Στις διακοπές μου διάβασα πολλά και διάφορα για τον πόλεμο στην Γεωργία και τώρα είναι πλέον πολύ αργά για να πω και γώ την άποψή μου για το θέμα.
Διάβασα όμως, τις σχετικές συζητήσεις για την "επίσημη θέση" της Ελλάδας και τις αντιρρήσεις σ'αυτήν, για την θέση του ΠΑΣΟΚ και την υπενθύμιση του Κυπριακού προηγούμενου.
Μοιάζει όντως το θέμα της Οσετίας, μ'αυτό της Βόρειας Κύπρου;
Σχετίζεται μ'αυτό της αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κοσυφοπεδίου;
Εκ πρώτης όψεως, ωφείλω να ομολογήσω πως μοιάζουν. Μοιάζουν, αλλά αν τα ψάξει κανείς βαθύτερα, όπως θα επιχειρήσω στην συνέχεια, δεν έχουν καμμία σχέση.
Οταν ο Γέλτσιν το 92 ή το 93, διέλυσε την διάδοχο κατάσταση της ΕΣΣΔ, που ονομαζόταν Κοινοπραξία Ανεξάρτητων κρατών, το έκανε κάτω από το βάρος της ευθύνης που είχε επωμιστεί, να φροντίζει για την άμυνα και την συνοχή του.
Τότε η Ρωσία. με σύνθημα την διάσωση της Ρωσίας, έβαλε πάνω απ'όλα το ιδιαίτερο συμφέρον της και κυριολεκτικά έδιωχνε από την ευθύνη της τις χώρες του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, ακόμη και την Ουκρανία, την Μολδαβία και αυτήν ακόμη την Λευκορωσία του Λουκασένκο.
Τότε δεν είχε αναδειχθεί ακόμη η σημασία του πετρελαίου και η Ρωσία κυριολεκτικά αδιαφορούσε για την τύχη όλων των χωρών που μαζί τους συγκρότησε επί 70 τόσα χρόνια την ΕΣΣΔ.
Οι κάτοικοι των χωρών αυτών ξέρουμε ότι μαζικά γίναν μετανάστες στην Ευρώπη, τα κορίτσια τους γίναν πόρνες στις πόλεις και τα χωριά του κάθε Θεσσαλικού κάμπου και προφανώς οι διάφορες Οσετίες αφέθηκαν στην τύχη τους.
Ομως η ιστορία του πολέμου στο ΙΡΑΚ έμελλε να δόσει ευκαιρία στην Ρωσία και τις χώρες τους Καυκάσου, να μπούν στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου και ασφαλώς η προηγούμενη "αδιαφορία" να μετατραπεί σε σφοδρό ενδιαφέρον για κάθε μειονότητα που μπορούσε να της δόσει διαβατήριο παρέμβασης και ελέγχου.
Οι Ρώσοι, μπορούσαν αν πραγματικά τους ενδιέφερε η τύχη των Οσέτιων, να κρατήσουν και αυτούς και τους Γεωργιανούς ειδικά τότε με τον πόλεμο για το Ναγκόρνο Καραμπάχ με την Αρμενία στην στοργική αγκαλιά τους.
Ομως τότε τους ενδιέφερε να τους ξεφορτωθούν.
Αυτό το όψιμο ενδιαφέρον τους για τους Οσετούς, τους κάνει να μη μοιάζουν καθόλου ούτε με τους Κοσσοβάρους, ούτε με τους Κύπριους, που ποτέ δεν "πούλησαν" είτε το Κόσσοβο, είτε την Βόρεια Κύπρο, για να την θυμηθούν κάποια άλλη στιγμή. Και στις δύο περιπτώσεις δεν είχαμε μεταστροφές των υποστηριζομένων.
Η στάση της Ρωσίας είναι πρωτοφανής και κυνική, όπως μόνο οι νεοεθνικιστές μπορούν να είναι.
Ας μη τα μπερδεύουμε λοιπόν εμείς.
Οι σοβαρές χώρες, δεν παραβιάζουν την λογική τους. Δεν κάνουν οι ίδιες ότι αρνούνταν σε άλλους .
Στα επόμενα χρόνια όταν το πετρέλαιο θα ξανακατεβεί σε νορμάλ τιμές και η Ρωσία με τα μυαλά που έχουν δεν θα έχει καταφέρει να γίνει μια οικονομία βιομηχανική, που δεν βασίζεται μόνο στις πωλήσεις πετρελαίου, αλλά και στις πωλήσεις προϊόντων, όπως κάνει η Κίνα, η Ρωσία θα ζήσει την "διάψευση των ελπίδων" που η "φούσκα του πετρελαίου" της φούσκωσε τα μυαλά.
Τότε θα ξαναπουλήσει την κάθε Οσετία για να έχει μικρότερα βάρη στην πλάτη της.
Η μοίρα των Οσετών, δεν βρίσκεται στην προσκόλληση στην μαμά Ρωσία, αλλά στον δύσκολο δρόμο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όπου όπως φαίνεται η Γεωργία έχει επιλέξει αλλά και έχει υποχρεωθεί να περπατήσει.
Διάβασα όμως, τις σχετικές συζητήσεις για την "επίσημη θέση" της Ελλάδας και τις αντιρρήσεις σ'αυτήν, για την θέση του ΠΑΣΟΚ και την υπενθύμιση του Κυπριακού προηγούμενου.
Μοιάζει όντως το θέμα της Οσετίας, μ'αυτό της Βόρειας Κύπρου;
Σχετίζεται μ'αυτό της αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κοσυφοπεδίου;
Εκ πρώτης όψεως, ωφείλω να ομολογήσω πως μοιάζουν. Μοιάζουν, αλλά αν τα ψάξει κανείς βαθύτερα, όπως θα επιχειρήσω στην συνέχεια, δεν έχουν καμμία σχέση.
Οταν ο Γέλτσιν το 92 ή το 93, διέλυσε την διάδοχο κατάσταση της ΕΣΣΔ, που ονομαζόταν Κοινοπραξία Ανεξάρτητων κρατών, το έκανε κάτω από το βάρος της ευθύνης που είχε επωμιστεί, να φροντίζει για την άμυνα και την συνοχή του.
Τότε η Ρωσία. με σύνθημα την διάσωση της Ρωσίας, έβαλε πάνω απ'όλα το ιδιαίτερο συμφέρον της και κυριολεκτικά έδιωχνε από την ευθύνη της τις χώρες του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, ακόμη και την Ουκρανία, την Μολδαβία και αυτήν ακόμη την Λευκορωσία του Λουκασένκο.
Τότε δεν είχε αναδειχθεί ακόμη η σημασία του πετρελαίου και η Ρωσία κυριολεκτικά αδιαφορούσε για την τύχη όλων των χωρών που μαζί τους συγκρότησε επί 70 τόσα χρόνια την ΕΣΣΔ.
Οι κάτοικοι των χωρών αυτών ξέρουμε ότι μαζικά γίναν μετανάστες στην Ευρώπη, τα κορίτσια τους γίναν πόρνες στις πόλεις και τα χωριά του κάθε Θεσσαλικού κάμπου και προφανώς οι διάφορες Οσετίες αφέθηκαν στην τύχη τους.
Ομως η ιστορία του πολέμου στο ΙΡΑΚ έμελλε να δόσει ευκαιρία στην Ρωσία και τις χώρες τους Καυκάσου, να μπούν στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου και ασφαλώς η προηγούμενη "αδιαφορία" να μετατραπεί σε σφοδρό ενδιαφέρον για κάθε μειονότητα που μπορούσε να της δόσει διαβατήριο παρέμβασης και ελέγχου.
Οι Ρώσοι, μπορούσαν αν πραγματικά τους ενδιέφερε η τύχη των Οσέτιων, να κρατήσουν και αυτούς και τους Γεωργιανούς ειδικά τότε με τον πόλεμο για το Ναγκόρνο Καραμπάχ με την Αρμενία στην στοργική αγκαλιά τους.
Ομως τότε τους ενδιέφερε να τους ξεφορτωθούν.
Αυτό το όψιμο ενδιαφέρον τους για τους Οσετούς, τους κάνει να μη μοιάζουν καθόλου ούτε με τους Κοσσοβάρους, ούτε με τους Κύπριους, που ποτέ δεν "πούλησαν" είτε το Κόσσοβο, είτε την Βόρεια Κύπρο, για να την θυμηθούν κάποια άλλη στιγμή. Και στις δύο περιπτώσεις δεν είχαμε μεταστροφές των υποστηριζομένων.
Η στάση της Ρωσίας είναι πρωτοφανής και κυνική, όπως μόνο οι νεοεθνικιστές μπορούν να είναι.
Ας μη τα μπερδεύουμε λοιπόν εμείς.
Οι σοβαρές χώρες, δεν παραβιάζουν την λογική τους. Δεν κάνουν οι ίδιες ότι αρνούνταν σε άλλους .
Στα επόμενα χρόνια όταν το πετρέλαιο θα ξανακατεβεί σε νορμάλ τιμές και η Ρωσία με τα μυαλά που έχουν δεν θα έχει καταφέρει να γίνει μια οικονομία βιομηχανική, που δεν βασίζεται μόνο στις πωλήσεις πετρελαίου, αλλά και στις πωλήσεις προϊόντων, όπως κάνει η Κίνα, η Ρωσία θα ζήσει την "διάψευση των ελπίδων" που η "φούσκα του πετρελαίου" της φούσκωσε τα μυαλά.
Τότε θα ξαναπουλήσει την κάθε Οσετία για να έχει μικρότερα βάρη στην πλάτη της.
Η μοίρα των Οσετών, δεν βρίσκεται στην προσκόλληση στην μαμά Ρωσία, αλλά στον δύσκολο δρόμο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όπου όπως φαίνεται η Γεωργία έχει επιλέξει αλλά και έχει υποχρεωθεί να περπατήσει.
Το σημαντικότερο όμως νομίζω, ότι δεν είναι, το μέλλον των Οσετών, αλλά το μέλλον της ίδιας της Ρωσίας.
Η νεοεθνικιστική επιλογή, της αναβίωσης της "υπερδύναμης" και όχι η ένταξή της στην παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, από τον "πυρετό" της δύναμης του "μαύρου χρυσού", την αφήνουν έξω από τις κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις.
Δεν είναι λύση να πουλάς τα "χρυσαφικά" σου, αλλά χρειάζεται να τα χρησιμοποιήσεις όχι μόνο για να κερδίσεις χρόνο αλλά και για να κερδίσεις το μέλλον.
Κάποιοι στην ηγεσία της Ρωσίας, απ'ότι φαίνεται δεν μπορούν να το δούν αυτό και απ'ότι φαίνεται δεν το βλέπει και ο Ρώσικος λαός.
Υ.Γ. Είδα την επιχειρηματολογία του Ρώσου Πρέσβη στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Ο κυνισμός στην χρήση των επιχειρημάτων για την παρέμβαση, με τις ρητορικές ερωτήσεις αν οι Αμερικανοί βρήκαν στο Ιρακ τα όπλα μαζική καταστροφής, δεν μου άφησαν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για τις εκτιμήσεις μου. Είναι ωμή επέμβαση και είναι προσχηματική η επίκληση των επιχειρημάτων για τα δικαιώματα της μειονότητας των Νοτίων Οσετών.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου