Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Ακρίβεια. Μερικές απλές προτάσεις, που μπορούν να γίνουν νόμοι. Είναι το εμπόριο άλοθι για κλοπή;

Παρακολουθώ την συζήτηση για την ακρίβεια και τον έλεγχο της αγοράς.
Το συμπέρασμα είναι δυστυχώς ότι είναι μια μάταιη συζήτηση.
Η κυβέρνηση δεν είναι μόνο ότι δεν θέλει να παρέμβει στο θέμα, ακόμη και όταν έχει να κάνει με "καρτέλ 28 μεσαζόντων" που ελέγχουν την διακίνηση όλων των προιόντων, αλλά ψεύδεται συνεχώς καλύπτοντάς τους.

Το δυστύχημα είναι ότι στο το όνομα της ελεύθερης αγοράς, της αυτορυθμιζόμενης αγοράς, πείθει την κοινή γνώμη, για την αδυναμία της να κάνει κάτι και επιπλέον, μιλώντας ιδεολογικά εκμεταλεύεται την ανοχή τους και τους πείθει να κάνουν υπομονή και κάποια στιγμή στο μέλλον η αγορά θα λειτουργήσει.

Το δεύτερο δυστύχημα είναι ότι η αντιπολίτευση δεν έχει να αντιπροτείνει, ούτε έναν πειστικό αντίλογο, ούτε έχει κριτήρια με τα οποία θα υποστήριζε βάσιμα ότι μπορεί να ελεγχθεί η κερδοσκοπία.

Αν εγώ μπώ σε ένα κατάστημα με 100 ευρώ και πάρω προιόντα αξίας 150 ευρώ, ή 200 ευρώ, αμέσως θα φωνάξουν την αστυνομία να με συλλάβει επειδή κλέβω.
Αν αντίθετα εγώ μπώ σε ένα κατάστημα και ο καταστηματάρχης μου πουλήσει προιόντα αξίας 100 ευρώ για 150 ευρώ, κανείς δεν θα τον αποκαλέσει κλέφτη και κανείς δεν θα τον συλλάβει.

Είναι δηλαδή σαν να λέμε ότι οι χώροι των καταστημάτων είναι χώροι που έχει δικαίωμα να μας κλέβει ο καταστηματάρχης. Υπό μία έννοια εδώ συμβαίνει κάτι αντισυνταγματικό, αφού άλλα δικαιώματα έχει ο ένας πολίτης από τον άλλο.

Ωραία εξυπνάδα είπες θα μου πεί κάποιος, αλλά δεν βλέπω σε τι μας βοηθάει.

Εδώ θα κάνω μία παρένθεση.

Οπως θάχετε προσέξει, σε χώρους, όπου λειτουργούν πολλοί έμποροι, όπως οι αγορές του Ρέντη ή η Βαρβάκειος ή οι λαικές αγορές, τα προιόντα πουλούνται φθηνότερα, ενώ αντίθετα στα Σούπερ μάρκετ ή στα μαγαζιά στις γειτονιές, δεν υπάρχει τίποτε σίγουρο. Οσο θέλει πουλάει ο καθένας και κυρίως εκεί διαμορφώνονται οι τάσεις που στην συνέχεια παγιώνονται για υψηλές τιμές.
Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι στην πρώτη περίπτωση έχουμε χώρο ανταγωνιστικής αγοράς, ενώ στην δεύτερη μονοπωλιακής αγοράς.
Στην πρώτη περίπτωση η αγορά λειτουργεί σαν Δημοπρατήριο.
Αυτό είναι το κλειδί για τον έλεγχο.
Ελεύθερη αγορά ναί, αλλά εφόσον αυτή έχει θεσμούς ελεύθερης αγοράς, από τον παραγωγό μέχρι τον καταναλωτή.

