργείο Παιδείας δεν επιλύει το πρόβλημα με συνέπεια, τις τεράστιες ελλείψεις σε θεραπευτές, είναι πιο ασφαλές για το παιδί να παραμένει σπίτι».

Οι θέσεις του υπουργείου Παιδείας

Την έλλειψη εξειδικευμένων εκπαιδευτικών σε θέματα ειδικής αγωγής (με προβλήματα όπως ο αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας) επικαλείται το υπουργείο Παιδείας για τις ελλείψεις προσωπικού στα σχολεία. Οπως ανέφερε στην «Κ» η ειδική σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας για σχετικά θέματα κ. Τζούλια Σταυρίδου, τα αιτήματα για εξέταση συμπτωμάτων αυτισμού προσεγγίζουν τα 2.000 σε όλη τη χώρα. Το υπουργείο αντλεί εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς για τα σχολεία μόνο από τα δύο σχετικά πανεπιστημιακά τμήματα (τα Παν. Θεσσαλίας και Δυτικής Μακεδονίας) και από τις λίστες όσων έχουν σχετικό μεταπτυχιακό. Εχουμε πιστώσεις για τις σχετικές θέσεις, αλλά δεν έχουμε εκπαιδευτικούς» ανέφερε στην «Κ» η κ. Σταυρίδου. Από την άλλη, η υποχρεωτικότητα της ειδικής αγωγής, που καθιερώθηκε με τον φετινό νόμο 3699, κρίθηκε απαραίτητη για την προάσπιση του δικαιώματος όλων των παιδιών στην μόρφωση. «Θέλουμε να δεσμεύσουμε την πολιτεία να παρέχει τις σχετικές δομές στα παιδιά αυτά. Δεν νομίζω ότι κάποιος γονιός δεν θα θέλει να μην πάει το παιδί του σχολείο, εκτός εάν συντρέχει κάποιος ιατρικός λόγος. Ο νόμος περί υποχρεωτικότητας της ειδικής αγωγής έχει στόχο να προστατεύσει τα παιδιά και όχι να επιβάλει ποινές», συμπλήρωσε η κ. Σταυρίδου.

(Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)