Ο κ. Λιάπης, ήταν ακριβώς αυτή η φιγούρα που χρειαζόταν να ανεβεί στο "σανίδι", για να τελειώσει και αυτό το δράμα.
Μου θύμισε όλο τον παλιό καλό κινηματογράφο, όπου και μόνο η εμφάνιση ενός Γκιωνάκη ή ενός Μανέλη, έφτανε για να αλλάξει το βαρύ κλίμα, με την νεαρή ταλαιπωρημένη από την ζωή πρωταγωνίστρια.
Δεν μπορώ να φανταστώ πιό φλύαρη εισβολή, στην "σοβαρή ατμόσφαιρα" από τον "σοβαροφανή βομβαρδισμό" που μας περιμένει, από το επιτελείο του κ.Λιάπη.
Κάθε μέρα , μας βλέπω στα δελτία των 8 να παρελαύνουν αποδείξεις και τιμολόγια των πιό απίθανων αγορών που μπορεί να κάνει κάποιος τύπος σαν τον συμπαθή κ. Λιάπη.
Τον έχω ικανό να έχει μαζεμένα χαρτούλια και χαρτάκια, από το ποπ κόρν που αγόρασε στο τάδε γήπεδο, από τις σοκολάτες που ψώνισε στην αούτο μπάν Βερολίνο Λειψία.
Είμαι σίγουρος, ότι θεωρώντας όλα αυτά τα στοιχεία, χρήσιμα μικρά αντικείμενα για την βιογραφία του, ότι θάχει κάποιον υπάλληλο να τα μαζεύει και να τα τακτοποιεί με θρησκευτική ευλάβεια.
Δεν ξέρω πόσοι, φαντάζονται, ότι θα ησυχάσουν από την παρουσία του εύκολα, αλλά μπορώ να περιγράψω κάποιους που θα τους ταλαιπωρεί επί πολύ καιρό ακόμη, με αφόρητη εμμονή.
Ενας τέτοιος αποδέκτης είναι σίγουρα και το Μαξίμου, που θα καταραστεί την μέρα που του ζήτησε αποδείξεις.
Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008
Τελείωσε η υπόθεση ΖΗΜΕΝΣ, το θέμα είναι πλέον πως θα γλυτώσουμε από τον Λιάπη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Pauvre Μichel! Είναι γελοίο και εξοργιστικό να ακούς κάτι επαγγελματίες, που χρυσοπληρώνονται από τα κανάλια για να παριστάνουν τους εύθικτους αριστερούς, να αποφαίνονται ότι «ο λαός σοκάρεται» πληροφορούμενος ότι η Siemens έκλεισε το δωμάτιο στο ξενοδοχείο όπου έμεινε ο Μichel de Liapis όταν επισκέφθηκε τη Λειψία για να δει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.
Δεν υπάρχει κανένα μέλος του «λαού»- εφόσον βεβαίως δεν μιλούμε για επαγγελματίες εκπροσώπους του- που να σοκάρεται από παρόμοιες εξυπηρετήσεις. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για εξυπηρέτηση, την οποία ο οιοσδήποτε θα δεχόταν ευγνωμόνως, προκειμένου να γλιτώσει τον χρόνο και τη διαδικασία. Ποιος θα μπορούσε, λ.χ., να αρνηθεί την προσφορά, αντί να στηθεί ο ίδιος στην ουρά της ΔΕΗ, να δώσει το χρωστούμενο ποσό σε έναν τρίτο για να του πληρώσει τον λογαριασμό;
Το πρόβλημα όμως είναι ότι, εδώ στην Ελλάδα, ο Μιχάλης Λιάπης δεν είναι ο οιοσδήποτε. Και για τον λόγο αυτόν υποχρεώνεται τώρα να προσκομίζει αποδείξεις και παραστατικά για δραστηριότητες στις οποίες επιδόθηκε πριν από τρία χρόνια και να θέτει τις εξηγήσεις αυτές στην κρίση του κάθε τυχάρπαστου.
Ο πρωθυπουργικός εξάδελφος πληρώνει σήμερα τρία πράγματα: Πρώτο και σημαντικότερο, η βλακώδης ηθικολογία χάρη στην οποία η ΝΔ έγινε κυβέρνηση και με την οποία ως σημαία πολιτεύεται μέχρι σήμερα. Οι άνθρωποι είναι πάντοτε οι ίδιοι, διότι η φύση τους δεν αλλάζει. Μια σοβαρή συντηρητική παράταξη θα όφειλε να είχε ξεκινήσει από αυτή τη διαπίστωση και επάνω της θα έπρεπε να είχε στηρίξει τις πολιτικές θέσεις με τις οποίες διεκδίκησε την εκλογή της. Η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή προτίμησε τον εύκολο δρόμο, με αποτέλεσμα τώρα τα μέλη της κυβέρνησης να είναι υπόλογα για παρασπονδίες που θεωρούνται θεμιτές για όλους τους άλλους.