Η αγορά ως όνομα, δεν λέει τίποτε.
Να θεσμοποιηθεί κάθε στάδιο της αγοράς.
Να γίνουν ΣΩΜΑΤΑ ΑΓΟΡΑΣ όπου αυτή θα λειτουργεί με διαφάνεια για όλους, ώστε να μην μπορεί η "αγορά" να είναι απλή "φραστική επίκληση".

Θέλω να ξέρω, ότι για κάθε προιόν που αγοράζω, υπάρχει κάπου, ένα μέρος που μπορώ να ψωνίσω, με προσφορές στην ζήτησή μου.
Θέλω να μπορώ να πάω κάπου και να πώ θέλω ένα κιλό ντομάτες, ποιός θα μου δόσει την καλύτερη τιμή;

Οταν το ΠΑΣΟΚ λέει ότι θα κάνει καταναλωτικό κίνημα και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κάνει χάπενιγκ παρεμβάσεων, πρέπει να έχουν "σαφείς εικόνες στο μυαλό τους" για το πως τα πράγματα μπορούν να λειτουργήσουν διαφορετικά.

Πρέπει να βοηθήσουν να φτιαχτούν θεσμοί, για δημοπράτηση.

Εκτός από τα Σούπερ Μάρκετ, υπάρχουν χιλιάδες μικροέμποροι που περιμένουν να μπεί πελάτης στο μαγαζί τους και χτυπάνε μύγες και θα ήθελαν να έχουν έναν μηχανισμό, ας πούμε μέσω ίντερνετ, που θα μπορούσαν να πουλήσουν και αυτοί τα προιόντα τους.
Με τον ίδιο μηχανισμό θα μπορούσαν να βρούν προιόντα από παραγωγούς που εκτός από τον μεσάζοντα θα είχαν και άλλον τρόπο να πουλήσουν τα προιόντα τους.

Ας το κάνει το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ας φτιάξουν νησίδα άλλης οικονομίας, μη κερδοσκοπικής, ακόμη και αν κυβέρνηση είναι η ΝΔ. Ας αποδείξουν από τώρα ότι είναι ικανοί για μια άλλη διακυβέρνηση.

Ας φτιάξουν έναν δικτυακό τόπο, στον οποίο να μπορούν να γίνουν μέλη μικροέμποροι και να πουλούν τα προιόντα τους με δικές τους προσφορές στην ζήτηση, του ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΠΡΑΤΗΡΙΟΥ.

Θα εκπλαγούν από την ανταπόκριση που θα τύχει η πρωτοβουλία τους.

Εδώ κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι στο ζήτημα της διαχείρισης της κλοπής από τους καταστηματάρχες.

Πιστεύω ότι θα πρέπει να νομοθετηθεί, η ευθύνη όσων έχουν καταστήματα.

Ωφείλουν να βρίσκουν και να πουλάν τα προιόντα όσο γίνεται φθηνότερα, γι'αυτό και η πολιτεία τους έχει δόσει άδεια, "να κλέβουν", όπως είπαμε πάραπάνω.

Θα αρκούσε να θεσπισθεί η διάκριση εμπορικής λειτουργίας και κλοπής, αν απλά θεσπιζόταν, ότι κλοπή είναι το να πουλάει κάποιος σε κόστος μεγαλύτερο από ένα 10-20% σε σχέση με άλλους εμπόρους στην ίδια πόλη.
Οποιος δεν μπορεί να το κάνει και καταφεύγει σε μεγαλύτερες αποκλίσεις πρέπει να κλείνει. Δεν κάνει γι'αυτή την κρίσιμη κοινωνική λειτουργία που είναι το εμπόριο, δεν μπορεί να ανταποκριθεί και μοιραία θα οδογηθεί να κάνει παραβατικές ενέργειες για να επιβιώσει. Το ίδιο κάνουν και οι άλλοι άνθρωποι όταν δεν τα βγάζουν πέρα. Γίνονται λαθρέμποροι ή και κλέφτες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: