Φαρσοκωμωδία

Σκέφτομαι, ότι δεν μπορώ να αξιολογήσω, ποιό είναι το σημαντικό θέμα που θα μπορούσε σήμερα κανείς να σχολιάσει.

• Οι καταλήψεις των φοιτητών που ξεκίνησαν;
• Η πώληση του ΟΤΕ για 400 εκατομύρια;
• Η λήξη της απεργίας των βυτιομεταφορέων;
• Τα καπέλα των τιμών που με την ευκαιρία της απεργίας μπήκαν στην αγορά;
• Οι δηλώσεις Πάγκαλου για ποινικές ευθύνες πολιτικού προσώπου για την πώληση του ΟΤΕ;
• Η εκδίωξη του Κούλογλου από την ΕΡΤ;
• Οι έρευνες για την Ζήμενς;

Κάθε ένα από τα πάρα πάνω θέματα, σε άλλες εποχές θα μπορούσε από μόνο του, να απασχολήσει για εβδομάδες τον δημόσιο διάλογο. Και όμως νοιώθω, ότι το να ασχοληθώ μαζί τους είναι φλυαρία.

Είναι μια φαρσοκωμωδία η δημόσια ζωή, εν τέλει.

Τα λόγια είναι περιττά απ'ότι φαίνεται.

Ο κόσμος έχει ένα ερώτημα να θέσει στην πολιτική και στους πολιτικούς και το αν καταφέρουν να του απαντήσουν, θα έχει έννοια γι'αυτόν η πολιτική.

Μπορούν να του εξασφαλίσουν η τιμή του γάλατος να είναι όσο και στην Γερμανία και αν ναί πώς;

Μπορούν να του εξηγήσουν πως τα βενζινάδικα δεν θα τον κλέβουν;

Μπορούν να του εξηγήσουν πως δεν θα χάσουν τα σπίτια τους;

Δεν ξέρω αν είδε κανείς σας χθές το βράδυ στην ΝΕΤ την εκπομπή του ΕΞΑΝΤΑ για την στεγαστική κρίση στις ΗΠΑ, αλλά εγώ από κείνη στην στιγμή, βλέπω την Αθήνα να μπαίνει σε μεγάλη θλίψη.

Εκείνη η γειτονιά του Κλήβελαντ, με τις ζωγραφισμένες κουρτίνες στα παράθυρα των κατασχεμένων σπιτιών της, με έχουν στοιχειώσει. Δεν βλέπω γιατί δεν θα το δούμε και δώ.

Διάβαζα σήμερα, ότι από πέρισυ μέχρι φέτος, η αγορά κατοικίας αναμορφώθηκε από 80%-20% σε νέες και ημιμεταχειρισμένες κατοικίες, σε 30%-70%. Πουλάν πρίν τους τις κατασχέσουν οι τράπεζες, είναι φανερό.

Αν αυτά δεν μπορούν να τα απαντήσουν οι πολιτικοί, τότε η σημερινή πολιτική είναι μια φαρσοκωμωδία.-