Το δεύτερο που πληρώνει ο Μichel (παρ΄ ότι προσκομίζει αποδείξεις πληρωμής του ξενοδοχείου στη Λειψία)
είναι το γενικευμένο κλίμα καχυποψίας στην κοινή γνώμη, που μάλιστα ενισχύεται από τις μπούρδες περί σεμνότητας και ταπεινότητας. «Βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντ΄ έξι» ή, για να το πούμε διαφορετικά, ας μας φέρει ο Μichel την απόδειξη για την πορτοκαλάδα που τον είδαμε να πίνει στο γήπεδο λίγο προτού αρχίσει ο αγώνας, ειδάλλως θεωρείται διεφθαρμένος.
Το τρίτο που πληρώνει είναι ότι, με τους αγέρωχους τρόπους του, την έπαρσή του, το ύφος της φυσικής (αλλ΄ όχι απαραιτήτως και αβίαστης)
ανωτερότητας, ο Μichel μάλλον δεν είναι και τόσο συμπαθής στους κύκλους των συναδέλφων του όσο θα ήθελε ο ίδιος. Και το διαπιστώνουμε αυτό από τον ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος που με δηλώσεις τους τον εξωθούν στην παραίτηση. Διαπιστώνεται επίσης (εφόσον αντιμετωπίζει κανείς καλοπροαιρέτως την περίπτωση) και από την καθυστέρηση του υπουργού να δημοσιοποιήσει εξαρχής τις αποδείξεις των ισχυρισμών του- κάτι που συνιστά σοβαρότατο λάθος πολιτικής εκτίμησης, αν δεν πρόκειται για τίποτε χειρότερο.
Ως προς το τρίτο στοιχείο του λογαριασμού, όφειλε να προσέχει ο ίδιος. Για τα άλλα δύο, ας πρόσεχαν όλοι μαζί- τώρα είναι μάλλον αργά...
Διαβάζω στο ΠΡΕΣΣ ΤΖΙΑΡ, ότι έχουν κάνει με τον Χριστοφοράκο, άλλα 4-5 ταξίδια μαζί, ανάλογου χαρακτήρα.
Αν αληθεύει, θα αρχίσω να πιστεύω ότι ο δεσμός τους είναι πολύ πιό σοβαρός και ασφαλώς άκρως προσωπικός.
Νομίζω ότι πρέπει να τους αφήσουμε ήσυχους και να σεβαστούμε τα προσωπικά δεδομένα τους.
Να είμαστε σαφείς: η περίπτωση Λιάπη δεν έχει πραγματική σχέση με αυτό που ονομάζεται «σκάνδαλο Siemens». O υπουργός Πολιτισμού δεν κατηγορείται για «μαύρα ταμεία» ή για «μαύρους λογαριασμούς» ή για «μαύρα εμβάσματα». Τίποτε, δηλαδή, δεν έχει προκύψει που να υποψιάζει ότι ο Λιάπης βρέθηκε σε αμφιλεγόμενη συναλλαγή με την εταιρεία.
Η περίπτωση Λιάπη είναι μια κλασική περίπτωση δημόσιας εικόνας. Η οποία επαναφέρει στο προσκήνιο ένα παμπάλαιο ζήτημα. Μπορεί ένας υπουργός να συγχρωτίζεται με πλουσίους ανθρώπους και να ταξιδεύει παρέα τους, ακόμη και αν πληρώνει από την τσέπη του; Και μπορεί μεταξύ αυτών να συμπεριλαμβάνεται επιχειρηματίας που έχει δοσοληψίες με το Δημόσιο;
Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τα όρια της κοινωνικής υποκρισίας, θα πρέπει να δεχτούμε ότι στο ερώτημα αυτό δεν υπάρχει αδιαμφισβήτητη απάντηση:
* Το 2000 ο Σημίτης απομάκρυνε τον Τσουκάτο μόλις πληροφορήθηκε ότι επιβιβάστηκε στο κότερο γνωστού επιχειρηματία.
* Το 2007 ο Σαρκοζί γιόρτασε την εκλογή του σε κρουαζιέρα με το γιοτ πλουσιότατου φίλου του. Οταν επικρίθηκε για το γεγονός, απάντησε αφοπλιστικά: «Ουδέποτε υποσχέθηκα στον γαλλικό λαό ότι, αν με εκλέξει,θα αλλάξω τους φίλους μου».
