Είναι χειρότερα απο το 1929 τα πράγματα.

Είχα ακούσει από την γιαγιά μου, ότι το 1918 και το 1929 αλλά και την κατοχή, τρώγανε φασόλια, χόρτα και μπακαλιάρο.
Ετσι πέρασαν, τις δυσκολίες.
Μπακαλιάρος λοιπόν.
Στο μυαλό μου πάντα εξαιρούσα από την πείνα τις χώρες που έχουν μπακαλιάρο.
Τις σκανδιναβικές χώρες δηλαδή, Νορβηγία, Σουηδία, Δανία , Ισλανδία.
Να γιατί τον θυμήθηκα.
Δεν μου καθόταν καλά η χρεοκοπία της Ισλανδίας, μ'αυτά που ήξερα.
Μια χώρα με άφθονο μπακαλιάρο, δεν μπορεί να χρεοκοπεί, όταν ο κόσμος είναι σε κρίση. Τότε τι θα κάνουν οι άλλες.Και όμως.
Για να το τεστάρω, παρήγγειλα σήμερα να φάω μπακαλιάρο.
Έχει διπλάσια τιμή από το χοιρινό ή το κοτόπουλο. Γιατί δεν ψαρεύουν μπακαλιάρο για να λύσουν το πρόβλημά τους;
Το λάδι από την άλλη που τότε ήταν πανάκριβο, σήμερα είναι πάμφθηνο. Κοστίζει όσο ένα πακέτο τσιγάρα, άκουσα στην τηλεόραση από τους παραγωγούς. Αρα οι λαδέμποροι δεν θα είναι οι "λαδέμποροι" αυτής της κρίσης. Μάλλον θάναι οι βενζινοπώλες και οι εταιρείες γαλακτοκομικών. Θα δούμε.
Το συμπέρασμα μου είναι ότι αυτή η κρίση θάναι χειρότερη απ'αυτή του 29. Εχουν πέσει τα κάστρα που είχαν αντισταθεί τότε, είναι φανερό.
Επίσης είναι φανερό, ότι οι ηγέτες δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
Σήμερα ο Μπράουν και ο Σαρκοζί, ζητάνε κεφάλαια από τους Αραβες και την Κίνα και συμφωνήσαν σε επανίδρυση του καπιταλισμού και σε παγκόσμια διακυβέρνηση.
Για τόση σταθερότητα και σιγουριά μιλάμε.
Καλά κρασιά.
Εν τω μεταξύ τα τοξικά ομόλογα είναι ύψους 2.5 τρίς δολλάρια λένε.