Ξανά απ'την αρχή.

Ενας κύκλος έκλεισε. Ησυχία επικρατεί.
Μιλάω για το πολιτικό αδιέξοδο, που ζούμε.
Η Κεντροαριστερά μέσα από την προηγούμενη περίοδο, έπαιξε την αλλαζονεία του Αλαβάνου, τον μικρομεγαλισμό του Τσίπρα, την αμηχανία του ΓΑΠ, ακούστηκαν φάλτσα απ'εδώ, φάλτσα από κεί, κάποιοι έτρεξαν να μαζέψουν την κατάσταση και το παιχνίδι έληξε, χωρίς να δόσει αποτέλεσμα.
Αναβάλλονται όλα για μια επόμενη ευκαιρία, με μια επόμενη αφορμή. Ετσι νομίζουν.
Ο άνθρωπος τελικά σκέφτεται με αναλογίες. Νομίζει ότι τα πράγματα μπορούν να επαναληφθούν και να του δόσουν την ευκαιρία να μην επαναλάβει τα λάθη που κάναν την προηγούμενη φορά.
Ομως ξεχνάει κάτι απλό. Ξεχνάει την πλατεία, τους θεατές. Ξεχνάει ότι την επόμενη φορά δεν θα ξανάναι γεμάτη η πλατεία, για να ξανααπευθυνθούν. Οι θεατές όταν βλέπουν ένα έργο, δύσκολα ξαναπάνε να δούνε την ίδια παράσταση, όσο και αν του υπόσχονται ότι θα έχει καινούριες ατάκες και νέες πράξεις η παράσταση.

Ηταν φανερό ότι την προηγούμενη περίοδο υπήρχε μεγάλη επιθυμία να ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης. Στον αέρα υπήρχαν πολλές προσδοκίες και δοθήκαν πολλές ελπίδες.

Το δίδυμο Αλαβάνος-Τσίπρας ήταν φανερό, ότι αποφάσισε να παίξει το χαρτί "κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ", με τους καλύτερους κατά το δυνατόν όρους, για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αδιαφορώντας πλήρως για το αν τραυμάτιζαν την "Δημοκρατική ευαισθησία" του κόσμου της Κεντροαριστεράς, δρομολόγησαν έναν υπαινικτικό λόγο παζαριού, με όρους, υποθέσεις και εν τέλει εκβιασμούς. Φαντάσθηκαν μια γραμμική εξέλιξη της επιρροής τους και μετέθεσαν την απάντηση σε ένα "μέσο μέλλον" όπου και τα δημοσκοπικά ποσοστά θα ήταν καλύτερα και το ΠΑΣΟΚ θα ήταν περισσότερο "πληγωμένο" με τον "υποτιμητικό λόγο" που του απήυθυναν κάθε μέρα. Μπέρδεψαν την δυαντότητα που έχει η δεξιά να απευθύνεται στο παρελθόν του ΠΑΣΟΚ , με την δική τους δυνατότητα για κάτι ανάλογο. Ξέχασαν, ότι και ο "κόσμος" τους ήταν αναμεμειγμένος στο "αμαρτωλό παρελθόν" του ΠΑΣΟΚ ή ίσως εσκεμένα για εσωτερικούς λόγους γίναν και οι ίδιοι φορείς ενός τέτοιου "απολίτικου - πολιτικού λόγου". Ξέχασαν ότι το ζητούμενο στην πολιτική είναι οι σχέσεις "ρευμάτων", οι σχέσεις πολιτικών και κοινωνικών ρευμάτων και όχι η απόδοση ηθικών και ποινικών ευθυνών. Ο κόσμος τους ήθελε πολιτικούς και αυτοί του παίξαν τον εισαγγελέα και τον παπά.

Ετσι περιπλέξαν ακόμη περισσότερο τους όρους και τις δυνατότητες να γίνει πραγματικότητα η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, αγνόησαν επιδεικτικά την επιθυμία της πλειοψηφίας και του κόσμου τους και του κόσμου του ΠΑΣΟΚ.

Προφανώς σκέφτονταν να πάνε έτσι μέχρι τις ευρωεκλογές του χρόνου όπου υπολόγιζαν να πάρουν -λόγω χαλαρότητας της ψήφου- μεγαλύτερα ποσοστά και απ'αυτά των δημοσκοπήσεων, ώστε να παίξουν στην συνέχεια το παιχνίδι από ακόμη καλύτερους όρους γι'αυτούς.

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και ξαναλέω, αυτό που έλεγα από τον Φεβρυάριο ήδη.

"Μωραίνει Κύριος ον βούλευαι απωλέσαι", αλλά δυστυχώς και κατ'αναλογία, μαζί με το "αμαρτίαι γονέων παιδευουσι τέκνα".

Ξανά απ'την αρχή λοιπόν για τον κόσμο της κεντροαριστεράς.

Ας μη δόσουμε χρόνο στους αίτιους της πρώτης αποτυχίας. Ας τελειώνουμε, όσο νωρίτερα γίνεται.