Το ίδιο περίπου λέει και ο Λιάπης . Και είναι μια απάντηση η οποία (όπως φαίνεται) γίνεται αποδεκτή από τον Πρωθυπουργό. Το πρόβλημα όμως δεν είναι η απάντηση του Λιάπη, ούτε η αποδοχή του Πρωθυπουργού- θα μπορούσαμε επί μακρόν να συζητούμε αν έχουν δίκιο ή άδικο...
Το πρόβλημα είναι ότι σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, ο Πρωθυπουργός έδινε εντελώς διαφορετική απάντηση. Τότε δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του! Ξημεροβραδιαζόταν καταγγέλλοντας το ΠαΣοΚ γι΄ αυτό ακριβώς το οποίο παραβλέπει σήμερα: τη δημόσια εικόνα των στελεχών του. Μιλούσε για «καθεστωτικές συμπεριφορές», για «αλαζονεία», για επιλήψιμο «ύφος και ήθος».
Προσωπικά, ουδέποτε θεώρησα ότι αυτού του τύπου η κριτική αποτελεί σοβαρό πολιτικό επιχείρημα. Και τότε και τώρα, έχω την άποψη ότι η πολιτική δεν χρειάζεται πρωτίστως ταπεινές χαμηλοβλεπούσες αλλά ικανούς πολιτικούς. Το ερώτημα όμως είναι γιατί άλλαξε γνώμη ο Καραμανλής. Και γιατί ξαφνικά όλη η «σεμνότητα» και η «ταπεινότητα» μπήκε στη ναφθαλίνη. Τ ο ερώτημα, δηλαδή, είναι πότε ακριβώς μας κορόιδευε. Τότε ή τώρα; Και η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή: Τότε! Οχι μόνο επειδή τότε πάσχιζε να μαζέψει κανένα ψηφαλάκι για να γίνει Πρωθυπουργός. Αλλά και επειδή τώρα δεν μου φαίνεται να έχει ιδιαίτερη όρεξη για αστεία.
for the copypaste
''PASOK poisonous''
Η υπόθεση Siemens έχει αρχίσει να με εξοργίζει. Οχι για το σκάνδαλο (ο κόσμος τo ΄χε τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι), αλλά για αυτά που λέει και πράττει το πολιτικό προσωπικό.
Προσβάλλουν τη νοημοσύνη μου, με περνούν για ηλίθιο και αυτό προσωπικά μου τη δίνει.
Δεν μιλάω για την (υποτιθέμενη) δικαστική έρευνα, τους λογαριασμούς στις παράκτιες εταιρείες, τις μίζες, τους μεσάζοντες και τις συμβάσεις. Αλλά για τη βαθιά περιφρόνηση που επιδεικνύουν τα λαμόγια του έθνους προς τους νόμους, τους πολίτες, τους θεσμούς και την κοινή λογική.
Οταν πολιτικοί κάνουν γάμους και βαφτίσια με χορηγίες εταιρειών και αγοράζουν ψυγεία με «ευκολίες πληρωμής» από φίλους τους επιχειρηματίες. Οταν υπουργός πάει τσάρκα παρέα με εφοπλιστές και επιχειρηματίες (τουλάχιστον) υπόπτους για δωροδοκίες κρατικών λειτουργών.
Οταν πολιτικά κόμματα αποδέχονται ότι είναι «συνήθης πρακτική» να εισρέουν στα ταμεία τους «ενισχύσεις» υπόπτου προελεύσεως.
Οταν ο πρώην πρόεδρος και ο πρώην γραμματέας κόμματος υποστηρίζουν ότι ουδεμία ευθύνη- πολιτική, ηθική και νομική- φέρουν για την οικονομική διαχείριση του κόμματός τους.
Οταν χρηματιστές και επιχειρηματίες ανοίγουν λογαριασμούς «για να διευκολύνουν» κολλητούς οι οποίοι (κολλητοί) ζητούν τη διευκόλυνση για να διευκολύνουν άλλους κολλητούς που είναι κολλητοί των κολλητών (μπερδεμένο λίγο αλλά έτσι χάνονται τα ίχνη του βρώμικου χρήματος) των πολιτικών και των υπουργών.
Οταν στο διοικητικό συμβούλιο ξενοδοχείου, που ανήκει σε εφοπλιστή που είναι φίλος και εργοδότης του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της Siemens που λάδωνε πολιτικούς, συμμετέχουν στενά συγγενικά πρόσωπα πολιτικού αρχηγού.
