Απορία και αμηχανία στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΝ, για τις πρυτανικές εκλογές.

Παρακολουθώ, την αμηχανία τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και του ΣΥΝ, να πείσουν τις νεολαίες τους και ιδιαίτερα τις φοιτητικές τους πρατάξεις, να συμμετάσχουν στην διαδικασία της "καθολικής ψηφοφορίας".
Μιλάνε για επαναστατικές πλειοδοσίες, επειδή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν διανοούνται ότι μπορεί να είναι λάθος η δική τους στενόμυαλη αντίληψη, για το ζήτημα της "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ".
Κανείς τους δεν έκανε τον κόπο να σκεφτεί "ανάποδα", να σκεφτεί με διάθεση "κατανόησης" του ενστίκτου των φοιτητών, που αντιδρούν στην διαδικασία, παρά το ότι δέχονται την ιδεολογική επίθεση από τους ίδιους τους δικούς τους κομματικούς χώρους.
Εβλεπα στον ΣΚΑΙ, την δημοσιογράφο να δηλώνει ότι φοιτητές της είπαν ότι "δεν διαφωνούν με την καθολική ψηφοφορία" αλλά συμμετέχουν στις καταλήψεις, επειδή έτσι θέλουν να μην αφήσουν να εφαρμοστεί ο Νέος Νόμος Πλαίσιο.

Ομως κανείς τους δεν κάθησε να σκεφτεί, ότι αυτό που προωθούν είναι έτσι κι αλλιώς "αφύσικο", μη λειτουργικό και περιττή εμμονή.
Όταν μια διαδικασία, μπορεί να σαμποταριστεί αύριο, ακόμη και αν σήμερα την επιβάλεις, καταφέρεις δηλαδή να την κάνεις, πρέπει να σε βάζει σε σκέψεις.

Θα τους πρότεινα δύο σημεία να σκεφθούν.

1. Με την διαδικασία αυτή πετάχθηκε εκτός διοίκησης, εκτός νομιμότητας, σε διαδικασία μαρασμού ο φοιτητικός σύλλογος. Είναι σίγουροι, ότι θέλουν κάτι τέτοιο;
2. Η καθολική ψηφοφορία, χωρίς να έχει ένα σώμα διαβούλευσης, είναι σαν τα Δημοψηφίσματα του Παπαδόπουλου. Οσο ήταν αυτά απόδειξη Δημοκρατίας, τόσο είναι και η καθολική ψηφοφορία.

Ας τα σκεφτούν. Δημοκρατία δεν είναι το αν ψηφίζουμε, αλλά αν διαβουλευόμαστε και είναι επιλογή των δημοκρατών, κυρίως όχι επειδή έτσι θα επιβάλλουν τις απόψεις τους πιό εύκολα.