Περιμένοντας από την Αριστερά το σχέδιο για μια άλλη Ευρώπη

Οταν οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί ψήφιζαν το δικό τους ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα, η Αριστερά, όπως και τώρα το χαρακτήρισε Αριστερό ΟΧΙ και μάλιστα αυτάρεσκα υποσχόταν ότι θα αντιπαρέβαλε το δικό της Ευρωσύνταγμα , το εναλλακτικό Ευρωσύνταγμα, για μια άλλη Ευρώπη των Λαών.
Οσοι τότε λέγαμε ότι αντίθετα το ΟΧΙ των Γάλλων και των Ολλανδών ήταν η ήττα της αριστεράς και η νίκη του εθνικισμού, φιμωθήκαμε, ως περίπου υπηρέτες του Ιμπεριαλισμού και της ΝΑΤΟικής υποταγής της ΕΕ.
Ολα αυτά βέβαια ξεχάστηκαν με τα χρόνια. Το εναλλακτικό Ευρωσύνταγμα δεν ήρθε -φαντάζομαι κυρίως επειδή είναι τεμπέληδες και ανίκανοι- και τώρα πάλι έχουμε κραυγές που στο ΟΧΙ των Ιρλανδών, ξαναείδαν το ΟΧΙ των λαών.

Δεν ξέρω πραγματικά για ποιό λόγο χαίρονται τελικά στην Αριστερά. Εχω την αίσθηση ότι χαίρονται με τις αποτυχίες των άλλων, επειδή οι ίδιοι δεν έχουν κάτι στο οποίο να ελπίζουν ότι θα πετύχουν. Εχω την αίσθηση ότι έχουν πλέον μια ψυχοσύνθεση κακεντρέχειας.

Δεν τους βλέπω κατάλληλους για τίποτε. Η άνοδος των ποσοστών τους στις εκλογές και κυρίως στις δημοσκοπήσεις, νομίζω ότι είναι μια ...άχρηστη εξέλιξη, ένα φρενάρισμα στην ορίμανση πολλών ανθρώπων που σιγά-σιγά αποστασιοποιούταν από τον βερμπαλισμό της και που έτσι βρήκε λόγο να ξανακυλίσει σε ένα τελευταίο ξύπνημα παλιμπαιδισμού.

Τις απόψεις μου για τον χαρακτήρα αυτών των δημοψηφισμάτων τις έχω αναπτύξει σε άλλα σχόλια, περιτεύει να τις ξανααναφέρω. Ετσι κι αλλιώς δεν βλέπω κανείς να ενδιαφέρεται, για την ουσία, μιας δημοκρατικής εξέλιξης της ΕΕ, μάλλον προτιμούν να αφήσουν τα πράγματα να τα ρυθμίσουν οι "καταλληλότεροι" των Βρυξελών, αρκεί να μη μας ενοχλούν με περιττές ερωτήσεις.