Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Δανειολήπτες... αυτοί οι άτυχοι

Εχω αρκετούς γνωστούς, που είναι δανειολήπτες και που αυτές τις μέρες, βρίσκονται σε μεγάλη ανασφάλεια.
Οι πληροφορίες, οι φήμες, οι ειδήσεις, γεμίζουν την σκέψη τους με απογοήτευση.
Ανθρωποι γύρω στα 50 που δούλεψαν σκληρά να φτιάξουν ένα σπίτι στην Αθήνα, αφού οι περισσότεροι είναι "εσωτερικοί μετανάστες" και δεν είχαν την τύχη να έχουν από τους γονείς τους και ένα σπίτι στην Αθήνα.
Εχουν όλοι τους κάποιο πατρικό σε κάποιο χωριό της επαρχίας που το συντηρούν και το επισκέπτονται καμμιά βδομάδα τον χρόνο.
Ολοι τους λοιπόν, είπαν κάποια στιγμή να ξεφύγουν από το νοίκι, αφού όπως έλεγαν και οι διαφημίσεις των τραπεζών, η δόση ενός τσεγαστικού δανείου ήταν ακόμη και χαμηλώτερη από το νοίκι.
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι είδαν στην συνέχεια την ποιότητα της ζωής τους να πέφτει, χάσαν τους φίλους τους στις παλιές γειτονιές και μετακόμισαν στις καινούριες συνοικίες όπου μπορούσαν να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι.
Στην συνέχεια οι δουλειές πέσανε και η δόση ανέβηκε και επλήγη ακόμη περισσότερο η ποιότητα της ζωής τους.
Αυτοί οι άνθρωποι που με τα δάνειά τους χρηματοδότησε την "ανάπτυξη" της τελευταίας δεκαετίας, βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν το σπίτι τους, όχι επειδή οι ίδιοι πάψαν να είναι σκληρά εργαζόμενοι -ίσα ίσα-, αλλά επειδή οι δουλειές πέσαν και τα επιτόκια ανεβήκαν.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι "εγκλωβισμένοι" των επιτοκίων και αυτές τις μέρες αγωνιούν , για το πως μπορεί να λάβει τέλος η ταλαιπωρία τους που πλέον έγινε γολγοθάς.
Είχα αναφέρει τις προάλλες το άρθρο 21 του Συντάγματος που μιλάει για υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για την απόκτηση κατοικίας των πολιτών, η οποία δεν έγινε ποτέ πράξη.
Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, αντισυνταγματικές επειδή λειτουργούν με διακρίσεις, όπως η επιδότηση επιτοκίων που το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δίνει στους Δημοσίους Υπαλλήλους.
Επιδότηση την οποία πληρώνουμε όλοι μας με τους φόρους μας.
Δεν λέω να γενικευθεί αυτή η επιδότηση, εδώ και τώρα,από το συγκεκριμένο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, αλλά να φτιαχτεί έστω ένα Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και για μας τους ανθρώπους της ιδιωτική οικονομίας, που να επιδοτεί το επιτόκιο, σε περιόδους έντονων κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων όπως η παρούσα.

Ολοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι αυτοί που πληρώνουν τους φόρους τους με τους οποίους ασκείται η όποια κοινωνική πολιτική.
Τώρα δεν μπορούν να συνεισφέρουν, ας απαλαγούν για λίγο καιρό από μέρος των φόρων που κα ισοδυναμεί με την επιδότηση του επιπλέον επιτοκίου, απ'αυτό με το οποίο πήραν τα δάνεια, έστω.
Οποιος φτάνει σε σημείο αδυναμίας αποπληρωμής των δόσεων , δηλαδή στην ευθεία για τον πλειστηριασμό, να δικαιούται την επιδότηση του επιπλέον επιτοκίου, μήπως και καταφέρει να ορθοποδήσει.
Αυτό το στοιχείο λείπει όχι μόνο από την νομοθετική πρωτοβουλία της ΝΔ, αλλά και από την πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Μήπως να την βλέπαν λίγο πιό προσεκτικά;

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αναγνωρίζω το προσόν της δυνατής φωνής στον Κώστα Καραμανλή.
Αναγνωρίζω το προσόν του θράσους
στον πρωθυπουργό.
Δεν του αναγνωρίζω το προσόν της πειθούς.
Αγωνίζεται επί 54 μήνες για τους πλούσιους , τους συγγενείς των υπουργών του και τα κομματόσκυλα.
Εμένα προςωπικά μου άλλαξε τα φώτα με την φορολογία.
Μου πήρε τετραπλάσια ποσά σε φόρους από αυτά που μου έδωσε σαν αυξήσεις στην σύνταξη που παίρνω.
Προσθέστε και την αυξανόμενη ακρίβεια ..........
Είμαι χάλια
Δεν τον πιστεύω τον Καραμανλή
Δεν ελπίζω τίποτε από την Νέα Διακυβέρνηση.


Ένας Συνταξιούχος