Είναι αναπόφευκτος ένας Νέος Μάης του 68;

Το πολιτικό κλίμα μοιάζει να απονευρώνεται, δείχνει, ότι κάτι δεν τραβάει.
Ολη η κινητικότητα της προηγουμένης περιόδου, μοιάζει να εξήντλησε την δυναμική της.
Η κοινωνία είναι φανερό ότι δεν πήρε τις απαντήσεις που θα ήθελε, για να φαντάζεται, ότι υπάρχουν απαντήσεις στα προβλήματά της.
Τα σχέδια επί χάρτου, που ανακοινώθηκαν, απ'όλες τις πλευρές (για την στεγαστική πίστη, για την ακρίβεια, τα χάπενιγκ και οι κινήσεις πολιτών κλπ κλπ), ξαναμπήκαν στα συσρτάρια τους.

Η κοινωνία αποσύρεται ξανά στο κυνήγι της καθημερινής επιβίωσης.
Ο καιρός των λύσεων, απομακρύνθηκε ξανά.
Η πώληση του ΟΤΕ την δίδαξε ότι το "φιλότιμο" και η επίκλησή του, δεν αποτελούν όπλα.
Δεν υπάρχουν "μαλακοί" τρόποι για να αντισταθούνε, να στείλουν το μήνυμα στην κυβέρνηση, ότι η πολιτική της -από λάθος πληροφόρηση του Καραμανλή προφανώς- δεν είναι η ενδεδειγμένη.
Η κοινωνία αντιλαμβάνεται, ότι τα μηνύματα "διαμαρτυρίας", που στέλνει με τις δημοσκοπήσεις, δεν αποτελούν όπλο στην "ιδεατή φαρέτρα της".
Το "φαινόμενο Τσίπρα" δεν έχει πλέον την δύναμη να διαλύσει τον δικοματισμό, ο ΓΑΠ έπεσε από το ποδήλατο -τέλεια προσωμοίωση της πορείας του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη περίοδο-, το ΚΚΕ εκτός πραγματικότητας απολύτως.
Η κοινωνία, αν δεί κανείς τις δημοσκοπήσεις, αξιολογεί πλέον την φτώχια ως το σημαντικότερο πρόβλημα και δευτερευόντως την ανεργεία.
Οι πολίτες πάψαν να θεωρούν την εργασία ως τρόπο επίλυσης της οικονομικής τους κατάστασης. Δεν έχουν άδικο, με 600 ευρώ, τι μπορεί να κάνει κανείς;
Ούτε η εργασία αποτελεί πλέον, την λύση στο πρόβλημα της χώρας. Εχουμε μπεί στην περίοδο της απελπισίας.
Πρέπει να καταλάβει η πολιτική, ότι καλείται να δόσει την λύση, με υλικά της φαντασίας, με υλικά που ξεπερνούν τα "γνωστά όπλα" της διαχείρισης.
Πρέπει να βρούν τρόπο "επειγόντως", να συζητήσουν, να αναδείξουν, να ξανακάνουν την εργασία, μέθοδο οργάνωσης της κοινωνίας, αλλιώς η εξέγερση, ένας νέος Μάης, δηλαδή, είναι αναπόφευκτα.