Γιατί το κράχ είναι αναπόφευκτο;

Λογικά η παγκόσμια οικονομία ποτέ στο παρελθόν δεν είχε τις παραγωγικές δυνατότητες που έχει σήμερα.
Λογικά δεν θα έπρεπε να υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Και όμως ο παραλογισμός, δεν αφήνει κανένα περιθώριο. Η παγκόσμια οικονομία οδηγείται σε κράχ.
Διάβαζα σήμερα στην Ημερησία το άρθρο

Τα τρία σενάρια της κρίσης

Με υπότιτλο
Η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών συζητά: Πόσο άσχημη είναι η σημερινή διεθνής χρηματοοικονομική αναταραχή;
"Η" Online 17:12

Αξίζει να το διαβάσει κανείς, για να δεί πίσω από την γλώσσα των ειδικών, ότι η κρίση είναι εδώ και η απαισιοδοξία για το ξεπέρασμά της επίσης παρούσα.
Το περίεργο είναι η ηρεμία με την οποία περιμένουν, το "μοιραίο".
Μια ηρεμία που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της ύψωσης λευκής σημαίας, της παράδοσης άνευ όρων, σ'αυτήν.

Τι στο καλό πιστεύουν άραγε; Προφανώς ότι η καμπάνα "μπορεί" να κτυπάει για τους άλλους.

Προσωπικά πιστεύω, ότι έχουμε να κάνουμε με "γραφειοκράτες" που δεν έμαθαν την σημασία που έχει στην οικονομία το λογικό κέρδος. Γραφειοκράτες και τεχνοκράτες ανόητοι που έχουν μάθει ότι η επιχειρηματικότητα είναι πως μπορείς να αποσπάς υπερκέρδη, να αισχροκερδείς δηλαδή.

Οι άνθρωποι αυτοί, μια γενιά παραγόντων του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου, μεγάλωσαν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, μάθαν να ψάχνουν για ευκαιρίες. Δεν είναι ικανοί να σκεφτούν και να βρούνε τρόπους να βγάζουν κέρδη με λογικούς τρόπους. Δεν τους αρκούν τα κέρδη που είναι συνδεδεμένα με το κέρδος που η εργασία παράγει. Είναι σε άλλο κόσμο οι άνθρωποι και αυτοί και οι επενδυτές των χρηματιστηρίων που αγοράζουν τις μετοχές τους.
Οι μετοχές των εταιρειών που παράγουν λογικά κέρδη δεν έχουν καμμία γοητεία, κανένα ενδιαφέρον για όλους αυτούς. Δεν είναι επενδυτές , είναι παίχτες και με τον ίδιο τρόπο που τα θέλουν όλα, είναι έτοιμοι να τα χάσουν όλα.

Είναι η πρώτη φορά που νοιώθω, ότι το χρήμα έχασε τον ρόλο που είχε στις συναλαγές και στις ανταλλαγές των ανθρώπων.
Η μόνη λύση που υπάρχει είναι να εφευρεθεί ένα παράλληλο χρήμα, ώστε και αυτοί να πάνε όλοι μαζί στον καιάδα, μαζί με το χρήμα τους και οι υπόλοιποι άνθρωποι να ξαναμπορέσουν να αγοράζουν και να πουλάνε σύμφωνα με την δουλειά τους, χωρίς να τους κλέβει τον κόπο ένας μηχανισμός παρασίτων.
Η εποχή που το χρήμα προσέγγιζε τον κόπο που βρισκόταν πίσω απ'αυτό, έχει περάσει. Ισως μια νέα μορφή μέτρησης της εργασίας με την εκμετάλευση του διαδικτύου, να είναι η λύση.
Ισως τελικά το κράχ να μην είναι τίποτε άλλο από την κατάργηση αυτής της απαρχαιομένης μορφής μέτρησης των παραγομένων αξιών.
Αντίθετα με το 29 και παλιώτερα, οι κοινωνίες έχουν πλέον δυνατότητες, να το αντικαταστήσουν με άλλους λογικούς τρόπους.
Δεν μπορεί τέσσερα σουβλάκια, μια σαλάτα και ένα πακέτο τσιγάρα, να κάνουν όσο το μισό μεροκάμματο ενός ανθρώπου. Κάτι μετράει λάθος ο σουβλατζής, ο εκτροφέας γουρουνιών και ο αγρότης που παράγει ντομάτες, όπως επίσης δεν μπορεί ένα κινητό να κάνει 500 ευρώ.
Δεν μπορεί 100 αγρότες να εκτιμάται ότι παράγουν το 1 χιλιοστό της αξίας 100 εργαζομένων στην ΝΟΚΙΑ. Εντάξει μία σχέση 1 προς 2 προς 3 να την δεχθώ, όχι όμως τέτοιες ανοησίες.