Οταν κορυφαίοι υπουργοί, πρώην υπουργοί και βουλευτές ομολογούν ότι οι εκλογικές δαπάνες που έχουν δηλώσει είναι ψευδείς και ότι είναι «συνήθης πρακτική» να λένε ψέματα. Τότε δεν υπάρχει κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Ελλάδος, όλο το Βασίλειο είναι σάπιο και βρωμοκοπάει. Οτι μια κάστα πολιτών υπεράνω νόμων και ηθικής νέμεται και μοιράζεται τα πλούτη του Βασιλείου.
Γι΄ αυτό προσβάλλει και την αισθητική και τη νοημοσύνη μου το θέαμα που παρουσιάζει η χαρούμενη δικομματική παρέα που κυβερνά την Ελλάδα, όταν δηλώνει έκπληξη και αποτροπιασμό για το σκάνδαλο. Δικό της έργο είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε «μιζούπολη». Δικό της δημιούργημα είναι τα άνθη του κακού που φύτρωσαν και θέριεψαν στον σκουπιδότοπο της διαφθοράς. Και είναι τουλάχιστον κακόγουστο αστείο να υπόσχονται ότι θα καθαρίσουν την κόπρο του πολιτικού συστήματος. Είναι σαν να ορκιζόταν ο λύκος ότι θα φυλάει τα πρόβατα.
Karl Marx Jr
Νεαρέ Κάρολε,
το κείμενό σου αυτό είναι γεμάτο αντιφάσεις.
Δεν σε ενοχλεί το σκάνδαλο μας λές αλλά οι συμπεριφορές του πολιτικού προσωπικού.
Μα αυτό είναι το σκάνδαλο.
Ποτέ δεν ήταν κάτι άλλο το σκάνδαλο.
Σκάνδαλο είναι η υπόθεση της ΖΗΜΕΝΣ, ακριβώς επειδή λάδωνε πολιτικούς.
Ομως Νεαρέ Κάρολε, σκάνδαλο είναι κυρίως ότι όλη η κοινωνία το είχε τούμπανο.
Μας πειράζει τελικά όχι το ότι ο Ακης ή ο Μισέλ ή ο Κυριάκος έλαβαν κάποια εξυπηρέτηση, αλλά ότι αποκαλύφθηκαν.
Η νεοελληνική κοινωνία έχει σπαρτιατική ηθική.
Οπως εκείνοι θεωρούμε έγκλημα όχι την κλοπή αλλά την ανικανότητα του κλέφτη να μην πιαστεί, φοβάμαι.
Εμείς ειδικά οι αριστεροί, συνηθίζουμε να λέμε, ότι είναι λάθος να ασχολούμαστε με επιμέρους σκάνδαλα, αφού ο καπιταλισμός και τα σκάνδαλα είναι έννοιες σύμφυτες και κατά κάποιον τρόπο αποπροσανατολίζουμε τον λαό όταν κάνουμε συζητήσεις για σκάνδαλα και προσωπικές ευθύνες.
Ετσι όμως έφτιαξε και η Αριστερά την ασπίδα της γύρω από το εθνικό σπόρ της διαφθοράς, όχι πάντα χωρίς ιδιοτέλεια φοβάμαι, ειδικά σε κάποια επαγγέλματα, όπως η δημοσιογραφία, οι μηχανικοί, οι δικαστικοί , οι δικηγόροι, οι καθηγητές και η παραπαιδεία κλπ.
Το ξέρεις ότι συμπαθώ την συμπεριφορά σου γενικά, παρά τις διαφωνίες μου για τις μεροληπτικές επιθέσεις, που και σ'αυτό το κείμενο κάνεις στον ΓΑΠ, αλλά μερικές φορές έχει κάτι το δογματικό, το μεσιανιστικό , ο πολιτικός σου λόγος. Μοιάζεις πολύ φανατικός οπαδός του "αριστερού ρεύματος" και του Τσίπρα.
Ετσι όταν έγραφα ότι είναι φούσκα, φοβάμαι ότι αυτά που έγραφες για εκστρατεία πληρωμένων κονδυλοφόρων, είχαν και μένα στα υπόψη και τα θεώρησα, πολύ άδικα, αλλά ταυτόχρονα ένα μήνυμα φιμώματος των διαφορετικών απόψεων.
Σου έχω χρεώσει λοιπόν την συστράτευση στο μπλόκ του Νεομακαρθισμού, που μόνο κάποιος φανατικός μπορεί να κάνει.
Δημοσίευση σχολίου