Νίκη της πολιτικής. Ηττα του λαικίστικού Εθνικισμού

Σ'αυτή την ιστορία , που είχε μικρή διάρκεια, υπήρξαν αλλαγές που δεν προλαβαίνει, όχι το αδαές πλήθος να χωνέψει, αλλά ούτε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της.

Ο Καραμανλής θα πρέπει να νοιώθει υπέροχα, επειδή μέσα απ'όλη αυτή την πορεία, από το "Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική", μέχρι το "Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)" η απόσταση είναι πολύ μεγάλη.

Ο λαός με 85% ήταν σταθερά στο ένα τέρμα, ο Καραμανλής υποχώρησε ηττόμενος συνεχώς ,στο άλλο τέρμα και όμως αντί να τον κατασπαράξουν, τον υμνούσαν.

Τί είχε συμβεί;

Οπως είχα επισημάνει ο εθνικιστικός λαικισμός είχε ηττηθεί. Σήμερα καταλαβαίνω ότι είχε νικηθεί, από την ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

Διότι περί αυτού πρόκειται και είναι απαραίτητο να δεί κανείς αυτή την μετάλλαξη, αυτόν τον επανα-σεβασμό των απλών ανθρώπων, στην πολιτική.

Στην πραγματικότητα , έχουν συμβει και τα δύο είδη ΟΛΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΣ

• και με το πρόσωπο του ΠΑΤΕΡΝΑΛΙΣΜΟΥ, όπως εκφράζεται από τον ΣΥΝΔΑΙΤΗΜΟΝΑ του Ζαχόπουλου "ΕΘΝΑΡΧΗ"
• και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης μέσα από την ανασύνταξή τους με αποκορύφωμα την πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή την στιγμή και με βάση τόσο το σώμα του λαού που διαθέτει η χώρα, που επί μιά δεκαετία ηγεμονεύεται από τον ακροδεξιό λαικισμό του Χριστόδουλου, η διαδοχή του δεν μπορεί να γίνει παρά , από έναν νέο λαικισμό , τον λαικισμό του "Εθνάρχη".

Να το έχει καλά στο μυαλό της αυτό η Αντιπολίτευση, διότι αλλιώς κινδυνεύει, οι πρωτοβουλίες της και οι εθελοντικές προσφορές της, όπως αυτή του ΓΑΠ να επισκευθεί τα Σκόπια, να εγγραφούν στην "συνείδηση αυτού του λαού" ως καθήκοντα Υφυπουργού Εξωτερικών.

Πρέπει να τραβήξει τις δικές της κόκκινες γραμμές, στις σχέσεις της με την "εθνική στρατηγική Καραμανλή" που είναι διαφοροποιημένη από την γραμμή της ΕΕ.

Δεν είναι τυχαία η έκρηξη της Ανγκέλικα Μπέερ καιδεν αφορά μόνο την παραξενιά της για την προστασία ενός νέου κράτους, που διαχειρίζεται με σχετική επιτυχία το πρόβλημα των μειονοτήτων του.

Κρύβει τον εκνευρισμό του πυρήνα της ΕΕ, απέναντι στην γαιοστρατηγικής έμπνευσης εθνικιστική πολιτική Μολυβιάτη-Παπαδόπουλου-Καραμανλή, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, αφενός τον παράγοντα Ρωσία με ειδική "μή ευρωπαική σχέση" και αφετέρου τον παράγοντα του ευρωσκεπτικισμού.

Η ΕΕ νοιώθει ότι η Ελλάδα του Καραμανλή εργάζεται στην πρώτη γραμμή του Ευρωπαικού αποσυντονισμού και αυτό είναι η ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ που πρέπει η αντιπολίτευση να αποφασίσει αν θα χαράξει με σαφήνεια.